Stocznia Anadolu Shipyard położyła stępkę pod piątą fregatę dla sił morskich Turcji

W Sieci pojawiły się informacje o położeniu stępki pod piątą fregatę typu Istanbul. Za budowę tej serii odpowiada krajowy konglomerat stoczniowy TAIS Shipyards. Nowe okręty mają stanowić istotne wzmocnienie Marynarki Wojennej Turcji (Türk Deniz Kuvvetleri), a także świadczyć o dynamicznym rozwoju krajowego przemysłu okrętowego.

Budowany okręt projj. MILGEM to najprawdopodobniej fregata oznaczona jako F-519, za którą odpowiada stocznia Anadolu Shipyard. Jej budowa miała rozpocząć się od cięcia blach pod koniec ub. r. Równolegle trwają prace nad ostatnią jednostką tej serii, F-520, która powstaje w Sedef Shipyard. Obie należą do TAIS Shipyards, a dzięki prowadzeniu prac w tym samym czasie odbiór nowych okrętów ma nastąpić zdecydowanie szybciej. W ubiegłym tygodniu odbyło się wodowanie dwóch okrętów, TCG İzmit (F-517) i TCG İzmir (F-516). Stąd można się spodziewać, że także w Sedef Shipyard odbędzie się, lub już miało miejsce położenie stępki pod ostatnią z jednostek.

Czytaj więcej: Tureckie stocznie z mocnym początkiem roku. Zwodowano dwie fregaty tego samego dnia

Fregaty typu Istanbuł lub określane w Turcji też jako typ İstif od „İstif sınıfı fırkateyn”, tj. „fregaty klasy I” mają 113,2 metra długości i 14,4 metra szerokości. Wyporność sięga ok. 3100 ton. Prędkość maksymalna to 29 węzłów, a ekonomiczna 14, przy czym ta ostatnia pozwala na zasięg do 5 700 mil morskich. W skład napędu wchodzą turbina gazowa GE LM2500, dwa silniki wysokoprężne 5.766HP MTU, dwie śruby o regulowanym skoku. Moc mają zapewniać cztery generatory 560 kW każdy.

Wyposażenie tworzą m.in. radar poszukiwawczy Cenk-400N 4D AESA, radar powierzchniowy ASELSAN ALPER-200N LPI, system kierowania walką ADVENT, system bojowy GEMS, system IdentIFF M5 TPX & I/LR IFF, system satelitarne AcroSAT Ku-120-M i AcroSAT Ku-150-M, radar kierowania ogniem AKREP-300N (AKR-D Block B-1/2), system kierowania ogniem armaty morskiej TAKS-100/76GFCS, radar elektrooptyczny AHTAPOT-100, system kierowania ogniem pocisków przeciwokrętowych ATMACA 100/AFCS, system kierowania ogniem pocisków obrony powietrznej HİSAR 100N/FCS, system pomiarów meteorologicznych DEMES, system żyroskopowy ANS 510-M, laserowy system ostrzegania i namierzania LIAS 200-N, czy też system rozpoznania i nadzoru SeaEye-AHTAPOT EO. Za łączność mają odpowiadać SATCOM, Link 11/16, system Link 22, a także systemy komunikacji wewnętrznej, a także umożliwiające kontakt z innymi jednostkami nawodnymi i podwodnymi. W skład wyposażenia wchodzą także dwie płaskodenne łodzie typu RHIB, a także hangar i lądowisko do obsługi śmigłowca S-70B Seahawk (do zwiadu i zwalczania okrętów podwodnych) oraz latających bezzałogowców.

W skład uzbrojenia mają wchodzić także system wabików przeciwtorpedowych Aselsan HIZIR oraz system wabików przeciwko pociskom nawodnym KARTACA-N. Dedykowane im są systemy zarządania i namierzania, w tym centralny ARES-NEWS oraz  ASELSAN ARES 2N/NGE i AREAS 2NC/E. Główne uzbrojenie tworzą armata morska OTO Melara 76 mm Super Rapid lub MKE National Naval Gun oraz system obrony bezpośredniej (CIWS) Aselsan GOKDENIZ 35 mm (posiadający dwie lufy), dwa automatyczne systemy uzbrojenia (RCWS) Aselsan STOP 25 mm, 16-komorowa wyrzutnia pocisków (VLS) MIDLAS przeznaczona dla 16 przeciwokrętowych Atmaca, 16 pocisków przecipowietrznych SAPAN bądź w przypadku tych ostatnich SIPER Block lub 64 mniejszych pocisków przeciwpowietrznych Hisar-D. Do tego dochodzą potrójne wyrzutnie torped ZIPKIN 100/D 324 mm do użycia torped MK-46M5 lub Orka.

W dniu 6 kwietnia 2023 r. SSB podpisała umowę ze stoczniami TAIS (konsorcjum zrzeszało stocznie Anadolu, Sedef i Sefine) oraz partnerstwem STM na produkcję pozostałych trzech fregat klasy I (klasy Istif) dla tureckiej marynarki wojennej. Fregaty te są szóstym, siódmym i ósmym statkiem projektu MILGEM, ponieważ pierwsze cztery statki to korwety klasy ADA, a piąty statek to TCG Istanbul, główny statek fregat klasy I.

Aktualnie w służbie znajduje się pierwsza fregata tej serii, TCG Istanbul (F-515), od sierpnia 2024 roku. Pozostałe pięć ma zostać wcielone w latach 2026-2027. W tegorocznych planach jest zwodowanie czwartej jednostki, przyszłego TCG İçel (F-518 w stoczni Sefine Shipyard i dostarczona maksymalnie dwa lata później. Choć budowa pierwszego okrętu trwała siedem lat, tak kolejne mają powstać nawet szybciej, bo już w ciągu pięciu, co ma świadczyć o znacznej modernizacji tureckich stoczni i zdolnościach w zakresie przemysłu okrętowego zarówno na rynek krajowy, jak i zagraniczny. Wyróżniać je ma wyposażenie głównie w systemy okrętowe i uzbrojenie krajowej produkcji, co ma podkreślać narodowy charakter ich projektu. Dochodzi do tego aspekt bezpieczeństwa, w tym możliwości ich konserwacji i modernizacji z udziałem głównie krajowych podmiotów, co ma ogromne znaczenie dla branży.

W planach jest również dostarczenie czterech kolejnych fregat, za których budowę mają odpowiadać również stocznie Anadolu Shipyard i Sedef Shipyard. Na potrzeby krajowe powstają także cztery korwety typu Ada (tej samej serii co m.in. dla sił morskich Ukrainy), nowe okręty podwodne oparte na niemieckim projekcie 214N, budowane w krajowej stoczni Aksaz. Oprócz tego powstają też inne bojowe, pomocnicze, ale szczególnie wyróżnia się uniwersalny okręt desantowy-dok, oparty na projekcie MUGEM, którego budowę rozpoczęto na początku stycznia 2025 roku. Mający 285 metrów długości i wyporność sięgającą 60 000 ton stanie się największym okrętem, jaki dotąd działał pod turecką banderą.