Przedstawiamy kolejny z artykułów dotyczących analiz flot armatorów, których statki przypływają do polskich portów. Tym razem bierzemy pod lupę armatora z fińskimi korzeniami, należącego do Grupy Spliethoff. Transfennica, bo o tej firmie jest właśnie tutaj mowa to jeden z większych operatorów, obsługujących ciągi ładunkowe pomiędzy Finlandią a Europą kontynentalną. Statki tego armatora są nie tylko regularnym gościem gdyńskiego portu, ale co ciekawe trzon eksploatowanej przez niego floty stanowią nowoczesne statki, posiadające polski rodowód.

Transfennica to fińskie przedsiębiorstwo założone w 1976 roku, które z kolei od 2002 roku jest częścią bardzo znanej amsterdamskiej Grupy Spliethoff, specjalizującej się w eksploatacji statków wielozadaniowych oraz ciężarowców obecnych przede wszystkim na rynku przewozu ładunków inwestycyjnych i ponadgabarytowych. Do Grupy należą też inne znane w branży żeglugowej marki: BiGLift (ładunki ciężkie, inwestycyjne i ponadgabarytowe), Wijnne Barends (żegluga bliskiego zasięgu), Sevenstar Yacht Transport (transport jachtów), Bore (dostawca tonażu). Sama Transfennica specjalizuje się przede wszystkim w przewozach ładunków tocznych oraz kontenerów w relacjach europejskich. Głównym towarem są produkty fińskiego przemysłu papierniczego.

Trzon floty – polska koncepcja i produkcja

Według informacji ze strony internetowej spółki, flota przedsiębiorstwa składa się obecnie z 10 jednostek con-ro a także ro-ro. Są to w głównej mierze nowoczesne i szybkie statki mogące pływać z prędkością ponad 20 węzłów. Każdy ze statków ma możliwości przewożenia szerokiej gamy ładunków inwestycyjnych i ponadgabarytowych, ładunków tocznych i kontenerów, również tych klasyfikowanych według kodeksu IMDG jako tzw. ładunki niebezpieczne.

Statki armatora z powodzeniem eksploatowane są w ramach europejskiej żeglugi bliskiego zasięgu, pływając aktualnie po trasach na Morzu Bałtyckim i Północnym. Tym samym zakres działalności operacyjnej przedsiębiorstwa wpisuje się w promowaną politykę Unii Europejskiej przenoszenia ładunków „z lądu na morze” i ideą tzw. „autostrad morskich”.

W latach 2006-2009 Transfennica otrzymała bardzo udaną serię wybudowanych w Stoczni Szczecińskiej Nowej Sp. z o.o. na zamówienie holenderskiego Spliethoff B.V.  Było to 6 prototypowych i nowoczesnych w owym czasie jednostek con-ro. Oddawane kolejno o nazwach: „Timca” (2006 r.), „Kraftca” (2006 r.), „Trica” (2007 r.), „Genca” (2007 r.), „Pulpca” (2008 r.), „Plyca” (2009 r.) nazwano klasą Trafexpress. Statki te zostały skonstruowane według polskiej bardzo zaawansowanej koncepcji projektowej i zostały zbudowane w jeszcze operacyjnie sprawnie działającej w tamtym czasie stoczni produkcyjnej w Szczecinie. Jednostki o wysokich parametrach ładunkowych i wysokiej klasie techniczno – eksploatacyjnej stały się 6 generacją statków we flocie armatora. Każda z jednostek o długości około 205 metrów, DWT około 17,400 i bardzo wysokiej klasie lodowej (1 A Super) posiada znakomite możliwości operowania na Bałtyku, a w szczególności jej północnej części w ostrych warunkach zimowych. W konstrukcji dziobu jednostek serii zastosowano specyficzne stalowe wzmocnione połączenie gruszki dziobowej z dziobnicą. Takie rozwiązanie nazywane jest przez ekspertów branży okrętowej tzw. „nożem lodowym”, ułatwiającym pokonywanie pokrytego lodem morza. Statki w czasie ich oddawania do eksploatacji uznane zostały przez okrętowców za jedne z najbardziej nowoczesnych statków poziomego ładowania na całym świecie. Co warto podkreślić, i co jest bardzo istotne pod kątem oceny możliwości ładunkowych statków con-ro, posiadają one linię ładunkową o sporej długości około 2,960 metrów każdy a na pokładzie dziobowym lub w otwartych ładowniach mogą przewieźć po 660 TEU. Dostęp do pokładów poziomego ładowania został zapewniony przez rampę i furtę usytuowaną na rufie jednostki. Jednostki klasy Trafexpress potrafią osiągać prędkość maksymalną powyżej 22 węzłów.

