W Peru rozpoczęto budowę fregaty. To kolejne z serii przedsięwzięć w ramach rozwoju floty i branży okrętowej

Mieszcząca się w Callao stocznia SIMA poinformowała, że 14 listopada miała miejsce uroczystość cięcia blach w związku z pierwszą w historii krajowego przemysłu okrętowego budową fregaty. Zyskac na tym mają więc zarówno siły morskie Peru, jak i krajowa gospodarka. Przedsięwzięcie odbywa się we współpracy z południowokoreańską stocznią HD Hyundai Heavy Industries (HD HHI) i jest kolejnym tego rodzaju w ramach dużego przedsięwzięcia okrętowego, ogłoszonego jeszcze w marcu ubiegłego roku.

Wydarzenie odbyło się z udziałem przedstawicieli peruwiańskiej i południowokoreańskiej stoczni, a także władz i kadry sił morskiej obu państw. Budowa fregaty ma wzmocnić zdolności produkcyjne stoczni i kontynuować integrację technologii i procesów, które przyczyniają się do rozwoju przemysłu okrętowego w tym południowoamerykańskim państwie. W związku z tym otwarto też nowe obiekty na terenie zakładu, w tym biura, magazyny, obszary usługowe, systemy oświetleniowe i inny specjalistyczny sprzęt w celu usprawnienia procesów produkcji i montażu. Zaprezentowano także cyfrowo opracowane obrazy projektu BALOG 1 i 2, które posłużą do stworzenia „cyfrowego bliźniaka” (digital twin) okrętu, celem optymalizacji planowania, budowy oraz późniejszego serwisowania.

Planowana fregata będzie miała 127 metrów długości i ok. 3 400 ton wyporności. Ma osiągać prędkość do 26 węzłów i zasięg do 6 000 mil morskich. Opiera się na platformie HDF-3200, a w wyposażeniu znajdą się nowoczesne radary i systemy obrony przeciwlotniczej, zdradzające tym samym potencjalnie główne przeznaczenie okrętów jako AAW (Anti-Aircraft Warfare.). W skład uzbrojenia wejdą też rakiety przeciwokrętowe i torpedy.

W styczniu tego roku ruszyła budowa, w tym samym zakładzie, trzech innych okrętów, patrolowca i dwóch desantowców.  Te jednostki, jak i fregata, mają wejść do służby do 2029 roku, co ma wskazywać na planowane, szybkie tempo prac stoczniowych. Dla HD HHI współpraca z peruwiańską branżą stoczniową jest tu także okazją do rozwijania kompetencji za granicą, wykorzystując lokalne moce produkcyjne.

Dla władz w Limie modernizacja floty jest istotnym przedsięwzięciem, jako że siły morskie Peru (Marina de Guerra del Perú) posiadają obecnie sześć okrętów podwodnych typu 209, siedem fregat rakietowych rodzimej i włoskiej produkcji, osiem korwet rakietowych produkcji francuskiej i południowokoreańskiej, a także siedem patrolowców, głównie rodzimej produkcji. Uzupełnia je kilkadziesiąt innych jednostek, głównie pomocniczych, szkolnych, a także mniejsze łodzie. Choć liczebnie jest to znaczna siła, tak znaczna ilość okrętów, w tym przede wszystkim fregaty i korwety, to jednostki mające za sobą kilka dekad służby, najstarsze wprowadzone pod koniec lat 80-tych. Mimo modernizacji dobiega kres ich eksploatacji, stąd kraj staje przed wyzwaniem zastąpienia tych jednostek nowymi, zachowując zdolność do obrony peruwiańskiej domeny morskiej i utrzymania ciągłości szkolenia marynarskich kadr.

W przyszłości siły peruwiańska flota ma zostać jeszcze bardziej wzmocniona, jako że władze, przy współpracy ze stocznią z Korei Południowej, planują zamówić kolejne okręty, w tym pięć fregat, cztery patrolowce i dwa desantowce. Obecna umowa oscyluje na blisko pół miliarda dolarów, co oznacza, że dalsze wydatki mogą wynieść 2-3 mld, zapewniając też ciągłość pracy i zamówień dla podwykonawców nawet do końca następnej dekady. To uczyniłoby całe przedsięwzięcie największym i najbardziej długofalowym w historii peruwiańskiej branży stoczniowej, zwiększając jej możliwości produkcyjne na tle innych państw kontynentu i potencjalnie generując ogromny zastrzyk innowacji oraz rozwoju. Wskazuje także to na ambicje państwa, chcącego dysponować nowoczesną marynarką wojenną, zdolną do skutecznej ochrony morskich interesów Peru. Jednocześnie władze państwa podkreślały, że wybór HD HHI jako głównego wykonawcy przedsięwzięcia był motywowany oferowanym pakietem rozwiązań, harmonogramem dostaw, zapewnionym wsparciem technicznym oraz współpracą przemysłową. Ponadto celem jest zapewnienie jak największego zaangażowania krajowych podmiotów w ramach łańcucha dostaw. Wszystko to także celem tego, by uzyskano zdolność rozwijania technologii w kraju oraz serwisowania floty, zapewniając też dalszy rozwój branży okrętowej.