Jak wynika z nowego raportu Menon Economics, norweskie porty uczestniczące w projektach związanych z morską energetyką wiatrową mogą wygenerować 8,4 miliarda NOK (około 727 milionów EUR) rocznie i zatrudnić około 6 400 osób do 2030 roku – informuje Arne Vatnøy, Communication Manager, Norwegian Offshore Wind Cluster.

Jest to dobra informacja dla polskich stoczni oraz zakładów, które mają zamiar na dużą skalę włączyć się w rozwój morskiej energetyki wiatrowej. Ale jest też zagrożenie. Z polskiego rynku może zostać wyssana kadra inżynierska i monterzy w zakładach produkcyjnych i przygotowani do pracy na morskich farmach wiatrowych.

Badanie oparto na informacjach zebranych w zarządach 14 portów instalacyjno-montażowych, które mają plany uczestniczenia w realizacji projektów morskich farm wiatrowych do 2030 r. W czasie badania zidentyfikowano znaczny potencjał w zakresie zatrudnienia i tworzenia wartości dodanej dla gospodarki i lokalnego otoczenia.
Z raportu wynika, że porty norweskie wspólnie dążą do osiągnięcia aktywności na poziomie zdolności instalacyjnej i montażowej o potencjale 5 GW rocznie do 2030 r., co odpowiada około 350 turbinom wiatrowym rocznie – wyliczyli autorzy raportu.

Na pływające farmy wiatrowe już czas

Menon Economics podkreśla, że największy potencjał rozwojowy norweskich portów tkwi w uczestnictwie w budowie pływających morskich farm wiatrowych. Rynek instalacji stacjonarnych morskich farm wiatrowych jest już dojrzały i związana z nim infrastruktura portowa jest bardziej rozwinięta niż wyposażenie portowe dla instalacji tradycyjnych MFW.

– Musimy budować na przyszłość tutaj, w Norwegii i być liderami z ponad dziesięcioma potencjalnymi obszarami portowymi dla pływającej morskiej energii wiatrowej. Montaż i instalacja również oznaczają większą aktywność w obiektach portowych – podkreśla na Linkedin Christian Vinstrup z Energy Consult Offshore Wind, który niedawno uczestniczył w seminarium polsko-norweskim w czasie Baltexpo 2023.

Jego zdaniem „żaden inny kraj nie ma tak wielu fiordów i obszarów osłoniętych z doskonałymi możliwościami budowy portów, a państwo norweskie musi pomóc w inwestycjach”.  
Według raportu, do 2030 r. w eksporcie będą dominować instalacje dla tradycyjnych MFW. Jednak po 2030 r. oczekuje się przyspieszenia wzrostu związanego z rynkiem pływających farm dla morskiej energetyki wiatrowej.

MEW o dużym potencjale

Autorzy raportu podkreślają, że porty już dzisiaj powinny inwestować w specjalistyczną infrastrukturę jeśli zamierzają korzystać z benefitów związanych z rynkiem pływającej morskiej energetyki wiatrowej od roku 2035 i w latach następnych. Już dziś należy zbudować moce wytwórcze by uczestniczyć w korzyściach z szybko rosnącego rynku.

Z tegorocznej analizy rynku norweskiego wynika, że morska energetyka wiatrowa stanie się znaczącą branżą o dużym potencjale dochodowym dla portów norweskich. Porty będą beneficjentami  szczególnie w przypadku projektów realizowanych w pobliżu Norwegii.

– Ta analiza pokazuje, że norweskie farmy wiatrowe na morzu wyprzedzają konkurencję. Zauważam, że współpraca jest kluczową strategią pozwalającą wykorzystać ogromne możliwości, jakie daje morska energetyka wiatrowa – powiedział Arvid Nesse, szef Norway Offshore Wind.

Z obliczeń analityków firmy Menon wynika, że porty instalacyjno-montażowe zaopatrujące rozwój morskiej energetyki wiatrowej na Morzu Północnym powinny osiągać roczny potencjał dostaw na poziomie 12 GW do roku 2030. Będzie to prawie czterokrotnie większy potencjał dostaw niż istniejący obecnie.

72 GW do 2030 r.

Rozwój morskiej energetyki wiatrowej będzie szczególnie istotny na Morzu Północnym. Szacuje się, że na tym obszarze mogą działać stacjonarne i pływające morskie farmy wiatrowe, których łączna moc jest szacowana na 72 GW do 2030 r.

– To pokazuje, że potrzebujemy rozbudowy portów w Norwegii, a rząd musi przedstawić aktywny plan rozwoju norweskich portów i baz – podkreśla z naciskiem Nesse.

W swoich obliczeniach dotyczących zatrudnienia i tworzenia wartości Menon prognozuje, że zrealizowane zostanie jedynie 50% mocy, o którą porty się ubiegają. W takim przypadku branża portowa doprowadziłaby do utworzenia wygenerowania produkcji i usług o wartości około 8,4 miliarda NOK i powstania około 6400 pełnoetatowych miejsc pracy rocznie do 2030 r.

– Obecnie branża MEW jest bardzo skupiona na obniżeniu kosztów morskiej energetyki wiatrowej, od czego jesteśmy w dużym stopniu uzależnieni w przypadku wysiłków na dużą skalę. Dlatego też istotne jest również podkreślenie pozytywnych skutków, jakie ta branża już wywiera w perspektywie krótkoterminowej – mówi Nesse.

Menedżerów 14 portów objętych analizą zapytano o główne bariery utrudniające ich sukces w zakresie morskiej energetyki wiatrowej. Wyzwaniem, które należy przezwyciężyć jest finansowanie, a także dostęp do wystarczającej ilości gruntów pod rozwój infrastruktury przemysłowej i usługowej. Niektórzy przedstawiciele portów zwracają także uwagę, że tempo rozwoju morskiej energetyki wiatrowej jest nieprzewidywalne.

Pojawia się szansa włączenia się w norweski łańcuch dostaw dla polskich stoczni oraz firm produkujących dla MEW, w tym dla nowo budowanych fabryk i tych działających już od lat. Jest również istotne zagrożenie. Należy spodziewać się drenażu polskich pracowników na stanowiska monterów, jak i menedżerów. Ostatnie targi pracy pokazały, że nowa branża na Pomorzu wzbudza duże zainteresowanie wśród szkolnej młodzieży i studentów. Można stwierdzić z dużą dozą pewności, że pewna część polskich wykwalifikowanych pracowników trafi do norweskich przedsiębiorstw i na norweskie farmy pływające. A ci doświadczeni monterzy, którzy mogliby by wrócić do Polski i budować polskie farmy wiatrowe, zostaną w Norwegii.

fot. Depositphotos