Gdy rośliny i zwierzęta w oceanie umierają i rozkładają się, opadają w kierunku dna morskiego. Rozkładający się materiał nazywany jest „morskim śniegiem”, ponieważ wygląda trochę jak białe, puszyste śnieżynki. „Płatki śniegu” rosną w miarę opadania, osiągając nawet kilka centymetrów średnicy. Niektóre płatki opadają tygodniami, zanim w końcu dotrą na dno oceanu.

Ten ciągły opad morskiego śniegu zapewnia pożywienie dla wielu stworzeń głębinowych. Wiele zwierząt w ciemnych częściach oceanu filtruje morski śnieg z wody lub wygrzebuje go z dna morskiego. Naukowcy z NOAA i inni zmierzyli ilość możliwego do wykorzystania materiału w śniegu morskim i odkryli, że jest w nim wystarczająco dużo węgla i azotu, aby wyżywić wiele padlinożerców w głębinach morskich.

National Ocean Service zaznacza, że śnieg morski składa się nie tylko ze szczątek martwych zwierząt i roślin, ale obejmuje również odchody, piasek, sadzę i inny pył nieorganiczny.

Obecnie wiele autonomicznych robotów zapuszcza się w głębiny oceanu, aby dowiedzieć się więcej o świecie morskiego śniegu.

Dharna Noor z Earther zauważa, że morski śnieg jest istotny z dwóch powodów: dostarcza składników odżywczych stworzeniom głębinowym i „kiedy spada na dno oceanu, w zasadzie pochłania węgiel, który w przeciwnym razie dostałby się do atmosfery w postaci dwutlenku węgla”.

Wyspecjalizowane roboty wysyłane są do Oceanu Południowego w ramach projektu prowadzonego przez Instytut Badań Morskich i Antarktycznych oraz szereg uniwersytetów. Zebrane przez nie dane pozwolą naukowcom przyjrzeć się znacznie bliżej sposobowi formowania się śniegu morskiego, a także istotnym danym z otaczających wód.

Dane dostarczone przez roboty pozwolą również lepiej zrozumieć, w jaki sposób zmiany klimatu wpływają na śnieg morski i na złożone ekosystemy, które są od niego zależne.