Coraz bliżej budowy gazociągu Baltic Pipe, który połączyłby Polskę ze złożami gazu w Norwegii. Tym samym oddala się budowa małego terminalu gazowego w Zatoce Gdańskiej.

Obie inwestycje mają pomóc w uniezależnieniu Polski od dostawy gazu z Rosji, które stanowią obecnie grubo ponad połowę krajowego zapotrzebowania (ok. 9 mld m sześc. gazu wobec ok. 15-16 mld). Na wykonanie pływającego terminala są jednak dużo niższe szanse obecnie, gdyż tempa nabiera budowa Baltic Pipe.

System gazociągów, łączący poprzez Danię złoża norweskie z Polską, ma być zdolny do przesyłu 10 mld m sześc gazu rocznie. Baltic Pipe ma ruszyć przed końcem 2022 r., kiedy to wygasa kontrakt jamalski.

Gazociąg Baltic Pipe to część projektu tzw. Bramy Północnej, która ma połączyć polski system przesyłu gazu ze złożami na Szelfie Norweskim Morza Północnego. Na szelfie polski PGNiG ma już 20 koncesji. Obecnie spółka wydobywa tam 600 mln m. sześc. samego gazu, zakłada jednak, że w 2022 r. uda się jej osiągnąć wydobycie rzędu 2,5 mld m. sześc. W tym miesiącu ma się rozpocząć produkcja ze złoża Gina Krogg. "Budujemy tam (na szelfie norweskim) swoje złoża produkcyjne po to, by sprowadzać gaz do Polski i chociaż w części przeciwdziałać tej ogromnej sile, którą buduje Gazprom" – mówił w maju podczas Europejskiego Kongresu Ekonomicznego w Katowicach prezes PGNiG Piotr Woźniak.

Z kolei terminal pływający w Zatoce Gdańskiej ma być wielkości od 4,1 mld m sześc. nawet do 8,2 mld m sześc. Terminal miałby też, poza dostarczaniem gazu ziemnego po regazyfikacji do krajowej sieci przesyłowej, świadczyć m.in. usługi przeładunku i bunkrowania, czyli „tankowania” statków napędzanych LNG. Jednak zapotrzebowanie na niego może być w najbliższych latach niepotrzebne, jeśli Baltic Pipe powstanie szybko. Gaz-System będzie jednak chciał być jednak przygotowany na budowę niego w każdej chwili. Stąd zlecenie opracowania studium wykonalności dla tego projektu.