Od 2 do 11 sierpnia br. trwały ćwiczenia pk. Sage Wolverine z udziałem międzynarodowej grupy okrętóww tym lotniskowcem USS Gerald Ford (CVN-78), który należy do najnowocześniejszych jednostek w arsenale US Navy.

Ćwiczenie było doskonałą okazją dla Stałego Zespołu Okrętów NATO Grupy 2 (Standing NATO Maritime Group 2, SNMG-2) i Lotniskowcowej Grupy Uderzeniowej Gerald R. Ford, wchodzącej w skład sił morskich USA, do doskonalenia swoich zaawansowanych umiejętności bojowych i interoperacyjności. Uczestnikami manewrów były okręty z Grecji, Turcji, USA, Wielkiej Brytanii i Włoch. Potwierdzając swoje wspólne zaangażowanie w kolektywną obronę i bezpieczeństwo w regionie, wszystkie okręty i samoloty przeszły trudny sprawdzian działania w zakresie zróżnicowanych, złożonych scenariuszy taktycznych, udowadniając, że dwie różne grupy zadaniowe NATO mogą płynnie ze sobą współpracować. Obejmowały one obronę powietrzną, ofensywne uderzenia morskie dalekiego zasięgu, walkę przeciw okrętom podwodnym, walkę elektroniczną, komunikację, uzupełnianie zapasów na morzu i scenariusze medyczne.

W ćwiczeniach wzięły udział trzy okręty SNMG-2: turecka fregata TCG Gokceada (F-494), grecka fregata HS Elli (F450) oraz brytyjski niszczyciel HMS Duncan (D37). Do okrętów dołączył włoski okręt podwodny, amerykański krążownik i niszczyciel, odrzutowce F-16 Greckich Sił Powietrznych, amerykańskie morskie samoloty patrolowe i śmigłowce morskie.  W centrum ćwiczeń znalazł się największy i najnowszy, atomowy lotniskowiec na świecie, USS Gerald R. Ford (333 metry długości, ponad 100 tys. ton wyporności, 4539 członków załogi i do 75 statków powietrznych na pokładzie), wraz z zespołem sił powietrznych złożonym z odrzutowców F/A-18 i samolotów wczesnego ostrzegania. Zademonstrował wtedy swoje możliwości, wysyłając z swojego pokładu do 20 samolotów jednocześnie w szczytowym momencie ćwiczeń.

Najmocniejszymi stronami sojuszu są jego kompetencje w zakresie prowadzenia działań wojennych oraz interoperacyjność, jednak nie powstają one automatycznie. Wymagają one ciągłej, oddanej ciężkiej pracy i ćwiczeń tego rodzaju, aby bez końca ćwiczyć i udoskonalać niezliczone wspólne taktyki, techniki i procedury, a tym samym utrzymywać gotowość do działania

- Największymi atutami NATO są jego kompetencje bojowe i interoperacyjność, które jednak nie powstają automatycznie. Wymagają ciągłej, ciężkiej pracy i ćwiczeń tego rodzaju, aby udoskonalać niezliczone wspólne taktyki, techniki i procedury i tym samym utrzymywać gotowość. Dzięki ćwiczeniom takim jak Sage Wolverine i doskonałej współpracy z Lotniskowcową Grupą Uderzeniową Gerald R. Ford jesteśmy bardzo dobrze przygotowani do wykonywania naszej podstawowej misji, jaką jest odstraszanie potencjalnych agresorów, zapewnienie bezpieczeństwa, a także, w razie potrzeby, obrona NATO - dowódca SNMG2, komodor Paul Stroude.

SNMG-2 jest jedną z czterech Stałych Sił Marynarki Wojennej, które działają w ramach Sojuszniczego Dowództwa Morskiego NATO z siedzibą w Northwood w Wielkiej Brytanii. To wielonarodowa, zintegrowana grupa zadaniowa złożona głównie z fregat, która stanowi stałe i widoczne przypomnienie solidarności i spójności Sojuszu głównie na Morzu Śródziemnym i Morzu Czarnym. Wykonują szeroki zakres zadań zarówno podczas ćwiczeń, jak i operacji, w tym przewidywanych na sytuacje związane z kryzysami i konfliktami. Wypełniając swoje obowiązki na morzu okręty te są zdolne do monitorowania żeglugi, kontrolowania podejrzanych jednostek prowadzenia akcji blokadowych oraz ewakuacji zagrożonej ludności. Mogą także stanowić bazę dla piechoty morskiej i jednostek specjalnych wykonujących zadania w głębi lądu. W skład tego zespołu jak dotąd raz wchodził polski okręt. W 2016 roku była to fregata rakietowa typu Oliver Hazard Perry, ORP Gen. T. Kościuszko (273).