Planowany typ okrętów pozostaje częścią przyszłych planów platformowych brytyjskiej Royal Navy. A to wszystko pomimo obaw o opóźnienie, ograniczenie lub anulowanie programu w związku z ograniczeniami wydatków publicznych rządu, zbliżającym się przeglądem obronnym i równoważeniem budżetu w ramach różnych programów marynarki wojennej.

Wydaje się, że przyszłość fregaty typu 32 jako długoterminowego programu zamówień publicznych Royal Navy jednak będzie bezpieczna. Budowa została potwierdzona w ostatnich oświadczeniach wysokich rangą urzędników rządowych i przedstawicieli marynarki wojennej. Zmianie mogą ulec jednak ramy czasowe realizacji programu, a także sam projekt okrętów. Wszystko to zależy od oczekiwań zamawiającego, przewidzianych kosztów, nowinek technologicznych jak i przyszłych wyzwań i zagrożeń na arenie międzynarodowej.

Obecne priorytety programowe RN obejmują będące w budowie fregaty Type 26 i Type 31.

- Absolutnie intencją Royal Navy jest posiadanie większej liczby fregat i niszczycieli, w tym Type 32. To, jak zostaną zaprojektowane i kto je zbuduje, jest oczywiście kwestią do rozważenia między chwilą obecną a środkiem dekady  - powiedział brytyjski sekretarz stanu ds. obrony Ben Wallace podczas debaty parlamentarnej na temat brytyjskiego przemysłu okrętowego 30 stycznia.  Poza tymi programami, wyjaśnił Wallace.

Brytyjski minister ds. zamówień obronnych Alex Chalk powtórzył, że typ 32 pozostaje częścią planów odnowienia zdolności Royal Navy po 2030 roku i ustanowienia ciągłości wymiany fregat na nowsze jednostki fregat. Ministerstwo przedstawiło również szczegóły dotyczące programu zauważając, że faza koncepcyjna rozpoczęła się we wrześniu 2022 roku, a zarys uzasadnienia biznesowego zostanie przedstawiony wiosną 2024 roku.

Reprezentujący stanowisko Royal Navy wiceadmirał Paul Marshall, odpowiedzialny za program fregat Type 31 i okrętów wsparcia powiedział 31 stycznia, podczas przesłuchania Komisji Obrony Izby Gmin w sprawie brytyjskiej narodowej strategii budowy okrętów, że budżet zostanie ustalony dla programu Type 32 dopiero po ukazaniu się uzasadnienia biznesowego. Zauważając, że Royal Navy dokonuje obecnie przeglądu "kolejności zakupu" platform marynarki wojennej w zestawieniu z przyszłymi wymaganiami.

Oceniając te wypowiedzi, wydaje się, że Type 32 pozostaje obecnie w planach Royal Navy, a przede wszystkim brytyjskiego rządu. W związku z tym kluczowe pytania dotyczą tego, kiedy okręty miałyby powstać, a także zostać dostarczone. Dowództwo brytyjskiej marynarki wojennej, która z racji swojej bogatej historii pretenduje do bycia wciąż liczącą się flotą, szuka równowagi inwestycji, aby umożliwić radzenie sobie z obecnymi i przyszłymi zagrożeniami. Obejmuje to rozłożenie potrzeb i oczekiwań pomiędzy zdolnościami nawodnymi i podwodnymi oraz pomiędzy załogowymi i bezzałogowymi (budowa dronów)

Ponieważ Type 26 i Type 31 nie weszły jeszcze do służby operacyjnej, Royal Navy będzie mogła się jeszcze wiele nauczyć z tych dwóch programów na temat przyszłych zdolności fregat, w zestawieniu z obecnymi i przyszłymi zagrożeniami, technologiami i wymaganiami operacyjnymi. Czynniki te wpłyną na to, czego tak naprawdę chce i potrzebuje w przypadku Type 32. Wskazuje to na bardzo dalekosiężne oczekiwania i przewidywania brytyjskich planistów. Choć teraz powstają już nowoczesne okręty w dużej liczbie, rządzący oraz wyższa kadra dowódcza planują zawczasu kolejną generację okrętów na przyszła dekadę. Trudno to porównywać z rodzącym się w szeregu wyzwań rodzimym programem budowy trzech wielozadaniowych fregat pk. Miecznik.

Obecne tempo zmian technologicznych sprawia, że brytyjska flota prawdopodobnie będzie chciała poświęcić czas na zrozumienie, w jaki sposób przyszłe technologie mogą kształtować zagrożenia, przed którymi stanie fregata, oraz jakie zdolności będzie mogła wykorzystać, aby im sprostać. Taka ocena będzie prawdopodobnie kluczowa dla fazy koncepcyjnej, a następnie projektowej. Wiele też zależy od tego, czy typ 32 okaże się sukcesem zarówno w brytyjskiej służbie, jak i jako towar eksportowy. To również może wpłynąć na to, czego oficerowie marynarki wojennej i politycy będą właściwie oczekiwać od kolejnej generacji okrętów, której wejścia do służby osoby obecnie będące na stanowiskach z wiadomych względów mogą już nie doczekać.