Przy wejściu do Portu Gdynia zaroiło się od okrętów. Od godzin porannych do niego oraz do Portu Wojennego Gdynia weszło w sumie pięć jednostkek znajdujących się w składzie Stałego Zespołu Okrętów NATO Grupa 1 (Standing NATO Maritime Group 1, SNMG-1). Wizyta ma charakter roboczy.

Zmierzający do Gdyni zespół okrętów złożony z fregat minął się z włoskim niszczycielem rakietowym Caio Duilio, który w ubiegłą sobotę wszedł do Portu Wojennego Gdynia, a następnie udał się pełnić zadania statutowe związane z ochroną polskiego wybrzeża, jak ustalono na podstawie umów między polskim a włoskim Ministerstwem. W trakcie pobytu w Gdyni okręty sojuszniczego zespołu uzupełnią zapasy, a załogi będą mogły odpocząć. Ich pobyt potrwa do 30 maja. Można się spodziewać, że jak w przypadku włoskiego okrętu, z dowódcami jednostek polskiej Marynarki Wojennej i magistratami miejskimi w Trójmieście spotka się kadra dowódcza SNMG-1 z kadm. Thorstenem Maxem na czele. 

Jako pierwszy wszedł okręt flagowy grupy, niemiecka fregata FGS Mecklenburg-Vorpommern (F 218), który zacumował przy Nabrzeżu Francuskim. To okręt typu Brandenburg, wprowadzony do służby w 1996 roku. Ma 138,85 metrów długości oraz maksymalną wyporność wynoszącą 4 490 ton. Jego załoga liczy 26 oficerów i 193 marynarzy. Osiąga prędkość 29 węzłów, a przy 18 posiada zasięg działania wynoszący 4 000 mil morskich. Napęd kombinowany (CODOG) tworzą dwa silniki wysokoprężne MTU 20V 956 TB92 o mocy 5 880 kW każdy, dwie turbiny gazowe General Electric LM2500, o mocy 27 950 KW każda, dwie przekładnie Renk BGS 178 Lo, dwa wały napędowe, a także śruby napędowe o regulowanym skoku. W swoim wyposażeniu posiada m.in. radar Thales LW08 do przeszukiwania powietrza w paśmie D, radar obserwacji powietrznej/powierzchniowej Thales SMART-S w paśmie F, dwa radary kierowania ogniem Thales STIR 180, dwa radary nawigacyjne Raytheon Redpath i sonar montowany na kadłubie STN Atlas DSQS-23BZ. Uzbrojenie stanowią armata morska OTO-Melara 76 mm/62Mk-75, dwa działka automatyczne Mauser BK-27 27 mm, moduły wyrzutni Mk 41 Mod 3 dla 16 pocisków przeciwlotniczych Sea Sparrow, dwie wyrzutnie Mk 49 dla 21 pocisków rakietowych Rolling Airframe, cztery pociski przeciwokrętowe MM38 Exocet oraz cztery wyrzutnie torpedowe 324 mm dla torped Mk 46, przeznaczonych do zwalczania okrętów podwodnych. W skład wyposażenia okrętu wchodzą także dwa śmigłowce Sea Lynx wyposażone w torpedy ASW lub pociski powietrze-ziemia Sea Skua oraz ciężki karabin maszynowy. Część załogi stanowi personel lotniczy przeznaczony do ich obsługi.

Z racji na to, że fregata pełni też funkcję jednostki dowodzenia, to na niej znajduje się sztab wielonarodowego zespołu wraz z jego dowódcą.

Fot. GospodarkaMorska.pl

Również przy Nabrzeżu Francuskim zatrzymała się portugalska fregata NRP Bartolomeu Dias (F333), która do Gdyni weszła niedługo po flagowej jednostce zespołu. Jest to jednostka, która w latach 1994-2007 służyła w Królewskiej Marynarce Holandii (Koninklijke Marine) jako Van Nes. Do Marynarki Wojennej Portugalii została przekazana w 2009 roku. Ma 122,25 metrów długości i wyporność  wynoszącą 3 320 ton. Osiąga prędkość do 29 węzłów. Załoga liczy 174 oficerów i marynarzy. Napęd stanowią dwie turbiny gazowe Rolls-Royce (Spey 1A) o mocy 11 700 KW oraz dwa silniki wysokoprężne Stork-Werkspoor o mocy 2684,57 KW. Uzbrojenie stanowią armata morska Oto Melara 76mm, działo obrony punktowej CIWS Galkeeper, a także cztery wyrzutnie torped Mk 32 324 mm dla torped Mark 46 do zwalczania okrętów podwodnych. W wyposażeniu okrętu znajduje się również śmigłowiec Super Lynx Mk.95 wraz załogą i obsługą naziemną.

