Czarter na podróż – termin dopłynięcia do portu załadunku" [Część II]

Forma swoistego kompromisu kontraktowego pomiędzy stronami umowy czarteru na podróż - przewoźnikiem i czarterującym (frachtującym) jest przyjmowana do zapisów czarteru tzw. „cancelling clause”, a więc odrębnego ustalenia umownego zgodnie z którym, czarterujący ma prawo do odstąpienia od umowy (skancelowania czarteru), jeżeli statek nie dopłynie w pełnej gotowości nawigacyjnej i ładunkowej, w wyznaczonym czasie („cancelling date”) „The purpose of the cancelling clause is to give the charterer certainly” (za Scrutton).

Kanada: Rzeka uzyskała osobowość prawną - może "swobodnie płynąć" i być reprezentowana przed sądem

Lokalne władze przyznały osobowość prawną Magpie River, znanej rzece w północnej części prowincji Quebec. To pierwsza taka decyzja w Kanadzie, a wypracowały ją wspólnie lokalna rada Inuitów i władze administracyjne.

Konosamenty wydane w oparciu o umowę czarteru na podróż i czarteru na czas – analiza prawna w świetle prawa angielskiego

W rozwoju historycznym drobnicowy przewóz ładunków wyodrębnił specyficzny dokument przewozowy nazwany „konosament” („bill of lading”), który do XIX w. prawie niepodzielnie stanowił podstawową bazę dokumentacyjno-prawną przewozu ładunku morzem. XIX wiek przyniósł wzrost, a stopniowo i dominację przewozu ładunków masowych. Dla potrzeb tego typu przewozu formuła prawna czarteru była najbardziej adekwatna i też najczęściej stosowana w praktyce shippingowo-dokumentacyjnej. Jednakże, o ile z punktu widzenia umowy przewozu ładunku, form

Roszczenie o „demurrage” oraz roszczenie o odszkodowanie z tytułu „repudiatory breach of the contract”

Arbitraż w Londynie [London Arbitration 3/18 – [2018] 995LMLN1] przyniósł ciekawe orzeczenie rozstrzygające dwie istotne kwestie związane z czarterem na podróż.

Interpretacja pojęcia „safe port” w świetle prawa angielskiego

Obowiązek kontraktowy czarterujących, przewidziany niemal w każdej umowie frachtowej (albo expresis verbis albo implicite) związany z „bezpiecznym portem” („safe port”) – sformułowany w zapisach typu „to proceed to a safe port” „a ship shall go to a safe port” i „the charter shall nominate safe port” itp. – ma daleko idące konsekwencje prawne i faktyczne związane z realizacją umowy przewozu ładunków morzem. Potencjalnie też otwiera pole do powstania, po stronie czarterujących, odpowiedzialności z tytułu niewykonania lub nienależy

Zarys historyczny i ogólna charakterystyka międzynarodowych regulacji dotyczących przewozów ładunków morzem – część II

W pierwszej części artykułu przedstawiliśmy Państwu drogę jaką międzynarodowe prawodawstwo przeszło począwszy regulacji XIX-wiecznych, przez Reguły Haskie (z ich późniejszymi Protokołami), Reguły Hamburskie, na Regułach Hasko-Visbijskich skończywszy. W ten oto sposób zbudowaliśmy fundament pod opis regulacji, na których druga część artykułu się skupia, a mowa tu oczywiście o Regułach Rotterdamskich.

Odpowiedzialność przewoźnika morskiego („sea carrier”) w świetle prawa angielskiego

Angielskie prawo precedensowe (common law) – historycznie podstawowe źródło prawa, ukształtowało podstawowe zasady odpowiedzialności przewoźnika morskiego w oparciu o podstawowy podział przewoźników na:1. Przewoźników publicznego (public carriers) oraz 2. Przewoźników prywatnych (private carriers).

Odpowiedzialność przewoźnika morskiego („sea carrier”) w świetle prawa angielskiego

Z założenia przewoźnik publiczny („public carrier”) podlega bardziej restrykcyjnemu reżimowi prawnemu. W sytuacji, w której zaoferował on usługę przewozową – zobowiązany jest wówczas do wykonania danego przewozu z należytą szybkością (reasonable despatch) za zapłatę frachtu o uzasadnionej wysokości w stosunku do każdego potencjalnego kontrahenta, który zaakceptował ofertę przewoźnika.

„Spółka jednostatkowa” - „corporate veil” – czy armatorzy mogą ciągle czuć się bezpiecznie?

Rok 2016 przyniósł, w orzecznictwie sądów angielskich, trzy ciekawe orzeczenia, które ponownie przeanalizowały i po części przeformułowały dotychczasowe zasady prawa angielskiego dotyczące fundamentalnej kwestii skutecznej obrony prawnej rzeczywistych właścicieli („beneficial owners”) przed odpowiedzialnością z tytułu szkody wyrządzonej przez odrębny podmiot prawny – spółkę prawa handlowego, którego udziałowcami/akcjonariuszami są właściciele rzeczywiści – beneficjenci ekonomiczni i prawni określonego przedsięwzięcia gospo

Wady oświadczenia woli („misrepresentation”) w systemie prawa angielskiego. Część II.

W pierwszej części opracowania omówione zostały skutki prawne tego typu wadliwych oświadczeń woli, które złożone zostały przed zawarciem umowy frachtowej i które de facto skłoniły strony do jej zawarcia, ale jednocześnie, które to oświadczenia woli nigdy nie stały się elementem składowym warunków umownych.