Powierzchnia lodu na Morzu Beringa z roku na rok się kurczy. Badania dowodzą, że przez ponad pięć tys. lat nie było w tym rejonie tak mało lodu jak obecnie – informują naukowcy na łamach pisma „Science Advances”.

Badania prowadzono na wyspie św. Mateusza na Morzu Beringa. Analizowano tam ślady prehistorycznej wegetacji. Zdaniem naukowców, obecnie lód zajmuje najmniejszy obszar od pięciu i pół tys. lat.

„Jest to mała wyspa na środku Morza Beringa. Zawiera zapisy tego, co działo się w oceanie i atmosferze wokół niej” – opisuje główna autorka, Miriam Jones z amerykańskiego Geological Survey.

Naukowcy opierali się na analizie dwóch izotopów tlenu, których proporcje zmieniały się w zależności od rodzaju warunków klimatycznych. Jeden z tych izotopów jest wskaźnikiem mniejszej ilości lodu, drugi zaś większej. W pierwszym przypadku związane to jest z frontami i opadami, które przychodzą z północnego Pacyfiku, w drugim – z Arktyki. Potwierdzają to badania mikroorganizmów, których szczątki wydobyto z głębokich warstw geologicznych.

„To, co dzieje się obecnie z lodem, nie występowało przez pięć i pół tys. lat” – komentuje współautor, Matthew Wooller z Alaska Stable Isotope Facility.

Zdaniem Jonesa, redukcja powierzchni lodu na Morzu Beringa wywołana jest nie tylko wzrostem temperatur, spowodowanym przez globalne ocieplenie. Zmiana klimatu ma bowiem dalej idące konsekwencje. Prowadzi mianowicie również do zmiany kierunku prądów oceanicznych i atmosferycznych, które odgrywają rolę w zaniku lodu morskiego.

Ocieplenie klimatu to zatem nie tylko zwykły wzrost temperatur. To również zmiana obiegu wody w oceanach i powietrza w atmosferze.

Lód morski odbija promienie słoneczne, a więc chroni przed ociepleniem klimatu. Z kolei woda morska pochłania energię promieni słonecznych. Zmniejszanie się powierzchni lodu morskiego na rzecz wody wpływa zatem na przyspieszenie tempa globalnego ocieplania.