Nie mieć końca wydaje się sprawa z 2010 roku, gdy doszło do katastrofy z udziałem kadłuba luksusowego jachtu Graceful (obecnie Kosatka) , który zdaniem rosyjskojęzycznych komentatorów ma należeć do Władimira Putina. Choć oskarżony o spowodowanie wypadku kapitan polskiego holownika został uniewinniony przez sąd pierwszej instancji, tak śledczy jak i firma zarządzająca statkiem zaskarżyły tę decyzję. Stawką jest odszkodowanie liczone w milionach złotych.
Arbitraż w Londynie przyniósł niezwykle ciekawą i w zasadzie przełomową decyzję dotyczącą płatności za paliwo statkowe (bunkier) w ramach czarteru na czas [London Arbitration (28/22)]. Stwierdził on, iż w przypadku dostawy bunkru na statek znajdujący się w czarterze na czas, zarówno czarterujący jak i armator (właściciel rejestrowy statku/czarterujący bare-boat), będą solidarnie odpowiedzialni względem dostawcy paliwa za dokonanie płatności.
Umowy przewozu ładunków morzem (umowy frachtowe –„contracts of affreightment”) w systemie prawa angielskiego, to złożona hybryda prawna zasad common law z regulacjami ustawowymi, opartymi z kolei na konglomeracie prawa precedensowego i regulacji międzynarodowych.
Kwestia wydania ładunku na podstawie konosamentu imiennego („stright bill of lading”) stwarzała zawsze istotne wątpliwości prawne w systemie prawa angielskiego. U podstaw tych trudności leży status prawny tego dokumentu przewozowego.
U podstaw wykształcenia się praktyki wydania ładunku bez konosamentu na podstawie Letter of Indemnity („LOI”), leżała i leży rozbieżność pomiędzy niewzruszanymi od XVIII wieku zasadami precedensowymi, nakładającymi na armatora/przewoźnika obowiązek wydania ładunku tylko na podstawie konosamentu (papieru wartościowego – „document of title”), ze zmieniającymi się realiami międzynarodowego obrotu handlowego.
W naszym opracowaniu Umowa o budowę statku – "permissible delay" omówiliśmy kategorię zdarzeń i okoliczności, które zgodnie z danymi postanowieniami umownymi, umożliwiają stoczni („Builder”/,,Seller”) przesunięcie kontraktowego terminu dostawy statku („Delivery Date”) bez żadnych konsekwencji prawnych i finansowych z tego tytułu. Wyjaśniono też, w ślad za orzeczeniem w sprawie „Zhoushan Iinhaaiwan Shipyard Co. Ltd. v Golden Exquisite Inc” [2015], iż kategoria „permissible delay” składa się w istocie z dwóch podkategorii.
W tradycyjnym systemie common law, terminowa płatność „hire” (opłaty czarterowej), jakkolwiek należąca do kluczowych obowiązków czarterującego, nie stanowi warunku istotnego umowy czarteru na czas.
Zgodnie z orzeczeniem „Hulthen v Stewart” [1903] A.C. 389 – ustalony „zamkniętą formułą czasową” laytime musi być określony w sposób jasny i jednoznaczny (zob. „Van Liewen v Hollis” [1920] A.C. 239). Czy przyjęta formuła ujęta jest określoną liczbą dni, czy godzin, czy też precyzyjnie ustaloną, na przykład, dobową czy godzinową ratą załadunkową („Alexander v Aktieselskabet Hansa” [1920]; „Van Nievelt v Forslind” [1925] 30 Com. Cas. 263) nie ma to różnicy prawnej. W obu przypadkach mówimy o „zamkniętej” formule ustalenia lay-time.
Przez wody Danii przepływają stare, zużyte statki wykorzystywane przez Rosję do transportu ropy. Na początku marca w cieśninie Sund jeden z takich tankowców brał udział w kolizji, wcześniej dochodziło do awarii - podają duńskie media.
Standardem niemal, w międzynarodowym obrocie morskim, jest sytuacja, w której kapitan statku (lub inny przedstawiciel armatora) zatrudnionego w ramach umowy czarterowej wystawia konosament. W relacjach bezpośrednich armator – czarterujący, wystawiony konosament, co do zasady, nie wywołuje większych skutków prawnych.
"Rzeczpospolita": Szczecin straci ważny terminal zbożowy
Żeglarstwo jako dyscyplina olimpijska
Czystsze spaliny ze statków mogą ocieplać klimat?
Wiatr wieje od Wschodu. Chiny liderem produkcji turbin wiatrowych
Rozpoczęto postępowania w sprawie linii kablowych dla MFW Bałtyk III
Syryjski armator z brytyjskim nakazem aresztowania