Niemieckie fregaty dla Australii? Porozumienie tkMS i Saab Australia ma posłużyć wzmocnieniu sił morskich państwa

W australijskim Sydney odbyło się, 26 maja, podpisanie protokołu ustaleń (Memorandum of Understanding, MoU) między thyssenkrupp Marine Systems, niemiecką stocznią z siedzibą w Kilonii, a Saab Australia, oddziałem szwedzkiego koncernu Saab. Dokument ma na celu zbadanie możliwości współpracy obu podmiotów w związku z ofertą dla sił morskich Australii na fregaty oparte na platformie MEKO A-200, ze szczególnym uwzględnieniem zwiększenia zdolności morskich.

Podpisanie dokumentu miało miejsce w Konsulacie Generalnym Republiki Federalnej Niemiec w Sydney w obecności wiceadm. Carstena Stawitzkiego, dyrektora generalnego ds. uzbrojenia w niemieckim Federalnym Ministerstwie Obrony, który podkreślił strategiczną wartość takich partnerstw. Zarówno tkMS jak i Saab Australia już wcześniej ze sobą współpracowały, a partnerstwo ma zapewnić rozwój lokalnych zdolności przemysłowych w zakresie obrony morskiej.

– Niniejsze porozumienie z Saab Australia odzwierciedla nasze sprawdzone podejście do budowy okrętów wojennych i długoterminowej współpracy z zaufanymi partnerami. Jesteśmy dumni, że możemy przyczynić się do solidnej i suwerennej zdolności marynarki wojennej poprzez model, który okazał się skuteczny w wielu marynarkach wojennych – powiedział dr Oliver Juckenhöfel, wiceprezes wykonawczy ds. jednostek operacyjnych okrętów nawodnych w thyssenkrupp Marine Systems.

– Współpraca taka jak ta pokazuje, w jaki sposób międzynarodowe partnerstwa przemysłowe mogą wzmacniać zdolności obronne kraju – podkreślił wiceadm. Carsten Stawitzki.

Aktualnie w skład Royal Australian Navy wchodzą m.in. fregaty typu Anzac, oparte na platformie MEKO 200, oznaczone jako ANZ. W latach 1997-2006 zbudowano 10 jednostek, osiem dla Australii i dwie dla Nowej Zelandii, przy czym na 2026 rok zaplanowano wycofanie jednej z australijskich jednostek. Aby utrzymać ciągłość służby i szkolenia kadr, decyzja o dalszej współpracy z niemiecką branżą okrętową wskazuje tu na rozwijanie partnerstwa oraz ciągłości technologicznej. Zostały one zbudowane w nieistniejącej od 2008 roku stoczni Tenix Defence w australijskim Williamstown, a dostarczycielem projektu była stocznia Blohm+Voss.

MEKO 200 jest popularną platformą eksportową, na której podstawie powstały fregaty i korwety dla ośmiu państw. Biorąc pod uwagę rozmiary fregat typu Anzac, można się spodziewać, że potencjalny projekt nowych okrętów wiązałby się z okrętami średniej wielkości, jak na swoją klasę, mającymi do 118 metrów długości i wyporność między 3500 a 4000 ton. Jak poinformował tkMS, w wyposażeniu ma znaleźć się australijski system bojowy Saab (AusCMS), który jest już w użyciu w całej flocie nawodnej Royal Australian Navy, zapewniając tym samym interoperacyjność na poziomie przedsiębiorstwa, umożliwiając też szkolenie kadr, rozwój i korzyści operacyjne krajowego przemysłu obronnego.

Porozumienie o współpracy z Saab Australia służy podkreśleniu wspólnej wizji strategicznej obu firm dotyczącą dostawy sprawdzonych rozwiązań w celu spełnienia przyszłych wymagań marynarki wojennej Australii, w tym tych z programu SEA 3000. Jeszcze w ubiegłym roku władze kraju poinformowały, że planują zwiększenie wydatków na obronność o równowartość 7,25 mld dolarów w ciągu następnej dekady, aby podwoić liczebność nawodnych okrętów wojennych w obliczu przyspieszającego wyścigu zbrojeń w regionie Indo-Pacyfiku. Szczególnie dotyczy to rosnącego zagrożenia ze strony Chin, które czynią zakusy m.in. na obszary Morza Południowochińskiego, a także dążą do zwiększenia swojej strefy wpływów o wyspiarskie państwa Azji oraz Oceanii.

Przykładem zmiany podejścia rządu w Canberrze w obliczu nowej sytuacji geopolitycznej była decyzja o rezygnacji z okrętów podwodnych z napędem konwencjonalnym od francuskiego Naval Group (co doprowadziło do poważnego i kosztownego spięcia na linii Australia-Francja) na rzecz jednostek z napędem jądrowym w ramach partnerstwa z Wielką Brytanią i USA (AUKUS).