Fot. Służby Prasowe 3. FO

Jako trzeci okręt weszła holenderska fregata rakietowa typu Karel Doorman HNLMS Van Amstel (F 831), która z kolei zacumowała przy Nabrzeżu Stanów Zjednoczonych. W służbie jest od 1993 roku. Jej długość wynosi 122 metry a wyporność 3 300 ton. Osiąga prędkość do 29 węzłów, a przy jej ograniczeniu do 18 jej zasięg działania wynosi 5000 mil morskich. Załoga liczy 154 oficerów i marynarzy. Tak jak pozostałe dotychczas okręty, napęd jest kombinowany, dieslowo-gazowy. Składają się na niego dwa silniki wysokoprężne Stork-Werkspoor o mocy 3 650 kW oraz dwie turbiny gazowe Rolls-Royce (Spey 1A) o mocy 12 500 kW. W jego wyposażeniu znajduje się radar wczesnego ostrzegania Thales Nederland LW-08, radar do wyszukiwania celów w powietrzu Thales Nederland SMART-S 3-D, aktywny radar do wykrywania i śledzenia powierzchni wody SeaWatcher 100 (z układem fazowym), elektrooptyczny system ochrony statku Staring, radar poszukiwania powierzchniowego Thales Scout, dwa radary kierowania ogniem Thales STIR-18, radar nawigacyjny Decca 1609/9, aktywny sonar dziobowy PHS-36 oraz elektroniczne środki wsparcia radaru Thales Vigile APX. Uzbrojenie stanowią działo morskie Oto Melara 76 mm, działo obrony punktowej CIWS Galkeeper 30 mm, moduł wyrzutni Mark 48 (VLS) wyposażony w 16 pocisków Sea Sparrow, osiem pocisków przeciwokrętowych Harpoon, a także wyrzutnie torpedowe Mk 32 324 mm na torpedy Mark 46 do zwalczania okrętów podwodnych. Oprócz tego, w skład wyposażenia fregaty wchodzi też śmigłowiec NHIndustries NH90 wraz z załogą i obsługą.

Fot. GospodarkaMorska.pl

Z pewnością przez wielu było wyczekiwane wejście fregaty rakietowej ORP Gen. Tadeusz Kościuszko, która do pełnienia misji w ramach SNMG-1 wyruszyła w styczniu br., o czym pisaliśmy tutaj. W odróżnieniu od trzech pozostałych jednostek, polski okręt zatrzymał się w Porcie Wojennym Gdynia. To jego pierwsza wizyta w macierzystym porcie od momentu wyruszenia na misję jako PKW Kościuszko. Okręt ma ma 135,6 metra długości i pełną wyporność wynoszącą do 3950 ton. Załoga liczy do 215 oficerów i marynarzy. Osiąga prędkość do 29 węzłów. Napęd stanowią dwie turbiny gazowe General Electric LM2500 zapewniające moc wyjściową ok. 30 000 kW, a także dwa wysuwane pędniki elektryczne prawie ABB o mocy łącznej prawie 530 kW.  System napędowo-energetyczny jednostki jest uzupełniany przez cztery generatory elektryczne Diesla o mocy 1000 kW każdy. Okręt posiada także dwa równoległe hangary, w których bazować mogą dwa śmigłowce śmigłowce SH-2G Super Seasprite. W wyposażeniu fregaty znajdują się także radar dalekiego zasięgu AN/SPS-49, radar dozoru nawodnego AN/SPS-55, radary nawigacyjne E252 oraz E342, sonar podkadłubowy AN/SQS-56 oraz sonar holowany AN/SQR-19,  system kierowania ogniem Mk 92, system walki elektronicznej SLQ-32, system walki podwodnej AN/SQQ-89, systemy AIS, GPS oraz łączności satelitarnej i radiowej, a także holowana pułapka przeciwtorpedowa SLQ-25 Nixie. Uzbrojenie stanowią armata uniwersalna 76mm Mk 75, zestaw CIWS Phalanx 20 mm Block 15 Mod 0, wyrzutnia pocisków rakietowych Mk 13 do czterech pocisków RGM-84 Harpoon i 36 pocisków plot RIM-66E SM-1MR, a także wyrzutnie torpedowe III Mk 32 kalibru 324 mm. 

