Sukces LNG w sektorze żeglugi zależy w dużym stopniu od rozwijania nowych technologii. Atrakcyjność paliwa LNG powoduje, że branża technologiczna prężnie działa w celu dostosowania infrastruktury i urządzeń do efektywnego i ekonomicznego wykorzystania surowca. Dostępność tego paliwa powinna polegać przede wszystkim na możliwości bunkrowania statków na morzu, a nie jedynie w portach, co pozwoli na znaczne zmniejszenie kosztów przez armatorów. Wyzwania badawcze koncentrują się przede wszystkim wokół obniżenia kosztów użytkowania jednostek, a także podniesienia efektywności energetycznej układów zasilania.

Obecnie na świecie technologie LNG koncentrują się wokół technologii napędu, systemów przeładunku oraz jednostek bunkrujących. Aktualnie istnieją trzy główne systemy do zaopatrywania statków napędzanych LNG i transportu LNG. Feeder LNG to produkowany obecnie gazowiec LNG. Na całym świecie istnieje zaledwie kilka sztuk takich jednostek.  Pływające stacje bunkrowe, podobnie jak bunkierka lądowa znajdują się na etapie wczesnych projektów. Budowane są jedynie dla specyficznych potrzeb lokalnych i jednostek pływających o zbliżonych parametrach.  Technologie te charakteryzuje brak unifikacji w skali globalnej. Nie mogą one być równolegle stosowane na różnych obszarach i użytkowane dla różnych typów statków. Technologie nie są znormalizowane, a także nie są przetestowane pod względem bezpieczeństwa i niezawodności.

Efektywność żeglugi opartej na LNG musi się opierać o bezpieczny i efektywny system przeładunku. Prowadzone są badania nad budową uniwersalnych stanowisk, które pozwolą na bezpieczny załadunek różnego typu gazowców feederów i bunkierki LNG. Istniejące na świecie metody przeładunku ship-to-ship, tzn. między statkami, są dedykowane jedynie do określonego typu jednostek, charakteryzujących się pokrewnymi parametrami.
Sektor LNG rozwija również nowe technologie w zakresie napędu. Onboard DC Grip to nowy system zarządzania energią, stworzony przez firmę ABB. Jest to mechanizm elektroenergetyczny, który działa na statku silnikami jednopaliwowymi. Jednym z możliwych zastosowań dla układu jest zarządzanie napędem LNG. Zapewnia on dużo mniejsze zanieczyszczenie środowiska oraz efektywniejszą pracę napędów.

Kompleks działa w oparciu o prostowniki sterowane i prądnice synchroniczne, które regulują wartość napięcia sieci okrętowej.  Nie występują obecnie technologie zapewniające kompleksowe rozwiązanie problemu komponentu silnika oraz kadłubów silnika przystosowanych do spalania paliw gazowych. Prowadzone są prace badawcze w celu dostarczenia nowego typu materiałów oraz technologii. W szczególności poszukiwane są kompozyty o jak największej wytrzymałości termicznej oraz małej gęstości. Trwają także prace nad układem, który pozwoli na diagnostykę układów wtryskowych silników dwupaliwowych.  Dostępne na rynku systemu są we wczesnej fazie badań integracji kompleksowej, a przez to bywają inwazyjne , tj. wymagają włączenia się czujnika w układ.

Obserwując technologie w zakresie LNG obserwuje się, że podejmowane działania charakteryzują się dopasowaniem do lokalnych rynków. Technologie ubogie są w rozwiązania o wysokim stopniu uniwersalności. Polska, aby osiągnąć sukces w branży LNG, musi podjąć także działania w zakresie badań i rozwoju (R&D), aby stać się dla Europy i świata atrakcyjnym partnerem w branży. Sektor LNG na świecie i w Europie musi skoncentrować się na opracowaniu kompleksowego systemu przeładunków i bunkrowania.  Brakuje obecnie takich rozwiązań, które istniałby na obszarze większym niż jeden port. Polski sektor LNG stoi przed wyzwaniem, ale także szansą efektywnego wykorzystania portu przeładunkowego i regazyfikacyjnego LNG w Świnoujściu. W tym zakresie konieczne jest opracowanie parametrów uniwersalnego stanowiska załadunkowego, które będzie umożliwiać bezpieczny załadunek różnych typów gazowców, feedrów i bunkierek LNG, a także stacji do bunkrowania, co uczyni go strategicznym miejscem na bałtyckim szlaku transportowym.