W tym roku przypada 50. rocznica powstania pierwszej hodowli łososia w Norwegii, która zapoczątkowała powstanie norweskiej akwakultury. Wspomnienie historii i początków norweskich hodowców pokazuje ich ambicję, sukcesy i porażki. To dzięki nim dziś łosoś norweski jest dostępny na całym świecie.

Pierwsze norweskie hodowle łososia sięgają 1970 roku i choć były one skromne to hodowcom nie brakowało ambicji, aby stać się liderem branży i pionierem w wykorzystywaniu nowych technologii. 

Od początków powstania hodowli łososia do dziś, Norwegia pozostaje największym krajem zajmującym się hodowlą łososia atlantyckiego. Ponad połowa światowych zasobów łososia hodowlanego pochodzi z norweskich wybrzeży, które zapewniają odpowiednie ilości zimnej i czystej wody niezbędnej do prawidłowego rozwoju ryb.

Obecnie szeroka dostępność łososia umożliwia spożywanie go cały rok w przeróżnych postaciach. Świeży, wędzony czy grillowany zawsze smakuje wyśmienicie. Jednak jest to stosunkowo nowa rzeczywistość, która nie byłaby możliwa bez dwóch przedsiębiorczych braci kochających ryby i owoce morza. 

Pewnego razu w Norwegii...

28 maja 1970 roku uznaje się za datę, która zapoczątkowała akwakulturę. Tego dnia na wyspie Hitra u wybrzeży Norwegii, dwóch braci o imieniu Ove i Sivert Grøntvedt umieściło w otwartej, unoszącej się na wodzie siatce łososia, który dał początek pierwszym pokoleniom hodowlanego łososia atlantyckiego. Bracia, wspólnie stworzyli podstawy do powstania nowoczesnej akwakultury w Norwegii i poza jej granicami.

14 milionów posiłków każdego dnia

Od tego czasu hodowle łososia przeszły długą drogę, dzięki której łosoś norweski stał się globalnym surowcem. Każdego dnia w domach i w restauracjach jest przyrządzanych 14 milionów posiłków na bazie hodowlanego łososia norweskiego na całym świecie.  

Obecnie świat dąży do coraz bardziej zrównoważonej produkcji żywności, a nowoczesna akwakultura stanowi istotny wkład zarówno w zaspokojenie stale rosnącego popytu na białko, ale jest także jednym ze sposobów walki ze zmianami klimatu.

50-letnia historia łososia

1971: Bracia Grøntvedt zapoczątkowali pierwsze pokolenie hodowlanego łososia atlantyckiego. Inne farmy poszły w ich ślady.

1973: Norweski parlament wprowadza nowe regulacje prawne dotyczące hodowli łososia, które mają na względzie dobrostan i jakość mięsa ryb. Ich celem było również zapewnienie, że rozwijający się nowy przemysł przyniesie korzyści małym społecznościom wzdłuż wybrzeża, a nie jedynie kilku dużym graczom.

1970s: Norweska akwakultura rosła w szybkim tempie, około 40% rocznie między 1972 a 1975 rokiem. Sprzedaż łososia stała się rentowna, a ceny były 10-krotnie niższe niż dziś.

1978: Szybki rozwój hodowli łososia przyczynił się do wprowadzenia tymczasowych przerw w hodowli w nowych lokalizacjach.

1980s: Norweski łosoś podbija rynki europejskie i amerykańskie. Wzdłuż norweskiej linii brzegowej od Rogaland na południu po Finnmark na północy rozpościerają się hodowle łososia.

1981: Przeniesienie odpowiedzialności za stale rozwijający się przemysł owoców morza z Ministerstwa Rolnictwa na Ministerstwo Rybołówstwa.

1983: Szybko rozwijający się przemysł wiąże się z wieloma wyzwaniami, dlatego zostaje ustanowiony nowy projekt mający na celu dobrostan i zdrowie ryb.

1986: Narodziny globalnego trendu sushi: „Project Japan”, który ma na celu zwiększenie norweskiego eksportu łososia. To początek wykorzystywania łososia w sushi - norweski wynalazek!

1986-1991: Eksport łososia norweskiego urósł o 250%, wykorzystanie łososia do sushi okazało się sukcesem. W 1980 roku Norwegia wyeksportowała 2 tony łososia do Japonii, 20 lat później jego wielkość osiągnęła 40 000 ton.

1990: Całkowita produkcja łososia osiągnęła 170 000 ton, co stanowiło duży sukces w porównaniu z 8 000 ton w 1980 roku i 500 ton w 1970 roku.

1990s: Wprowadzenie pierwszych szczepionek dla ryb, dzięki współpracy norweskich naukowców i przemysłu. To pierwszy krok ku wyeliminowaniu szczepionek z hodowli.

1995: Hodowla łososia i pstrąga odbywa się w 1 220 lokalizacjach w Norwegii.

2005: Norweski parlament uchwala „Ustawę o akwakulturze”, która ma na celu wspierać rentowność sektora ryb i owoców morza przy jednoczesnym zapewnieniu zrównoważonego rozwoju.

2011: Norwescy hodowcy łączą siły i podejmują zobowiązanie, aby ograniczyć liczbę ucieczek ryb i zwalczyć wszy łososiowe. Było to poważne wyzwanie dla branży.

2015: Norwegia staje się największym producentem łososia atlantyckiego na świecie, 53% dostępnych zasobów łososia hodowlanego pochodzi z norweskich fiordów.

2017: Postęp technologiczny sprawia, że hodowle łososia są coraz bardziej bezpieczne i wydajniejsze. „Ocean farm 1” to pierwsza na świecie zdalnie sterowana farma oceaniczna zapewniająca przestrzeń dla nawet 1,5 miliona łososi. Farma jest wyposażona w najnowocześniejsze czujniki i systemy cyfrowe do kontroli zdrowia ryb i środowiska.

2018: Wprowadzone skuteczne programy szczepień pozwoliły na zmniejszenie stosowania antybiotyków w norweskiej hodowli łososia o 99% od 1987 roku. Mniej niż 1% łososi jest leczonych antybiotykami.

2020: Powstaje coraz więcej farm łososia zlokalizowanych na wodzie, co rozpoczyna nową erę dla branży.

2020: Codziennie na całym świecie spożywanych jest 14 milionów posiłków z łososiem norweskim, który staje się najczęściej wybieraną rybą na świecie.*

*NSC SCI 2020, preferowane gatunki i preferowany kraj pochodzenia mierzony na 27 rynkach

Norweska Rada ds. Ryb i Owoców Morza współpracuje z norweskim sektorem rybołówstwa i akwakultury, aby rozwijać rynki eksportu ryb i owoców morza. Rada przekazuje aktualne informacje o rynku lokalnym, sposobach rozwoju i zarządzaniu ryzykiem reputacji. Organizacja ma swoją główną siedzibę w Tromsø i posiada lokalnych przedstawicieli na dwunastu najważniejszych rynkach międzynarodowych. Norweski przemysł ryb i owoców morza finansuje działalność Norweskiej Rady ds. Ryb i Owoców Morza poprzez taryfy, którymi objęty jest cały eksport norweskich owoców morza.

Norweska Rada ds. Ryb i Owoców Morza jest spółką publiczną należącą do norweskiego Ministerstwa Handlu, Przemysłu i Rybołówstwa.