Polskie LNG SA zawarło w dniu 8 kwietnia br. z firmą Tractebel Engineering SA umowę na opracowanie wielowariantowego Studium Wykonalności w zakresie rozbudowy terminalu LNG w Świnoujściu o trzeci zbiornik i inwestycje towarzyszące.

Dynamicznie rozwijający się rynek LNG w Europie, w szczególności w rejonie Morza Bałtyckiego i Morza Północnego, otwiera przed operatorami terminali LNG nowe możliwości.

- Polskie LNG SA, wychodząc naprzeciw oczekiwaniom rynku, analizuje możliwości rozbudowy infrastruktury w celu dostosowania jej do świadczenia nowych usług wykraczających poza obecny zakres regazyfikacji i przeładunku na cysterny samochodowe, co wpłynęłoby na zwiększenie bezpieczeństwa energetycznego, a także przyczyniło się do optymalnego wykorzystania możliwości projektu i zwiększenia jego konkurencyjności – mówi Tomasz Pepliński, Prezes Zarządu Polskiego LNG SA.

Analizowana rozbudowa wiązałaby się ze zwiększeniem mocy regazyfikacji i zaoferowaniem wysoko wyspecjalizowanych usług przeładunku LNG na mniejsze jednostki pływające, przez co polski terminal LNG stałby się ważnym punktem przeładunkowym surowca dla mniejszych instalacji operujących w regionie, a także bunkrowania jednostek paliwem LNG. Mając na uwadze powyższe, w dniu 8 kwietnia br. Polskie LNG SA zawarło z firmą Tractebel Engineering SA umowę na opracowanie wielowariantowego Studium Wykonalności w zakresie rozbudowy terminalu LNG w Świnoujściu o trzeci zbiornik i inwestycje towarzyszące. Wielowariantowe Studium Wykonalności, stanowić będzie pogłębioną analizę w zakresie m.in. technicznym, finansowym, środowiskowym i formalno-prawnym. Dokument wskaże najbardziej optymalny wariant ewentualnej rozbudowy terminalu LNG w Świnoujściu.

Według projektu terminal będzie mógł przyjmować do 5 mld m3 rocznie, po rozbudowie przeładunek mógłby sięgnąć nawet do 7,5 mld m3. Polska zużywa w ciągu roku ok 15 mld m3 gazu. Rozbudowa gazoportu w Świnoujściu pozwoli na przyjęcie aż półowy objętości importowanego surowca.

Terminal w Świnoujściu znajdzie się wśród najbardziej obłożonych terminali w Europie. Wolne moce stanowić będą nieco mniej, niż średnia europejska rezerwa, będzie to 40 proc. możliwości obiektu, w Europie rezerwa wynosi 50-55 proc.

Rezerwa jest to stopnień niewykorzystania możliwości terminala i ma ona dwojakie zadanie. Z jednej strony zabezpiecza dla kraju dodatkową moc regazyfikacyjną, z drugiej daje możliwość dostępu do usług komercyjnym podmiotom działającym na rynku LNG, z którymi spółka Polskie LNG prowadzi rozmowy biznesowe.

Powstanie terminala LNG pozwoli na odbieranie skroplonego gazu ziemnego drogą morską z dowolnego kierunku na świecie. Rada Ministrów uznała inwestycję za niezwykle strategiczną dla kraju. Koszt budowy gazoportu wyniesie blisko 2,5 mld zł, finansowanie odbywa się z czterech źródeł: wkład własny spółki (docelowo 1 mld zł), dotacja z UE z Europejskiego programu energetycznego na rzecz naprawy gospodarczej (EPENG - 55 mln €), dotacja z Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko (POIŚ - co najmniej 456 mln zł), kredyt z Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju (300 mln zł).