Wraz z pojawieniem się nowych globalnych norm emisji, morski przemysł żeglugowy w coraz większym stopniu kieruje swój wzrok ku skroplonemu gazowi ziemnemu jako alternatywy dla paliwa o wysokiej zawartości siarki.

Już teraz wykorzystywany do napędzania flot promowych i statków wycieczkowych, LNG zyskuje zwolenników wśród spedytorów ładunków, pomimo niechęci ze strony głęboko konserwatywnego przemysłu do wprowadzania poważnych zmian. Stawka jest wysoka: globalna flota żeglugowa zużywa obecnie około 4 milionów baryłek dziennie oleju napędowego o wysokiej zawartości siarki.

Przewiduje się, że popyt na bunkrowanie LNG w sektorze żeglugowym wzrośnie do 20-30 milionów ton rocznie do 2030 r., z poziomu poniżej 1 miliona ton obecnie.

Te zmiany napędza Międzynarodowa Organizacja Morska (IMO), które zmniejszyła dopuszczalną zawartość siarki w paliwie morskim do 0,5% z 3,5% od stycznia 2020 r.

Jest to najbardziej znacząca zmiana, z jaką od dziesięcioleci zmaga się światowy sektor żeglugi, a wielu z branży nadal dzieli się na to, jakich paliw będą używać statki i ile statków po prostu złamie zasady.

Szef Shell LNG uważa, że paliwa LNG to alternatywa dla operatorów statków, które muszą być zgodne z nowymi przepisami dotyczącymi emisji siarki i tlenku azotu. LNG jest konkurencyjne cenowo i może przyczynić się do zmniejszenia emisji w porównaniu do oleju napędowego i oleju opałowego.

W celu zaspokojenia popytu ze strony żeglugi i poszerzenia wykorzystywania gazu jako paliwa dla transportu, Shell w 2012 nabył udziały w norweskiej firmie Gasnor, która dla operatorów statków i innych klientów dostarcza 300.000 ton LNG rocznie. Shell planuje zbudować także specjalny gazowiec LNG, który będzie obsługiwał statki napędzane LNG w Europie Północnej.