Norwegia może ograniczyć dostęp firm naftowych do zasobów morskich w Arktyce, przesuwając tzw. krawędź lodową - linię, która określa prawne ograniczenie zakresu, w jakim firmy mogą udać się na północ w poszukiwaniu ropy.

Krawędź lodowa jest prawnie narysowaną granicą, która ma przybliżać stale zmieniające się południowe obrzeża stałej pokrywy lodowej. Na północ od tej linii norweskie prawo zakazuje wierceń naftowych.

Zamiast przerysować linię dalej na północ, aby odzwierciedlić wycofującą się pokrywę lodową, koalicja rządząca może przesunąć ją dalej na południe, w reakcji na naciski polityczne, by rozszerzyć ochronę środowiska Arktyki.

- Pokrywa lodowa na Morzu Barentsa zmniejszyła się o połowę w ciągu ostatnich 40 lat. W praktyce do roku 2050 nie będzie tam w ogóle lodu przez cały rok, biorąc pod uwagę obecny trend - powiedział Tor Eldevik, profesor w Bjerknes Center for Climate Research na uniwersytecie w Bergen.

Centroprawicowy rząd mniejszości dokonał przeglądu granicy krawędzi lodu i ma w kwietniu przedstawić parlamentowi nową linię demarkacyjną. Rząd otrzymał już zalecenie od grupy doradczej norweskich instytucji badawczych i agencji państwowych, które przedstawiły dwie opcje.

Jedną z nich byłoby narysowanie linii, w której lód morski pojawiał się co najmniej w 30% przypadków w kwietniu, szczytowym miesiącu arktycznej pokrywy lodowej na Morzu Barentsa, między 1988 a 2017 rokiem.

Ustawiłoby to linię dalej na północ niż dziś, ponieważ obecna linia, ustawiona w 2006 roku, była oparta na obserwacjach lodu morskiego w latach 1967–1989.

Inną opcją jest narysowanie linii, w której prawdopodobieństwo lodu morskiego wynosi tylko 0,5%, w celu ochrony środowiska arktycznego. Ustawiłoby to linię dalej na południe i byłoby problematyczne dla firm naftowych i gazowych, największego przemysłu w Norwegii.

Wpłynęłoby to na co najmniej osiem koncesji na poszukiwanie ropy prowadzonych przez Equinor, Aker BP i Spirit Energy, w większości należących do brytyjskiej Centrica, Norweskiego Stowarzyszenia Nafty i Gazu (NOG).