W praktyce czarterowej, przy wysokiej złożoności faktycznej i prawnej relacji pomiędzy armatorem i czarterującym, kwestia sprawnego rozliczenia wzajemnych należności staje się często sprawą kluczową. Obok klasycznych „prostych” zasad wyjściowych – obowiązku, zgodnego z umową, zapłaty „hire” (opłaty czarterowej) przez czarterujących oraz prawa do zaprzestania realizacji tego obowiązku, czasowego (w okresie „off-hire”) i stałego po rozwiązaniu umowy, istnieje cała skala sytuacji „pośrednich”.
Na polskim rynku pojawiła się spółka, którą wyróżnia biznesowa dalekowzroczność w usługach dedykowanych dla sektora morskiego. Łączą potrzeby armatorów i czarterujących, pośredniczą przy poszukiwaniu statków do wykonania projektów offshorowych i nie tylko.
W naszych opracowaniach „Czarter na czas – klauzula „Off-hire” (Czarter na czas - klauzula "off-hire" Część I, Czarter na czas - klauzula Off-hire. Część II, Czarter na czas - klauzula "off-hire". Część III) dokonaliśmy szczegółowej analizy klauzul wyłączających czasowo obowiązek zapłaty przez czarterujących opłaty czarterowej („hire”). Wobec wielu pytań i komentarzy, które wywołały przedmiotowe opracowania, pozwolimy sobie na zbiorcze podsumowanie tego niezwykle istotnego zagadnienia kontraktowego.
Charakter prawno-kontraktowy, rodzaje i zakres praw i obowiązków stron umowy czarteru na czas, w relacji do klauzul „off-hire” został przeanalizowany w Części I Czarter na czas - klauzula "off-hire" Część I i II Czarter na czas - klauzula "off-hire". Część II.
W Części I Czarter na czas – klauzula „Off-hire” rozpoczęliśmy analizę niezwykle ważnych klauzul czarterowych, określonych jako „off-hire clause”. Ich istota, sprowadza się do umownego uregulowania okoliczności, w których czarterujący zwolniony zostaje ze swojego podstawowego obowiązku wynikającego z umowy czarteru na czas – obowiązku dokonywania opłaty czarterowej (hire).
W umowach czarteru na czas, dwa typy postanowień mają fundamentalne znaczenie dla stron umowy, armatora i czarterującego. Z jednej strony są to klauzule regulujące szczegółowe warunki płatności opłaty czarterowej (hire), z drugiej zaś okoliczności faktyczne i prawnie, które zwalniają czarterującego z obowiązku płacenia armatorowi opłaty czarterowej.
W kontynuacji naszych opracowań dotyczących czarteru na czas powracamy do jednej z kluczowych kwestii – warunków płatności opłaty czarterowej – „hire”. Standardową praktyką czarterów tego typu, jest ustalenie płatności „z góry”(„in advance”) dokonywanej w okresach „miesięcznych” („per calendar month in advance” – Kl. 9, linia 109 SHELLTIME 4), „półmiesięcznych” („semi-monthly in advance” – Kl 5, linia 58 NYPE 1946), czy „15-dniowych” („15 days in advance” - Kl. 11, linia 147 NYPE 93).
W naszym artykule Czarter na czas - hire (opłata czarterowa) rozpoczęliśmy analizę prawną warunków czarterowych oraz, w ogólniejszym ujęciu common law, płatności „hire” (opłaty czarterowej).
W ramach podstawowych obowiązków umowy czarteru na czas („time charterparty”) armator („owner”) zobowiązuje się oddać czarterującemu („charterer”) do dysponowania statek na oznaczony czas a czarterujący do zapłaty wynagrodzenia za korzystanie ze statku w formie opłaty czarterowej („hire”).
Trochę przemyśleń na temat nieoczywistego, wąskiego gardła projektów Morskiej Energetyki Wiatrowej na świecie oraz na temat roli państwa i nacjonalizacji łańcuchów dostaw dla sektora MEW.
Nagrody im. kapitana Leszka Wiktorowicza 2024 wręczone
Dar Młodzieży utknął na płyciźnie niedaleko gdyńskiego portu
PGZ Stocznia Wojenna podpisała list intencyjny z Creeyacht
Mitsui O.S.K. Lines wdraża napęd wiatrowy Wind Challenger na kolejnym ze swoich statków
Załogant wycieczkowca zaatakował pasażerkę
CMB.TECH i Damen podpisały umowę na cztery holowniki napędzane wodorem