Morski list przewozowy („Sea waybill”) - w systemie prawa angielskiego

W systemie prawa angielskiego, precedens „Lickbarrow v Mason” [1794] 5 T.R. 683, ukonstytuował prawnie zasadę, zgodnie z którą zwyczaj handlowy („custom of merchants”) wykreował określone typy konosamentów, a mianowicie, konosament na zlecenie („order bill of lading”) i konosament na okaziciela („bearer bill of lading”) jako papiery wartościowe („negotiable document of title”).

Konosament imienny w systemie prawa angielskiego i amerykańskiego

W systemie prawa angielskiego, precedens „Lickbarrow v Mason” [1794] 5 T.R. 683, ukonstytuował prawnie zasadę, zgodnie z którą, zwyczaj handlowy („custom of merchants”), wykreował określone typy konosamentów, a mianowicie konosament na zlecenie („order bill of lading”) i konosament na okaziciela („bearer bill of lading”) jako papiery wartościowe („negotiable document of title”).

Reguły Hague-Visby a swoboda kontraktowa. Część II

Niniejsze opracowanie jest kontynuacją opracowania Reguły Hague-Visby - zakres prawny stosowania. Część I.

Konosament – ogólna charakterystyka w świetle prawa angielskiego

Z punktu widzenia tradycyjnych zasad common law, jak i współczesnego angielskiego prawa stanowionego (legislacji angielskiej), kluczowymi dokumentami związanymi z umowami dotyczącymi przewozu ładunków morzem i przewozów multimodalnych („contracts for the carriage of goods wholly or partly by sea”) są konosamenty („bills of lading”), morskie listy przewozowe („sea waybills”), morskie polecenia wydania („sea delivery orders” lub „delivery orders relating to goods in the possession of a sea carrier”), kwity sternika („mate's receipt

Ekspert MSC Poland o tym, jak elektroniczny konosament zmienia branżę transportu morskiego

Zapraszamy na wywiad z Przemysławem Głodkiem, ekspertem MSC Poland ds. elektronicznego konosamentu (eBL), o tym, jak ten cyfrowy dokument zmienia branżę transportu morskiego

Konosament – wydanie ładunku na podstawie konosamentu i morskiego listu przewozowego

W naszym wcześniejszych opracowaniu podjęliśmy próbę prześledzenia ewolucji orzecznictwa angielskiego (lub szerzej anglo-saskiego) w zakresie istotnej kwestii prawnej – ustalenia obowiązku (lub jego braku) wydania ładunku na podstawie konosamentu imiennego.

Konosament w systemie prawa angielskiego

Klasyczny system prawa angielskiego dzielił umowy przewozu ładunków morzem (umowy frachtowe – „contracts of affreightment”) na umowy zawarte w formie czarteru (charterparty) oraz zawarte lub wykazane przez konosament (bill of lading).

Konosament – wydanie ładunku na podstawie „on board B/L”

Problem z wydaniem ładunku na skutek braku w docelowym porcie wyładunku oryginału konosamentu wpisany jest niemal strukturalnie w obrót portowo-morski. Ostatnie lata (pandemia, kryzys ukraiński) jeszcze ten problem pogłębiły.

Konosament imienny – straight bill of lading

W tradycyjnym ujęciu common law, konosamentami sensu stricte (tj. papierami wartościowymi – „negotiable document of title”) jest tylko konosament na zlecenie („order B/L”) oraz konosament na okaziciela („bearer B/L”).

Konosament [„bill of lading”] potwierdzający przyjęcie określonej ilości ładunku do przewozu [„receipt as to quantity”]

Historycznie, w procesie kształtowania się konosamentu („bill of lading”) to właśnie ta funkcja „recipt of the received goods” – była pierwszą, która zapoczątkowała wydawanie dokumentu przewozowego, [zob: Konosament [„bill of lading”] i jego rozwój historyczny w świetle prawa angielskiego].