Ministerstwo Klimatu przesłało do zaopiniowania i konsultacji publicznych projekt łagodzący od jesieni 2021 r. ustawę o zapasach ropy naftowej i gazu. Opiniowanie i konsultacje mają potrwać 3 tygodnie.

Chodzi o projekt zmiany ustawy o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym. Zgodnie z wykazem prac legislacyjnych i programowych Rady Ministrów, rząd miałby go przyjąć jeszcze w III kwartale br.

Jak przypominano w uzasadnieniu projektu, w listopadzie 2019 r. KE podtrzymała stanowisko dotyczące niezgodności przepisów ustawy z unijnymi regulacjami dotyczącym środków zapewniających bezpieczeństwo dostaw gazu.

Komisja uznała, że przepisy ustawy o zapasach mają charakter dyskryminacyjny, zakłócają konkurencję na rynku gazu oraz nakładają nieuzasadnione obciążenia na przedsiębiorstwa funkcjonujące na polskim rynku gazu. Ponadto, według KE, nie zapewniają one możliwości realizacji obowiązku na szczeblu regionalnym/unijnym przy użyciu infrastruktury innej niż lokalna.

Polski rząd w odpowiedzi zobowiązał się do określonych zmian. Projekt Ministerstwa Klimatu zakłada stopniowe znoszenie obowiązku utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu przez podmioty, które korzystają z usług regazyfikacji LNG lub przeładunku LNG.

Jak argumentuje ministerstwo, mechanizm ma być skorelowany ze wzrostem polskiego rynku i całkowitym uwolnieniem cen 1 stycznia 2024 r.

Dlatego projekt zakłada zmniejszenie zapasów obowiązkowych od przywozu LNG od 1 października 2021 r. o jedną trzecią w stosunku do poziomu dzisiejszego, o dwie trzecie od 1 października 2022 r., i wreszcie całkowite zniesienie od 1 października 2023 r.

Dodatkowo planuje się wprowadzenie definicji odbiorcy chronionego, dla którego nie można ograniczać dostaw gazu, rezygnację z przepisu zwalniającego przedsiębiorstwa energetyczne z odpowiedzialności za skutki wprowadzanych ograniczeń w poborze gazu ziemnego, który jest niezgodny z prawem unijnym; umożliwienie określania stopni zasilania w dowolnej ilości, aby możliwe było zapewnienie efektywności mechanizmu wprowadzania ograniczeń w poborze gazu ziemnego.