Stan zasobów ryb Bałtyku i zalecane przez ICES dopuszczalne połowy (TAC) w 2018 roku

Międzynarodowa Rada do Badań Morza (ICES) 31 maja ogłosiła najnowsze wyniki badań stanu zasobów podstawowych gatunków ryb eksploatowanych na Bałtyku oraz przedstawiła zalecenia odnośnie wielkości kwot połowowych w roku 2018. Szczegółowy opis dynamiki stad i intensywności ich eksploatacji, stanu zasobów i wielkości zalecanych kwot połowowych zostanie zamieszczony w najnowszym wydaniu Wiadomości Rybackich. Tu zamieszczamy kwintesencję informacji ICES odnośnie stad będących podstawą polskiego rybołówstwa.

W 2016 roku Unia Europejska wprowadziła Plan zarządzania zasobami Bałtyku. Podstawą Planu jest zasada maksymalnych zrównoważonych połowów (MSY) i zakresy śmiertelności połowowych (Fdolne i Fgórne), które umożliwiają połowy na poziomie 95% połowów MSY, przy czym Fdolne prowadzi do wyższej biomasy stada, a Fgórne do niższej.  Zakresy śmiertelności połowowej dają pewną elastyczność w zarządzaniu zasobami, ale zakres od Fmsy do Fgórne można stosować tylko w pewnych okolicznościach, wyspecyfikowanych w Art. 4 Planu (odpowiednio wysoka biomasa stada, osiągnięcie określonych celów ekologicznych, zmniejszenie wahań kwot połowowych). W związku z wprowadzeniem Planu ICES swoje doradztwo opiera na tym planie tam, gdzie dysponujemy analityczną oceną stanu stada i biomasa stada jest wystarczająco wysoka. W pozostałych przypadkach doradztwo opiera się na zasadzie MSY lub zasadzie przezorności.

Stan zasobów śledzi centralnego Bałtyku (podobszary 25-29+32) i szprotów całego Bałtyku (podobszary 22-32) jest dość dobry i zalecane kwoty połowowe niewiele się różnią od kwot rekomendowanych przez ICES na rok 2017 (Tabela 1).  Oba stada swój dobry stan zawdzięczają liczebnym pokoleniom śledzi i szprotów z 2014 roku – będą one miały znaczny udział w połowach i biomasie stad w przyszłym roku. Natomiast nadal na niskim poziomie utrzymują się zasoby śledzi zachodniego Bałtyku (10-15% polskich połowów śledzi pochodzi z tego stada) i tu zalecane kwoty połowowe są wyraźnie niższe od obecnych.

Niepokojący jest stan zasobów obu stad dorszy w Bałtyku. Biomasa dorszy wschodniobałtyckich (podobszary 25-32) uległa znacznemu obniżeniu (na podstawie wyników połowów badawczych) – do niskiej kondycji tych dorszy i prawdopodobnie zwiększonej śmiertelności naturalnej dołączyła się niska liczebność nowych pokoleń. Z kolei perspektywy dla stada dorszy zachodniego Bałtyku opierają się głownie na liczebnym pokoleniu 2016 roku. W Tabeli 1 podano kwoty zalecane w 2018 roku w porównaniu z kwotami zalecanymi przez ICES na rok 2017.