Armatorzy zaczęli odchodzić od idei ograniczania prędkości na swoich kontenerowcach – ocenia firma analityczna Alphaliner. Slow steaming miał dotąd na celu ograniczenie kosztów transportu, ale w sytuacji niskich cen paliw, nie jest on już tak skuteczny.

Slow steaming to koncepcja zakładająca, że statek porusza się z niższą od maksymalnej prędkością, co podyktowane jest względami ekonomicznymi – statek zużywa wówczas mniej paliwa. To rozwiązanie pozwalało dotąd zaoszczędzić od 3 do 7 proc. paliwa w trakcie eksploatacji siłowni pod mniejszym obciążeniem.

Badanie Alphaliner na połączeniach oceanicznych Chin z USA wykazało, że ten trend powoli odchodzi do lamusa i kontenerowce pływają z coraz większą prędkością. Na szlaku do zachodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych te jednostki mają średnią prędkość 19-20 węzłów, na szlaku do wschodniego wybrzeża 14-15 węzłów.

Na dalszy wzrost prędkości kontenerowców jednak nie ma co liczyć, bo od czasu powstania nowego trendu (6 tygodni) wzrosła cena bunkra, z 18 do 30 tys. dolarów dziennie. To powinno stanowić potężną barierę dla przewoźników, tym bardziej, że cały rynek dalej znajduje się w kryzysie.

Ciekawą tendencję zauważyli też eksperci z Xenety – platformy informacyjnej o światowych cenach frachtu i czasie tranzytu. Według nich, efektywność megakontenerowców przez ostanie półtora roku jest dużo niższa niż pierwotnie zakładano. Powodem tego zjawiska są niekorzystne umowy długoterminowe i przesunięcie zainteresowania spedytorów na umowy spotowe (krótkoterminowe). Widać to wyraźnie po cenach: w umowach długoterminowych wynoszą one od 807 do 1535 dolarów za TEU, w przypadku krótszych umów od 240 do 571 dolarów za TEU.