Fot. GospodarkaMorska.pl

Jako ostatnia do Gdyni weszła hiszpańska fregata rakietowa ESP Álvaro de Bazán (F101), która tak samo jak polski okręt zacumowała w Porcie Wojennym Gdynia. Jest pierwszą z pięciu fregat z serii nazwanej od jej imienia, opartej na platformie F100. Na niej oparte są również trzy australijskie fregaty typu Hobart. Hiszpański okręt jest w służbie od 2002 roku. Ma 146,7 metrów długość i wyporność maksymalną wynoszącą 6 494 tony. Osiąga prędkość do 28 węzłów, a przy 18 jego maksymalny zasięg to 4 500 mil morskich. Kombinowany napęd stanowią dwa silniki wysokoprężne Caterpillar 3600, dwie turbiny gazowe General Electric LM2500 i dwie śruby okrętowe. Moc elektryczną zapewniają turbina gazowa 34 790 kW oraz turbina wysokoprężna 8 900 kW. W wyposażeniu jednostki znajdują się wielofunkcyjny radar Lockheed Martin AN/SPY-1D 3D, radar poszukiwania powierzchni Raytheon SPS-67(V)4, sonar Raytheon DE1160 LF, dwa radary nawigacyjno-powierzchniowe ARIES i radar kontroli ognia Raytheon AN/SPG-62 Mk99. W ramach bezpieczeństwa i walki elektronicznej posiada cztery wyrzutnie flar FMC SRBOC Mk36, środki przeciwdziałania torpedom SLQ-25A Enhanced Nixie, zestaw EW Indra SLQ-380 i system przechwytujący Indra Mk 9500. Na uzbrojenie składają się działo morskie Mk45 Mod 2 127 mm, system CIWS FABA 20 mm/120 Meroka, 48-komorowy moduł wyrzutni Mark 41 (VLS), dwa działa automatyczne 20 mm (F101-104), dwa działa automatyczne 25 mm (F105), 32 rakiety przeciwlotnicze SM-2MR Block IIIA, 64 pociski RIM-162 Evolved Sea Sparrow Missile, osiem pocisków przeciwokrętowych RGM-84 Harpoon, moduł wyrzutni torped Mark 32 Mod 9 wraz z 12 torpedami Honeywell Mark 46 Mod 5 do zwalczania okrętów podwodnych. Resztę wyposażenia stanowi śmigłowiec Sikorsky SH-60 Seahawk, wraz z załogą i personelem.

Fot. GospodarkaMorska.pl

SNMG-1 to jeden z dwóch stałych zespołów okrętowych Sojuszu Północnoatlantyckiego, w których skład wchodzą niszczyciele i fregaty państw członkowskich. Szkielet zespołu stanowią jednostki z USA, Kanady, Wielkiej Brytanii, Niemiec i Holandii, do których cyklicznie dołączają okręty z Belgii, Danii, Portugalii, Hiszpanii i Polski. Prowadzi ćwiczenia zarówno w składzie zespołu jak i z okrętami sił morskich państw członkowskich NATO i Partnerstwa dla Pokoju. Spoczywa na nim obowiązek dbania o bezpieczeństwo szlaków żeglugowych na Morzu Bałtyckim, Morzu Północnym, Morzu Norweskim, Morzu Śródziemnym oraz we wschodniej części Oceanu Atlantyckiego. Główne zadania całego zespołu to przede wszystkim monitorowanie ważnych, strategicznych szlaków żeglugowych, celem zapewnienia swobodnego przepływu surowców do krajów europejskich.

Od stycznia br. działa w nim fregata rakietowa ORP Gen. Tadeusz Kościuszko z Dywizjonu Okrętów Bojowych 3. Flotylli Okrętów. Współdziała w najlepiej wyszkolonym międzynarodowym zespole uderzeniowym tego rodzaju na świecie. Ma to dla Polski znaczenie niebagatelne, dając możliwość zaprezentowania polskiej Marynarki Wojennej, jako dobrze przygotowanego i efektywnego partnera NATO, zdolnego do prowadzenia działań statutowych jako członek sojuszu. Jest to również jeden z elementów wywiązywania się z sojuszniczych obowiązków, a zarazem prezentowania sił i możliwości w ramach międzynarodowego partnerstwa. Polski okręt wziął udział w międzynarodowym ćwiczeniu pk. Dynamic Mongoose 23, poświęconym zwalczaniu okrętów podwodnych (Anti-Submarine Warfare, ASW) na Morzu Północnym, a także jako członek międzynarodowej eskorty atomowego lotniskowca US Navy, USS Gerard R. Ford.