Konosament („bill of lading” B/L, określony również historycznie jako „bill of loading”) ukształtowany został w wyniku rozwoju, charakterystycznego dla całego systemu common law, zasadniczo i systemowo różniącego się od kontynentalnego systemu cywilistycznego.
W dotychczasowych naszych opracowaniach, w szczególności Konosament jako dowód na okoliczność danych ładunkowych, zajmowaliśmy się wartością dowodową ładunkowych zapisów konosamentowych oraz wynikającą z tego ewentualną odpowiedzialnością kontraktową (contractual liability, ex contractu) zarówno w ujęciu common law, jak i Reguł Hague-Visby (w formie przyjętej w COGSA 1971/1992).
Istotą dokumentacyjnej funkcji konosamentu jest to, iż „provides evidence of the facts represented in it” [za, Scrutton].
Konosament, obok określenia ładunku z podaniem jego rodzaju, miary, objętości, liczby sztuk czy wagi oraz określeń zewnętrznego stanu ładunku (lub jego opakowania), zawiera (może zawierać) również podane przez załadowcę tzw. znaki główne ładunku (leading marks).
Sędzia Pelling (QC) w swoim orzeczeniu w sprawie Priminds Shipping (HK) Co Ltd v Noble Chartering Inc (The „Tai Prize”) [Hight Court of Justice Business and Property Courts of England and Walles, Commercial Court (QBD)] rozważył niezwykle ważną w praktyce shippingowej kwestię zapisów konosamentowych związanych z uwagami dotyczącymi stanu ładunku przyjętego do przewozu i daleko idącymi skutkami takich zapisów.
Wśród wyrobów stalowych obsługiwanych w portach morskich, oprócz pół produktów w postaci slabów, kęsisk oraz blach w kręgach i arkuszach, często spotykane są także pręty zbrojeniowe o różnorodnych wymiarach.
Część I opracowania – Czarter - "safe port", oparta została w dużej części na przełomowym precedensie Izby Lordów – „The Evia (No. 2)” [1982] 2 Lloyd’s Rep 307.
System prawa angielskiego (common law), bardzo wyraźnie rozróżnia zakres obowiązków przewoźnika, związanych z wystawieniem i wydaniem konosamentu, w zależności od typu ładunkowej deklaracji konosamentowej.
Reguły Hague-Visby 1924/1968/1979 [w zakresie inkorporowanym w UK – COGSA 1971 oraz Merchant Shipping Act 1981], potwierdziły w Art. III (3) (c) – iż frachtujący (shipper) jest uprawniony do żądania od przewoźnika wydania konosamentu określającego, między innymi, zewnętrzny stan i wygląd ładunku („the apparent order and condition of the goods”).
Kluczową i historycznie jako pierwszą funkcją konosamentu [zob. Konosament [„bill of lading”] i jego rozwój historyczny w świetle prawa angielskiego] – było i jest potwierdzenie przez przewoźnika przyjęcie ładunku do przewozu.
Damen zreazlizował transport 11 holowników
Komisja ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim osiągnęła porozumienie w sprawie zrównoważonego rybołówstwa
Dzień Dostawców na Konferencji PSEW2024 – międzynarodowa współpraca na rzecz silnego przemysłu wiatrowego w Europie
W gdyńskiej stoczni Crist S.A. rozpoczęła się budowa kolejnego statku do obsługi morskich farm wiatrowych
Konferencja „Sztuczna inteligencja w kosmosie i na morzu” już 23 maja
Nie jeden a dwa? W wyniku ukraińskiego ataku miał ucierpieć jeszcze inny rosyjski okręt