Uroczystość wodowania odbyła się w stoczni Riva Trigoso we włoskiej Genui. Budowany w ramach francusko-włoskiej współpracy okręt wpisuje się w cel stoczni stworzenia uniwersalnej platformy bojowej, możliwej do dostosowania do potrzeb zamawiającego oraz wykonywanych zadań. W ten sposób ma reprezentować najnowsze rozwiązania w zakresie rozwoju sił morskich na miarę XXI wieku.

W wydarzeniu wzięli udział m.in. Przewodniczący Rady Regionalnej Regionu Liguria, Gianmarco Medusei, Wiceminister Infrastruktury i Transportu Edoardo Rixi, zastępca szefa sztabu włoskiej marynarki wojennej adm. Giuseppe Berutti Bergotto i dyrektor OCCAR Joachim Sucker.

Okręt został nazwany na cześć oficera włoskich sił morskich i płetwonurka z czasów II wojny światowej. Został odznaczony złotym medalem za męstwo, a zasłynął w 1941 roku udziałem w akcji dywersyjnej w Egipcie, gdzie wraz z zespołem nurków unieszkodliwił lub uszkodził kilka alianckich okrętów. Trafił potem do niewoli, a gdy Włochy przeszły na stronę aliantów brał udział w walkach o wyzwolenie kraju. Matką chrzestną okrętu została jego wnuczka, Arianna Somma.

Fot. MW Włoch

 - Jako jedenasta jednostka FREMM zbudowana według krajowej doskonałości przemysłowej i dziewiąta jednostka tej serii przeznaczona do wejścia do służby w marynarce wojennej, mogliśmy zobaczyć jak złożony był ten projekt jednostek, które dziś stanowią trzon floty. Szerokie spektrum działań, szeregu przeprowadziły z wielką skutecznością, jednomyślne uznanie i zainteresowanie, jakie nadal okazują nam wszystkie marynarki wojenne świata, począwszy od tych najbardziej zaawansowanych, są wynikiem wielkiego praca zespołu obejmującego cały łańcuch dostaw krajowego przemysłu obronnego. Jesteśmy przekonani, że dokonaliśmy zwycięskiego wyboru, wybierając fregaty wielozadaniowe, okręty, które mają "osobowość" i są prawdziwym czynnikiem umożliwiającym odnowienie floty i naszą międzynarodową wiarygodność - powiedział adm. Giuseppe Berutii Bergotto. Zwrócił się również do matki chrzestnej, przypominając zasługi jej dziadka dla sił morskich Włoch i znaczenie pamięci o nim z myślą o inspirowaniu kolejnych pokoleń marynarzy.

Program budowy okrętów francusko-włoskiego programu Programu Europejskiej Wielozadaniowej Fregaty (ang. European multi-purpose frigate, franc. Frégate Européenne Multi-Mission, wł. Fregata Europea Multi-Missione, FREMM) ma na celu stworzenie uniwersalnej platformy, atrakcyjnej dla nabywców w Europie i nie tylko. Podobnym programem jest projekt Europejskiej Wielozadaniowej Kotwety (EPC) w zakresie znaczenia budowy współpracy tak branży zbrojeniowej, jak i stoczniowej. Prym w obu przypadkach wiodą Francja i Włochy, które od lat współpracują w zakresie dostarczania nowych okrętów dla swoich marynarek wojennych. Przedsięwzięcie koordynuje Organizacja Współpracy w Zakresie Wspólnego Uzbrojenia (Organisation for Joint Armament Cooperation, OCCAR).

