Chińsko-filipiński spór o wyspy Spratly nie cichnie i wciąż dochodzi do naruszeń akwenu przez statki oraz okręty z Chin. W związku z tym władze Filipin zdecydowały się na budowę stacji, która zapewni większe możliwości monitorowania obszaru Morza Południowochińskiego, jednocześnie czyniąc z niej symbol swojej kontroli nad tym obszarem. Obiekt ma zostać oficjalnie oddany do użytku na początku przyszłego roku. Władze Chin są niezadowolone z tego powodu ze względu na swoje roszczenia terytorialne.

Stacja powstaje na wyspie Pag-asa, zwanej też Thitu (500 mil morskich od głównego obszaru Filipin), położonej na północny zachód od Drugiej Ławicy Thomasa, gdzie dochodziło już do chińsko-filipińskich interakcji, takich jak próby blokowania i taranowania jednostek filipińskich przez chińskie. która była centrum interakcji między chińskimi statkami a filipińską strażą przybrzeżną. Jest to druga co do wielkości naturalna wyspa w regionie, o powierzchni ok. 0,3 km2 i zamieszkała przez mniej niż 200 osób. Jak można zaobserwować na mapach satelitarnych posiada teren pod pas startowy, umożliwiając tym samym przyjmowanie samolotów na swoim terenie, jak i starty. Z racji na to, jak i umiejscowienie, stanowi więc dogodną bazę zarówno dla sił morskich, jak i powietrznych.

Jak podały służby prasowe Straży Wybrzeża Filipin, nowa placówka, uroczyście poświęcona 1 grudnia tego roku, zastępuje podobną, utraconą podczas tajfunu Odette sprzed dwóch lat, która niemal zmiotła wyspę wraz z jej infrastrukturą. Z tego powodu władze długo nie miały możliwości prowadzenia monitoringu spornego obszaru, na którym wielokrotnie zapuszczały się jednostki chińskiej straży wybrzeża, jak i statki należące do tzw. milicji morskiej. 4 grudnia co najmniej 130 chińskich jednostek działających w ramach tej drugiej formacji zebrało się w pobliżu rafy Julian Felipe, w ramach pokazu siły. Choć to na pierwszy rzut oka jednostki rybackie, Chiny wykorzystują je także do działań patrolowych i w razie konieczności mogą wykorzystać jako swoiste "pospolite ruszenie", wspierając działania morskie państwa. Stąd nowa stacja ma zapewnić zwiększoną zdolność śledzenia ruchu jednostek morskich i powietrznych. Ponadto będzie mogła reagować na zagrożenia morskie, odbierając wezwania pomocy i kierując w dany obszar jednostki SAR, a także przekazywać informacje statkom poruszającym się na często uczęszczanych trasach żeglugowych.

Prezydent Ferdinand Marcos Jr. podkreślił rolę tej placówki w strategii nie oddawania ani centymetra terytorium kraju, a straż wybrzeża będzie prowadziła stałe patrole na obszarze do 20 mil morskich wokół wyspy. Nowa stacja będzie się mieściła w trzypiętrowym budynku, budowanym z myślą o przetrwaniu trudnych warunków atmosferycznych, z zapleczem dla przyszłej załogi oraz wyposażeniem w postaci sprzętu do monitorowania obszarów morskich i identyfikacji jednostek nawodnych, radaru, komunikacji satelitarnej, kamer i systemu zarządzania żeglugą. Ponadto zadbano także o dostęp do sieci komórkowej i internetowej, oraz systemy do zaopatrywania w elektryczność i słodką wodę. Pas startowy został wyłożony cementem, przeprowadzono też rozbudowę nabrzeża, zapewniając też dogodną infrastrukturę tak dla stałych mieszkańców, jak i przyszłej załogi stacji.

Spór o wyspy na Morzu Południowochińskim między Pekinem a Manilą był powodem proamerykańskiego zwrotu władz Filipin po tym, jak prochński Rodrigo Duterte (którego działania w tym względzie były podkopywane także przez przedstawicieli administracji i sił zbrojnych) został zastąpiony przez Ferdinando Marcosa Jr. Ten w obliczu zagrożenia zacieśnił współpracę z USA, udostępniając Amerykanom bazy na filipińskim terytorium, a także wdrażając wspólne ćwiczenia i patrole tak marynarek wojennych, jak i straży wybrzeża. W tym względzie rozwija też współpracę m.in. z Japonią i Koreą Południową. Pomimo prowadzonych rozmów także ze stroną chińską jak dotąd nie zapowiada się, by oba kraje się dogadały. Aktualnie też Filipiny dążą do rozbudowy swoich sił morskich, w planach mając m.in. stworzenie własnych sił podwodnych.