Budynek Morskiego Centrum Nauki (MCN) i jego otoczenie zmienia się z dnia na dzień. Na dziś gotowe są już przeszklenia od ulicy Wendy, trwa szklenie fasady od strony Odry. Te ogromne połacie szkła oprócz ozdobnej funkcji architektonicznej dadzą możliwość podziwiania miedzy innymi kuli planetarium umieszczonej wewnątrz budynku.

Jak informuje Morskie Centrum Nauki, przybywa kolejnych powierzchni elewacji pokrytych siatką cięto–ciągnioną.

– Taka siatka pojawiła się również na ścianach od strony promenady i na ścianie północnej – mówi o elewacji MCN-u architekt i inżynier Piotr Płaskowicki z warszawskiej firmy PPA, autor projektu budynku. 

– Po zmianie funkcji obiektu z muzeum na interaktywny obiekt MCN oraz upływie 8 lat od wygranego konkursu w 2011 stwierdziłem, że projekt fasady powinien odpowiadać nowym wytycznym. Dlatego też stonowana, zachowawcza bryła w kolorystce istniejącego otoczenia - czerwono żółtej zniszczonej cegły wydała się dość powszechna, a nawet banalna – uzasadnia.

I jak dodaje: - W świetle rygorów zamówień publicznym oraz medialnie opatrzonej naszej pracy konkursowej postanowiłem znaleźć kompromis - złoty środek tak, aby zmiana dotyczyła najmniejszej ingerencji w założenia sprzed lat. Ostatecznie postanowiłem do finalnego rozwiązania „zaprosić”: głębię, kolor i naturalny światłocień.

W ten sposób konstrukcja nowego rozwiązania opiera się na dwóch oddalonych od siebie warstwach elewacyjnych, wzajemnie uzupełniających odbiór przestrzenny.

– Wewnętrzna płaszczyzna w postaci kolorowych paneli elewacyjnych jest autorską interpretacją poprzesuwanych kontenerów morskich przypadkowo poukładanych, tworząc przestrzenny collage. Zewnętrzna, zbudowana z czarnej cięto - ciągnionej siatki, poprzez swoją perforację buduje wraz z naturalnym oświetleniem finalny przestrzenny efekt. Głębia, zmienny kąt  patrzenia powodują unikalny efekt obioru elewacji obiektu MCN – wyjaśnia architekt.

Dodajmy, że wkrótce zobaczmy efekt pracy ekip budowlanych, które pracują pod nadzorem architekta. Jednocześnie trwają prace wokół budynku przy kładzeniu płyt chodnikowych, które oprócz walorów estetycznych mają powierzchnię zapobiegającą poślizgom.