W projekcie strategii wodorowej rząd nie wskazuje przejrzystej ścieżki wzrostu wytwarzania wodoru - ocenia Konfederacja Lewiatan. Projekt Polskiej Strategii Wodorowej obejmuje m. in. przemysł, energetykę, transport.

Jak przypomniał Lewiatan, w Polsce produkuje się rocznie ok. 1 mln ton wodoru, ale w projekcie Polskiej Strategii Wodorowej do roku 2030 z perspektywą do 2040 r. nie ma przedstawionej w sposób przejrzysty ścieżki rozwoju wytwarzania wodoru i zwiększenia jego produkcji.

Nie wiadomo na kim rząd chce oprzeć realizację najważniejszych celów, na firmach państwowych, prywatnych czy różnych konsorcjach – uważa Konfederacja.

„W strategii wodorowej zabrakło informacji o planowanych kosztach inwestycyjnych w poszczególnych latach, scenariuszach rozwoju. Nie ma oceny możliwości, szans, ryzyk, i zagrożeń realizacji wskazanych celów. Nie wiemy np. o ile dodatkowo ma wzrosnąć udział OZE w stosunku do scenariusza bez rozwoju wodoru, o ile dodatkowo mają spaść emisje CO2 itp.” – mówi dyrektorka departamentu energii i zmian klimatu Konfederacji Lewiatan Dorota Zawadzka-Stępniak.

Jak podkreśla organizacja, na przykład dokument kładzie nacisk na wykorzystanie wodoru niskoemisyjnego, jednak działania w kierunku rozwoju zeroemisyjnego wodoru są znikome.

W strategii nie określono wielkości nadwyżek energii elektrycznej wytwarzanej z OZE, która będzie dostępna w Krajowym Systemie Elektroenergetycznym i może zostać wykorzystana do produkcji wodoru przy zastosowaniu odnawialnych źródeł energii. Brak jest także informacji jakie źródła OZE mają być głównie wykorzystywane do produkcji wodoru - wskazuje Lewiatan.

Zdaniem Konfederacji należałoby także określić konkretne cele – poziomy uzyskiwania odnawialnego wodoru – do roku 2030 i 2040. Stanowiłoby to podstawę do wprowadzenia konkretnych narzędzi wsparcia rozwoju zielonych technologii produkcji wodoru.

Projekt Polskiej Strategii Wodorowej, który w połowie stycznia został skierowany do konsultacji publicznych, wyróżnia sześć celów.

Pierwszy dotyczy wdrożenia technologii wodorowych w energetyce, m. in. uruchamianie instalacji P2G (power-to-gas) klasy 1 MW na bazie polskich technologii, czy wsparcie badań i rozwoju układów kopoligeneracyjnych.

Drugi cel to wykorzystanie wodoru jako paliwa alternatywnego w transporcie. Trzeci cel to wsparcie dekarbonizacji przemysłu, m. in. poprzez wsparcie działań na rzecz pozyskania i zastosowania niskoemisyjnego wodoru do procesów produkcji petrochemicznej oraz nawozowej.

Czwarty cel to produkcja wodoru w nowych instalacjach, w tym uruchomienie instalacji do produkcji wodoru ze źródeł niskoemisyjnych m.in. w procesie elektrolizy, z biometanu, gazów odpadowych, z gazu ziemnego. Planuje się też wykorzystanie mocy OZE dla potrzeb elektrolizy. Zainstalowana moc elektrolizerów ma sięgnąć w 2030 r. 2 GW.

Cel piąty to sprawna i bezpieczna dystrybucja wodoru, w tym stopniowy rozwój sieci przesyłu i dystrybucji. Celem szóstym jest stworzenie stabilnego otoczenia regulacyjnego.