Dziś do Sejmu RP wpłynął projekt ustawy o pracy na morzu. Przepisy projektowanej ustawy implementują do polskiego prawa Konwencję o pracy na morzu (MLC), która weszła w życie 20 sierpnia 2013 r. Konwencja MLC wprowadza minimalne, międzynarodowo ujednolicone standardy pracy i życia marynarzy na statkach morskich, zapewniające ochronę warunków pracy oraz przestrzeganie praw człowieka i obywatela.

Niestety przepisy te znajdą zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do statków podnoszących polską banderę, tak więc mają znaczenie marginalne.
W projekcie ustawy uregulowano zagadnienia dotyczące: praw i obowiązków stron umowy o pracę na statkach morskich o polskiej przynależności; pośrednictwa pracy na statkach polskich lub obcych; ochrony zdrowia, ochrony socjalnej i bezpieczeństwa pracy.

W zakresie zatrudnienia marynarzy na statkach obcej przynależności normy ww. projektu ustawy nie znajda zastosowania, ale mogą mieć wpływ na interpretację przez organy skarbowe niektórych pojęć, które sprawiają organom trudności interpretacyjne, a mianowicie:

Projekt ustawy w art. 2. wprowadza pojęcie:

1. Armatora – należy przez to rozumieć armatora w rozumieniu ustawy z dnia 18 września 2001 r. – Kodeks morski (Dz. U. z 2013 r. poz. 758 i 1014 oraz z 2014 r. poz. 1554) oraz właściciela statku albo zarządzającego statkiem, agenta lub czarterującego statek bez załogi, który przejął od właściciela statku odpowiedzialność za jego eksploatację oraz przyjął obowiązki armatora wynikające z ustawy i ponosi wyłączną odpowiedzialność z tego tytułu bez względu na to, czy jakikolwiek inny podmiot wypełnia niektóre obowiązki w imieniu armatora;
W uzasadnieniu projektu wskazano, że ta rozszerzona, w stosunku do Kodeksu morskiego, definicja oparta jest na definicji, którą posługuje się Konwencja MLC, i odpowiada coraz powszechniejszej w żegludze oceanicznej praktyce powierzania przez armatorów (w rozumieniu Kodeksu morskiego) tzw. zarządu załogowego podmiotom zewnętrznym. Podmiot taki, tzw. zarządzający załogą, przyjmuje na siebie obowiązki armatora przewidziane w Konwencji MLC, a więc staje się armatorem w rozumieniu tej Konwencji. Nie uprawia on jednak żeglugi statkiem we własnym imieniu, nie jest zatem armatorem w rozumieniu Kodeksu morskiego. Przyjęcie ww. projektu rozstrzygnie wszelkie wątpliwości Urzędów Skarbowych dotyczące pojęcia armatora i zarządu statkiem, co jednoznacznie pozwoli ujednolicić linię interpretacyjną pojęcia armator.

2. Marynarza – należy przez to rozumieć osobę posiadającą kwalifikacje zawodowe, o których mowa w rozdziale 4 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. z 2015 r. poz. 611), a także każdą inną osobę zatrudnioną na statku, z wyjątkiem osoby, która okazjonalnie wykonuje na statku pracę niezwiązaną z żeglugą morską;

3. Marynarskiej umowy o pracę – należy przez to rozumieć umowę o pracę na statku, zawartą między armatorem a marynarzem, na podstawie której marynarz zostaje zatrudniony zgodnie z wymaganiami w zakresie warunków pracy i życia na statku przewidzianymi w Konwencji o pracy na morzu, przyjętej przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy w Genewie dnia 23 lutego 2006 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 845);
Co więcej, projekt w art. 8 wskazuje, że Kapitan statku dokonuje w książeczce żeglarskiej wpisów poświadczających przebieg zatrudnienia marynarza na statku, wskazując armatora i kapitana statku oraz zajmowane przez marynarza stanowiska. Oznacza to, że działając w imieniu armatora kapitan ma prawo wystawiać inne dokumenty związane z zatrudnieniem marynarza na statku.

Przewidziano ponadto możliwość zwolnienia marynarzy od podatku dochodowego w przypadku zatrudnienia na statkach morskich o polskiej przynależności eksploatowanych w żegludze międzynarodowej, po przepracowaniu na tych statkach, poza terytorium Polski, więcej niż 183 dni w roku podatkowym. Z uzasadnienia projektu wynika, iż celem projektowanego przepisu jest obniżenie kosztów pracy marynarzy zatrudnionych na eksploatowanych przez polskich armatorów statkach. Rozwiązanie to ma stanowić przesłankę do ograniczenia negatywnego zjawiska przenoszenia statków do rejestrów tzw. tanich bander, gdzie nie obowiązują polskie przepisy dotyczące warunków pracy i życia na morzu.
Obecnie projekt został przekazany do Biura Legislacyjnego Kancelarii Sejmu.

Radca Prawny Mateusz Romowicz

Radca Prawny Ewelina Zgódka

Więcej informacji dotyczących pracy Kancelarii znajdą Państwo na stronie kancelaria-gdynia.eu , prawo-korporacyjne.pl

Znajdź nas na facebook