W praktyce czarterowej, przy wysokiej złożoności faktycznej i prawnej relacji pomiędzy armatorem i czarterującym, kwestia sprawnego rozliczenia wzajemnych należności staje się często sprawą kluczową. Obok klasycznych „prostych” zasad wyjściowych – obowiązku, zgodnego z umową, zapłaty „hire” (opłaty czarterowej) przez czarterujących oraz prawa do zaprzestania realizacji tego obowiązku, czasowego (w okresie „off-hire”) i stałego po rozwiązaniu umowy, istnieje cała skala sytuacji „pośrednich”.
W naszych opracowaniach „Czarter na czas – klauzula „Off-hire” (Czarter na czas - klauzula "off-hire" Część I, Czarter na czas - klauzula Off-hire. Część II, Czarter na czas - klauzula "off-hire". Część III) dokonaliśmy szczegółowej analizy klauzul wyłączających czasowo obowiązek zapłaty przez czarterujących opłaty czarterowej („hire”). Wobec wielu pytań i komentarzy, które wywołały przedmiotowe opracowania, pozwolimy sobie na zbiorcze podsumowanie tego niezwykle istotnego zagadnienia kontraktowego.
Charakter prawno-kontraktowy, rodzaje i zakres praw i obowiązków stron umowy czarteru na czas, w relacji do klauzul „off-hire” został przeanalizowany w Części I Czarter na czas - klauzula "off-hire" Część I i II Czarter na czas - klauzula "off-hire". Część II.
W Części I Czarter na czas – klauzula „Off-hire” rozpoczęliśmy analizę niezwykle ważnych klauzul czarterowych, określonych jako „off-hire clause”. Ich istota, sprowadza się do umownego uregulowania okoliczności, w których czarterujący zwolniony zostaje ze swojego podstawowego obowiązku wynikającego z umowy czarteru na czas – obowiązku dokonywania opłaty czarterowej (hire).
W umowach czarteru na czas, dwa typy postanowień mają fundamentalne znaczenie dla stron umowy, armatora i czarterującego. Z jednej strony są to klauzule regulujące szczegółowe warunki płatności opłaty czarterowej (hire), z drugiej zaś okoliczności faktyczne i prawnie, które zwalniają czarterującego z obowiązku płacenia armatorowi opłaty czarterowej.
W ramach podstawowych obowiązków umowy czarteru na czas („time charterparty”) armator („owner”) zobowiązuje się oddać czarterującemu („charterer”) do dysponowania statek na oznaczony czas a czarterujący do zapłaty wynagrodzenia za korzystanie ze statku w formie opłaty czarterowej („hire”).
Powstała pod koniec 2020 i na początku 2021 roku, bardzo duża (w skali ilości (71) statków i wielkości ładunku) kongestia w portach chińskich, gdzie na skutek decyzji władz Chin, odmawiano przyjęcia i rozładunku statków z węglem z Australii spowodowała, w konsekwencji „lawinę” roszczeń i sporów arbitrażowych i sądowych.
Niniejszy artykuł, jest trzecią częścią opracowania dotyczącego umowy frachtowej w świetle prawa angielskiego.
Doskonałą okazją do zobrazowania klauzuli „off-hire” – netto stał się wyrok angielskiego Sądu Apelacyjnego z dn. 23.10.2013 r. w sprawie Minerva Navigation Inc v. Oceana Shipping AG („The Athena”) [Court of Appeal – 2013 EWCA (iv 1723).
Chińscy hakerzy infekują europejskie statki
Poszło z dymem. Wysadzili platformę w suchym doku [WIDEO]
Tak gorąco na Morzu Czerwonym nie było od dawna. Siły koalicji zwalczają Huti w każdej domenie i pomagają ofiarom ataków
"Ratownik" po amerykańsku. Zwodowano nowy okręt ratowniczy dla sił morskich USA
2H i Vekta Group pracują nad innowacjami w zakresie kabli wysokiego napięcia dla morskich elektrowni wiatrowych
Tärntank zamawia dziesiąty hybrydowy chemikaliowiec od Kongsberg Maritime