Naukowcy zidentyfikowali bardzo stary fragment Oceanu Spokojnego - starożytne pozostałości dawnego dna morskiego - rozciągający się na setki mil pod Chinami, który jest wciągany w dół do strefy przejściowej płaszcza Ziemi.

Ta skalista płyta, która kiedyś pokrywała dno Pacyfiku, jest reliktem oceanicznej litosfery, najbardziej zewnętrznej warstwy powierzchni Ziemi, złożonej ze skorupy ziemskiej i warstwy perydotytowej.

Górna warstwa powierzchniowa litosfery składa się z kilku pofragmentowanych płyt tektonicznych, które powoli poruszają się i przesuwają na powierzchni, czasami wsuwając się na siebie. Podczas tych zderzeń może nastąpić proces geologiczny zwany subdukcją, podczas którego jedna płyta jest wciskana pod drugą w strefach subdukcji i ostatecznie "wbija się" w głąb planety.

W ramach nowych badań, naukowcy z Chin i Stanów Zjednoczonych byli świadkami tego epickiego zjawiska, zachodzącego na większej głębokości niż kiedykolwiek wcześniej.

Wcześniej naukowcy zarejestrowali subdukcję płyt na głębokości około 200 kilometrów. Teraz, dzięki gigantycznej sieci ponad 300 stacji sejsmicznych rozsianych po północno-wschodnich Chinach, naukowcy byli w stanie zaobserwować to zjawisko w znacznie niższym punkcie, obrazując części płyty tektonicznej, która kiedyś leżała pod Oceanem Spokojnym, zepchniętą w środek płaszcza do strefy przejściowej, na głębokościach w zakresie 410–660 kilometrów pod powierzchnią Ziemi.

Podczas gdy subdukcja płyty jest widoczna dokładnie pod obszarem Chin, sama strefa subdukcji leży daleko na wschodzie, a płyta jest nachylona pod stosunkowo małym kątem 25 stopni w dół.





- Japonia znajduje się mniej więcej tam, gdzie płyta Pacyfiku sięga około 100 kilometrów głębokości - mówi sejsmolog Fenglin Niu z Rice University.

Dzięki nowemu obrazowaniu naukowcy uzyskują lepszy obraz tego, co dzieje się z subdukowaną płytą, w tym jak się zdeformuje i ile wody traci ze skorupy oceanicznej.

- Wiele badań sugeruje, że płyta faktycznie bardzo odkształca się w strefie przejściowej płaszcza, staje się miękka, więc łatwo ulega deformacji. - mówi Niu - Wciąż debatujemy, czy ta woda jest całkowicie uwalniana na tej głębokości. Istnieje coraz więcej dowodów na to, że część wody pozostaje wewnątrz płyty, aby spłynąć znacznie, znacznie głębiej.

Odkrycia opisano w Nature Geoscience.