Spartaco Schergat (F 598) to fregata typu Carlo Bergamini. Należy do serii najnowszych okrętów Marina Militare, mających wzmocnić morski potencjał sił zbrojnych Włoch, realizowanej w ramach projektu platformy europejskiej wielozadaniowej fregaty (FREMM multipurpose frigate), budowanych w ramach francusko-włoskiej współpracy (we Francji są określane jako typ Aquitaine).  Ma 144,6 metra długości i osiągnie 6 700 ton wyporności. Prędkość ma wynosić 27 węzłów, a przy zachowaniu wynoszącej 15 osiąga zasięg działania wynoszący 6 800 mil morskich. Załoga będzie liczyć 199 oficerów i marynarzy. Kombinowany napęd dieslowo-gazowy stanowią turbina gazowa 32 MW General Electric/Avio LM2500+G4, dwa silniki elektryczne 2,5 MW Jeumont Electric, cztery generatory wysokoprężne, dwa wały napędzające śruby napędowe o regulowanym skoku oraz pędnik dziobowy o mocy 1 MW. Okręt jest budowany w konfiguracji General purpose & ASW, czyli do ogólnego przeznaczenia i zwalczania okrętów podwodnych. W swoim wyposażeniu będzie posiadał prawdopodobnie aktywny układ skanowania elektronicznego Leonardo Kronos Grand Naval (MFRA), sonar holowany CAPTAS-4 i sonar kadłubowy UMS 4110 CL. Uzbrojenie okrętu najpewniej będą stanowić system wyrzutni MBDA SYLVER A50 VLS dla 16 pocisków MBDA Aster 15 i 30, działo morskie Leonardo Otobreda 127/64 Vulcano, system artyleryjski obrony bezpośredniej Leonardo Oto Melara 76/62 mm Davide/Strales, dwa zdalne systemy uzbrojenia Leonardo Oto Melara/Oerlikon KBA 25/80 mm, osiem pocisków przeciwokrętowych MBDA Teseo\Otomat Mk-2/A, dwie potrójne wyrzutnie Leonardo (WASS) B-515/3 dla torped MU 90, a także dwa systemy broni sonicznej SITEP MASS CS-424. Okręt otrzyma też hangar na dwa śmigłowce np. SH90, a w skład załogi wchodzą piloci i obsługujący maszyny zespół naziemny.

Aktualnie w służbie znajduje się osiem zbudowanych fregat. Do Marina Militare dostarczono jak dotąd: w 2012 roku  ITS Carlo Bergamini (F 590 ), ITS Virginio Fasan (F 591) w 2013 roku, ITS Carlo Margottini (F 592) w 2014 roku, ITS Carabiniere (F593) w 2015 roku, ITS Alpino (F 594) w 2016 roku, ITS Luigi Rizzo (F 595) w 2017 roku, ITS Federico Martinengo (F 596)) w 2018 roku i ITS Antonio Marceglia (F 597) w 2019 roku. Ten ostatni wykonuje obecnie zadania w ramach ochrony polskiego wybrzeża, na podstawie półrocznej umowy zawartej między szefami MON Polski i Włoch. Sam okręt prowadzi działania od lipca tego roku, w miejsce niszczyciela ITS Caio Duilio (D 554), który będzie podlegał modernizacji. Co należy podkreślić, w tej serii powstawał też wcześniejszy Spartaco Schergat, który wraz z również budowanym Emilio Bianchi zostały sprzedane do Egiptu i weszły w skład tamtejszych sił morskich w latach 2020-2021 jako Al-Galala (FFG-1002) i Bernees (FFG-1003).

Aktualnie trwa budowa nowego, przyszłego Emilio Bianchi, który stał obok wodowanego, bliźniaczego okrętu. Na zdjęciach widać, że jego budowa jest już mocno zaawansowana i najpewniej w przyszłym roku również zostanie zwodowany. Ponadto są zaplanowane dwie kolejne, nienazwane jeszcze fregaty, w związku z tym w składzie Marynarki Wojennej Włoch wejdzie w sumie 12 okrętów tej serii, stanowiąc trzon sił morskich państwa. Okręty FREMM znajdują się też w wyposażeniu innych państw. Osiem należy do Francji (typ Aquitaine), trzy do Egiptu, cztery do USA (typ Constellation) oraz jeden do Maroka. Ogólnie daje to więc liczbę 24 fregat, zbudowanych przez łącznie cztery stocznie z Francji, Włoch i USA od 2007 roku.