Właściciel ładunku – Glencore załadował towar na statek „Sanko Mineral” na przewóz z Burgas (Bułgaria) do Nowego Orleanu (USA). Konosament wystawiony na formularzu CONGENBILL, inkorporował Cl. 28 czarteru, zgodnie z którym: „Any claim must be in writing and Claimant’s Arbitrator appointed within twelve months of final discharge and where this provision is not complied with the claim shall be deemed to be waved and absolutely waived.”
W rozwoju historycznym drobnicowy przewóz ładunków wyodrębnił specyficzny dokument przewozowy nazwany „konosamentem” („bill of lading”), który do XIX w. prawie niepodzielnie stanowił podstawową bazę dokumentacyjno-prawną przewozu ładunku morzem. XIX wiek przyniósł wzrost a stopniowo i dominację przewozu ładunków masowych.
Międzynarodowa konwencja brukselska o ujednostajnieniu niektórych zasad dotyczących konosamentów z 1924 r. wraz z Protokołem z 1968 r. i 1979 r. (zwane powszechnie „Regułami Hasko-Visbijskimi”) to zasadnicza część międzynarodowej regulacji leżącej u podstaw 90% umów przewozu ładunków morzem.
Doskonałą okazją do zobrazowania klauzuli „off-hire” – netto stał się wyrok angielskiego Sądu Apelacyjnego z dn. 23.10.2013 r. w sprawie Minerva Navigation Inc v. Oceana Shipping AG („The Athena”) [Court of Appeal – 2013 EWCA (iv 1723).
Duński Sąd Morski i Handlowy (Maritime and Commercial High Court) rozstrzygnął w styczniu 2015 r. spór pomiędzy ubezpieczycielem a przewoźnikiem dotyczący wprowadzenia ubezpieczyciela w błąd co do sposobu przewozu towaru w transporcie morskim.
Konosament jest dokumentem przewozowym, stanowiącym jeden z najważniejszych dokumentów w przewozie morskim towarów. Konosament nie jest jednak tylko dokumentem przewozowym – jest to także instytucja prawa morskiego kreująca stosunek prawny pomiędzy przewoźnikiem i odbiorcą ładunku, a także papier wartościowy. Czy konosament jednakże stanowi wyłączną podstawę stosunku prawnego pomiędzy podmiotami związanymi z morskim przewozem ładunku?
Pod pojęciem transportu intermodalnego rozumie się przewóz towarów w jednej i tej samej jednostce załadunkowej lub pojeździe przy użyciu sukcesywnie różnych gałęzi transportu i bez przeładunku samych towarów w zmieniających się gałęziach transportu, na podstawie jednej umowy przewozu, za którego wykonanie odpowiada jeden podmiot - operator transportu intermodalnego.
Obowiązująca od 1 stycznia 2015 r. tzw. dyrektywa siarkowa, obok oczywistych dla armatorów konsekwencji ekonomicznych, niesie za sobą także szereg zmian w podejściu do negocjowania i formułowania umów czarterowych. W poprzedniej części artykułu wskazane zostały niektóre z nich. Poniżej prezentujemy kolejne aspekty, na które warto zwrócić uwagę.
Damen zreazlizował transport 11 holowników
Komisja ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim osiągnęła porozumienie w sprawie zrównoważonego rybołówstwa
Dzień Dostawców na Konferencji PSEW2024 – międzynarodowa współpraca na rzecz silnego przemysłu wiatrowego w Europie
W gdyńskiej stoczni Crist S.A. rozpoczęła się budowa kolejnego statku do obsługi morskich farm wiatrowych
Konferencja „Sztuczna inteligencja w kosmosie i na morzu” już 23 maja
Nie jeden a dwa? W wyniku ukraińskiego ataku miał ucierpieć jeszcze inny rosyjski okręt