W niedzielę 23 stycznia zmarł profesor Lech Kobyliński, wybitny naukowiec, specjalista w dziedzinie budowy okrętów i jeden z twórców polskiego okrętownictwa, współtwórca polskiej i światowej szkoły hydromechaniki okrętu oraz przepisów stateczności statków i bezpieczeństwa ruchu morskiego, wieloletni profesor Politechniki Gdańskiej.

Uroczystości pogrzebowe odbędą się w środę, 2 lutego, o godzinie 14:00 na cmentarzu na Srebrzysku w Gdańsku.

Profesor Kobyliński był związany z Polskim Rejestrem Statków od kilkudziesięciu lat. Był przewodniczącym Rady Technicznej przy PRS od czasu jej powstania, tj. od roku 1959 i funkcję tę pełnił nieprzerwanie do roku 2016, czyli przez 15 kadencji Rady. W styczniu 2017 roku, ustępując ze stanowiska szefa Rady, otrzymał tytuł jej Honorowego Członka. Przez cały okres, z wyjątkiem lat 1975-82, kiedy pracował w IMO w Londynie, brał czynny udział w pracach Rady, organu konsultacyjnego PRS, do którego zadań należy m.in. opiniowanie przepisów, prac naukowo-badawczych wykonywanych przez PRS oraz doradztwo techniczne na rzecz PRS. Profesor Kobyliński swoją pracę w Radzie wykonywał honorowo, bezinteresownie udzielał też pomocy PRS w rozwiązywaniu różnego rodzaju bieżących problemów, nie tylko technicznych.

Prof. dr hab. Lech Kobyliński urodził się w 1923 roku w Wilnie. W czasie II wojny światowej był żołnierzem podziemia (m.in. był dowódcą konspiracyjnego oddziału „Czwartaków”) i brał udział w Postaniu Warszawskim, walcząc na Woli, Starym Mieście i na Żoliborzu (pseudonim „Konrad”).

W 1950 roku ukończył studia na wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej. W roku 1960 uzyskał tytuł doktora nauk technicznych, w 1962 roku doktora habilitowanego, następnie profesora nadzwyczajnego a w 1969 roku profesora zwyczajnego. Przez wiele lat kierował Katedrą Hydromechaniki Okrętu (wcześniej Katedra Teorii Okrętu). W latach 1963-75 oraz 1983-90 był dyrektorem Instytutu Okrętowego Politechniki Gdańskiej. Od roku 1976 był członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk.

Od roku 1962 prof. Kobyliński brał udział w pracach Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) (do 1982 r. jako IMCO). Przez wiele lat był wiceprzewodniczącym Podkomitetu ds. stateczności, wolnej burty i bezpieczeństwa statków morskich, ogólnie uznanym autorytetem w dziedzinach, którymi  zajmowała się w IMO.

Był współtwórcą, jednego z czterech na świecie, badawczo-rozwojowego ośrodka manewrowania statkami na jeziorze Slim w Iławie (tzw. szkoła kapitanów) oraz twórcą ośrodka badawczego Politechniki Gdańskiej w Iławie, w którym testowano zachowanie modeli statków w warunkach rzeczywistego falowania. Był konstruktorem eksperymentalnych form wodolotów i poduszkowców (Zryw I). W latach 1972-76 pełnił funkcję redaktora naczelnego miesięcznika Budownictwo Okrętowe. 

Prof. Kobyliński był członkiem licznych stowarzyszeń krajowych i zagranicznych, doktorem honoris causa Leningradzkiego Instytutu Budowy Okrętów, Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni oraz Politechniki Gdańskiej. Otrzymał wiele odznaczeń uczelnianych i państwowych. Był kawalerem Orderu Virtuti Militari. Został odznaczony także Krzyżem Walecznych, Krzyżem Partyzanckim, Warszawskim Krzyżem Powstańczym oraz Medalem za Warszawę 1939-45. W 2003 roku otrzymał Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

Był autorem licznych publikacji i podręczników, mi.in z zakresu teorii okrętu.