Pozostałe eksploatowane przez Transfennicę jednostki, to między innymi 2 ro-rowce: „Corona Sea” i „Hafnia Sea”. Obie jednostki wybudowane zostały w 2008 roku w chińskiej stoczni „Jinling Shipyard” w Nanjing. Każda z nich posiada przybliżone parametry: 11,300 DWT, długość 187 metrów i 26 metrów szerokości. Statki te klasyfikowane są przez ABS – American Bureau of Shipping. Oprócz tego we flocie znajdują się też dwie inne jednostki: „Seagard” (7,200 DWT)  wybudowana w 1999 roku w niemieckiej stoczni „Sietas”oraz „Bore Sea” (13,375 DWT) wybudowana w 2011 roku również w Niemczach w „Flensburger Schiffbau”.

Porty i terminale z krajowym akcentem

Transfennica posiada gęsto rozsianą biur lokalnych w takich europejskich miastach jak: Amsterdam, Antwerpia, Gdynia, Kotka, Helsinki, Lubeka, Paldiski, Sankt Petersburg czy w końcu Tilbury. Poza tym ściśle współpracuje w zakresie akwizycji, zarządzania flotą ze swoją grupą, do której należy.

W 2020 roku obsługiwane są następujące serwisy żeglugowe, obsługujące takie porty jak: Sankt Petersburg, Kotka, Paldiski, Hanko, Rauma, Gdynia, Rostock, Lubeka, Antwerpia i angielskie Tilbury. W Gdyni statek obsługiwany jest w wyspecjalizowanym terminalu ro-ro.

Jak wynika z obecnej siatki połączeń realizowanych przez Transfennicę są to połączenia krótkiego zasięgu, które wpisują się w wspomnianą już tzw. żeglugę bliskiego zasięgu (ang. short sea shipping). Takie połączenia dają znakomite możliwości przewozu zestawów drogowych, trailerów
oraz innych ładunków tocznych z pominięciem przeciążonych i zakorkowanych lądowych dróg kołowych.

Europejska żegluga bliskiego zasięgu, czyli armator z ideą

Europejska żegluga bliskiego zasięgu to połączenia żeglugowe, działające na krótkich dystansach mórz starego kontynentu pomiędzy jednym lub więcej krajami. Na początku lat 2000 – tych Unia Europejska zaczęła bardzo mocno promować ideę przenoszenia ładunków z „lądu na morze” - „from land to sea”, co miało w znaczący sposób zminimalizować przede wszystkim szkodliwy
z różnych względów ciężki transport drogowy (zanieczyszczenie powietrza, niszczenie dróg, wypadki drogowe). Swego czasu Unia Europejska zaproponowała nawet specjalny program
o nazwie „Marco Polo”, który został przeprowadzony w dwóch edycjach: I: 2003-2006 i w II: 2007-2013. Idea projektowa wspierała finansowo takie między innymi przedsięwzięcia jak te z zakresu tworzenia tzw. „autostrad morskich” - „highway of the seas”. Chodziło o stworzenie morskich szlaków transportowych obsługiwanych przez efektywne statki, które spełniałyby właśnie rolę czynnika odciążającego drogowe trasy tranzytowe pomiędzy różnymi portami europejskimi a także wspierały transport intermodalny, w tym wykorzystanie kolei i żeglugi śródlądowej. Niestety kontynuacji programu we wcześniejszej formie zaniechano, ale  koncepcja short sea shippingu jest wciąż żywa i na różne sposoby realizowana. Transfennica poprzez swoje usługi znakomicie wpisuje się we wdrażanie tej słusznej i pożytecznej idei.

Radosław Marciniak

Przybliżone parametry techniczno – eksploatacyjne jednostek serii Trafexpress wybudowanych w Stoczni Szczecińskiej Nowa Sp. z o.o.:

    • Typ: Con-Ro
    • Lata budowy: 2006-2009
    • Silniki każdej jednostki: 2 x Wartsila 12V46B o mocy 12,600 kW każdy
    • Prędkość: 22 węzły (szybkość serwisowa), 23 węzły (szybkość maksymalna)
    • DWT: 18,250
    • Towarzystwo klasyfikacyjne: Lloyd’s Shipping Register
    • Długość:205 m
    • Szerokość: ok. 25 m
    • Zanurzenie: 8,5 m