Zbudowany przez Fincantieri patrolowiec rozpoczyna służbę w siłach morskich Indonezji

W stoczni mieszczącej się w Muggiano odbyła się uroczystość przekazania pierwszego z dwóch dużych okrętów patrolowych typu Thaon di Revel, na którym odtąd oficjalnie powiewa czerwono-biała bandera Indonezji. Choć pierwotnie powstawał dla Włoch, KRI Brawijaya (320) w krótkim czasie został dostosowany do potrzeb nowego zamawiającego i teraz dołączy do dynamicznie rozwijających się sił morskich największego, wyspiarskiego państwa Azji Południowo-Wschodniej.

Podczas uroczystości byli obecni przedstawiciele koncernu Fincantieri, reprezentanci władz, w tym resortów obrony, Indonezji i Włoch, a także kadry sił morskich obu państw. Uczestnikami wydarzenia byli m.in. prezes zarządu Fincantieri, Biagio Mazzotta, adm. Muhammad Ali, dowódca Marynarki Wojennej Indonezji (Tentara Nasional Indonesia Angkatan Laut), adm. Enrico Credendino, dowódca Marynarki Wojennej Włoch (Marina Militare), adm. Giacinto Ottaviani, dyrektor ds. uzbrojenia narodowego oraz prof. Junimart Girsang, ambasador nadzwyczajny i pełnomocnik Republiki Indonezji we Włoszech.

Koncern podkreśla, że okręty są zaprojektowane do wykonywania szerokiego zakresu misji, w tym operacji bojowych na pierwszej linii, patroli morskich, działań ratowniczych i ochrony ludności. Dzięki swoim rozmiarom, wyposażeniu i uzbrojeniu okręty patrolowe tej serii wyróżniają się potencjałem, do działań w środowisku wielodomenowych zagrożeń. Dotyczy to m.in. operacje na rzecz ochrony ludności na terenach dotkniętych kataklizmami, co wiąże się choćby z dostarczaniem zapasów, w tym wody pitnej i energii elektrycznej, na ląd.  Obecnie są też największymi okrętami bojowymi w indonezyjskiej marynarce wojennej, wzmacniając stabilność w regionie Indo-Pacyfiku i chroniąc interesy narodowe Indonezji, symbolizując rezultaty wizji przemysłowej, która łączy wszechstronność, technologię i innowację. Ich projekt opiera się też na modułowej konstrukcji i „dopasowywaniu potrzeb”, umożliwiając integrację dodatkowego wyposażenia. System walki jest dostępny w różnych konfiguracjach: od wersji „lekkiej” do zadań patrolowych zintegrowanych z możliwościami samoobrony, do wersji „pełnej” zapewniającej pełne możliwości obronne. Co istotne, zostały one zaklasyfikowane jako „wielozadaniowe okręty bojowe (MPCS, Multipurpose Combat Ship/PPA), gdy we Włoszech występują jako „wielofunkcyjne, morskie okręty patrolowe” (PPA, Pattugliatore Polivalente d'Altura).

Patrolowiec tej serii ma 143 metry długości i 5 880 ton maksymalnej wyporności. Załoga liczy 173 oficerów i marynarzy, z możliwością dokooptowania 30 dodatkowych w zależności od celów misji. Maksymalna prędkość, jaką może osiągnąć okręt to 27 węzłów, a przy prędkości 17 jego zasięg działań wynosi 5 000 mil morskich.

Napęd stanowi system CODAG, na który składają się turbina gazowa General Electric/Avio LM2500+G4 32 000 kW, dwa silniki wysokoprężne MTU 20V 8000 M91L 10 000 kW każdy, cztery generatory z silnikami wysokoprężnymi M.A.N. GenSets 12V175D-MEM 1 640 kW, dwa silniki elektryczne 1 350 kW każdy, dwa  generatory awaryjne z silnikami wysokoprężnymi ster strumieniowy 550 kW i dwa wały napędzające śrubę napędową o regulowanym skoku.

W swoim wyposażeniu okręt posiada czujniki i systemy wyprodukowane głównie przez Leonardo-Finmeccanica, w tym system kierowania ogniem ADT NG NA30S Mk2, radar obserwacji powietrznej i naziemnej, dwa radary nawigacyjne, system zarządzania poleceniami Mk4 CMS, donar do wykrywania zagrożeń podwodnych, czy też dwuzakresowy radar AESA 3D wraz z radarem w paśmie C. Do tego dochodzą anteny SATCOM, System Elettronica-ELT Spa ZEUS: RESM (radarowe elektroniczne środki przeciwdziałania), RECM (elektroniczne przeciwdziałanie radarowe) i CESM (ESM łączności), a także dwa systemy akustyczne dalekiego zasięgu SITEP MS-424 i dwie wyrzutnie wabików Oto Melara ODLS-20. W skład wyposażenia okrętu wchodzi także śmigłowiec AW101 i dwa bezzałogowe statki powietrzne SH90.Uuzupełniają je także łodzie typu RHIB o długości 11 metrów, opuszczane na wodę przy pomocy bocznych dźwigów lub rampy holowniczej.

Na uzbrojenie składają się armata morska Oto Melara 127/64 mm Vulcano z automatycznym systemem obsługi amunicji (AAHS), armata przeciwlotnicza Oto Melara 76/62 mm Strales Sovraponte, dwa działka automatyczne Oto Melara Oerlikon KBA B06, dwa systemy ośmiokomorowych wyrzutni DCNS SYLVER A70 VLS dla 16 pocisków Aster w wersji 15, 30, 30B1NT lub pocisków Scalp Naval, osiem rakiet przeznaczonych do zwalczania celów morskich i lądowych Teseo\Otomat Mk-2/E, a także dwie potrójne wyrzutnie WASS B-515/3 dla torped Black Arrow 324 mm.

Obok KRI Brawijaya (320) w niedalekiej przyszłości służbę rozpocznie KRI Prabu Siliwangi (321). Co istotne, jeszcze nie tak dawno te jednostki miały wchodzić w skład sił morskich Włoch jako Marcantonio Colonna (P433) i Ruggiero di Lauria (P435). Po wizycie bliźniaczego ITS Francesco Morosini (P431) Indonezja wyraziła zainteresowanie nabycia tego rodzaju jednostek, oferując blisko miliard euro za dwie. Włoskie władze zdecydowały wtedy, że dwa okręty znajdujące się w zaawansowanym stadium budowy, zostaną dostosowane do nowego zamawiającego. Co istotne, pod koniec czerwca tego roku zdecydowały też o nabyciu w miejsce sprzedanych patrolowców dwóch nowych. Planowane dostawy mają nastąpić w latach 2029-2030.

Nabycie dwóch tak dużych okrętów wpisuje się w indonezyjskie ambicje stania się kluczowym państwem morskim regionu, biorąc pod uwagę wyspiarski charakter i położenie kluczowych szlaków żeglugowych. Brane jest też pod uwagę zagrożenie ze strony Chin, czyniących zakusy i ambicje względem kontroli obszaru Indo-Pacyfiku. Obok zagranicznych zakupów kraj intensywnie rozwija własny przemysł okrętowy, czego dowodem mają być prowadzone przedsięwzięcia, jak budowa dwóch „czerwono-białych fregat” (Fregat Merah Putih), które podobnie jak polskie okręty programu „Miecznik” i brytyjskie typu 31, są oparte na platformie Arrowhead 140. Ponadto na licencjach zagranicznych w kraju zostaną również zbudowane okręty podwodne typu Scorpène, oferowane przez francuski koncern Naval Group oraz małe okręty podwodne serii Midget DG 550, na podstawie transferu technologii od włoskiego koncernu DRASS. Oprócz tego Indonezja rozwija rodzime projekty, czego przykładem jest wcielona do służby w kwietniu tego roku korweta KRI Bung Hatta (370), druga jednostka typu Bung Karno.