• <

Dyrektywa w sprawie marynarzy. Część I - zagadnienia ogólne

07.08.2015 16:14 Źródło: własne
Strona główna Prawo Morskie, Finanse Morskie, Ekonomia Morska Dyrektywa w sprawie marynarzy. Część I - zagadnienia ogólne

Partnerzy portalu

Dyrektywa w sprawie marynarzy. Część I  - zagadnienia ogólne - GospodarkaMorska.pl

Podczas sesji plenarnej - w dniu 8 lipca 2015 r. - Parlament Europejski przyjął projekt dyrektywy w sprawie marynarzy. Niniejszy artykuł ma na celu omówienie zmian wprowadzanych tym aktem. Choć wydaje się, iż dyrektywa przyjęta zostanie w obecnym brzmieniu, od razu należy zastrzec, że ma ona obecnie charakter projektu i z formalnego punktu widzenia może jeszcze ulec zmianie. Z uwagi jednak na doniosłość omawianej materii, warto już na tym etapie przyjrzeć się wprowadzanym zmianom.

Tematyka ta z uwagi na swą obszerność opisana zostanie w dwuczęściowym artykule. Pierwsza (niniejsza) część artykułu dotyczyć będzie zagadnień wstępnych, druga zaś zawierać będzie szczegółowy opis zmian jak i procedury ich wprowadzenia.

Na mocy dyrektywy w sprawie marynarzy zmienione zostaną następujące akty prawne:
1) dyrektywa 98/59/WE w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych;
2) dyrektywa 2001/23/WE w sprawie ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw;
3) dyrektywa 2002/14/WE ustanawiająca ogólne ramowe warunki informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami;
4) dyrektywa 2008/94/WE w sprawie ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy oraz
5) dyrektywa 2009/38/WE w sprawie ustanowienia europejskiej rady zakładowej lub trybu informowania pracowników i konsultowania się z nimi w przedsiębiorstwach lub grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym.

W obecnym stanie prawnym ww. akty zawierają wyłączenia ich stosowania wobec marynarzy oraz rybaków.

Dyrektywa

Tytułem wyjaśnienia należy wspomnieć, iż akt prawny, jakim jest dyrektywa wydawana przez organy Unii Europejskiej służyć ma ujednoliceniu wewnętrznego prawodawstwa państw członkowskich. Istotą tego aktu jest pozostawienie poszczególnym państwom swobody w zakresie wprowadzenia wymaganych regulacji za pomocą przewidzianych w prawodawstwie wewnętrznym środków. Po wprowadzeniu projektowanych zmian do porządków prawnych poszczególnych państw członkowskich, marynarze będą mieli możliwość korzystania z tych samych uprawnień, z jakich korzystają pracownicy lądowi - oczywiście w zakresie unormowanym ww. aktami prawnymi.

Potrzeba regulacji

Na potrzebę wprowadzenia zmian zwracano na poziomie unijnym uwagę już od dłuższego czasu. W zielonej księdze „W kierunku przyszłej polityki morskiej Unii” poruszona została kwestia możliwych wyłączeń przyznawanych w sektorach gospodarki morskiej w stosunku do pewnych części prawodawstwa europejskiego dotyczących pracy i zagadnień socjalnych, jak również kwestia ponownej oceny tych wyłączeń w ścisłej współpracy z partnerami społecznymi. Zwrócono także uwagę na znaczenie, jakie pod względem konkurencyjności posiada fachowa wiedza o morzu oraz trwałe zatrudnienie w tej branży, biorąc pod uwagę malejącą liczbę europejskich marynarzy.

Komisja Europejska w swym komunikacie z dnia 10 października 2007 r. zobowiązała się do poprawy ram prawnych odnoszących się do zawodów związanych z morzem, mając na uwadze, że wyłączanie pracowników z tych sektorów z zakresu stosowania niektórych dyrektyw może nie być w pełni uzasadnione.
 
Także Parlament Europejski w swej rezolucji z dnia 11 lipca 2007 r. „w sprawie modernizacji prawa pracy w celu sprostania wyzwaniom XXI wieku” domagał się zapewnienia wszystkim pracownikom takiego samego poziomu ochrony oraz tego, aby niektóre grupy nie były automatycznie wyłączane z najszerszego zakresu ochrony, jak w ocenie Parlamentu miało to najczęściej miejsce w przypadku marynarzy, pracowników zatrudnionych na statkach oraz pracowników pracujących na urządzeniach oddalonych od brzegu, jak również pracowników transportu drogowego. Parlament zwrócił w niej także uwagę, że skuteczne prawodawstwo powinno mieć zastosowanie do wszystkich osób, bez względu na miejsce pracy.

Polityczna wola wprowadzenia zmian potwierdzona została m.in. za sprawą komunikatu Komisji Europejskiej w sprawie „niebieskiego wzrostu”, jak również deklaracji z Limassol z 2012 roku.

Poparcie dla zmian wyrażały również organy doradcze UE. Dość wspomnieć, że Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny (organ doradczy, reprezentujący pracodawców i pracowników) w swej opinii z dnia 25 marca 2014 r., pozytywnie odniósł się do projektu dyrektywy. Komitet uznał, że jej wprowadzenie może ułatwić tworzenie równych warunków konkurencji na rynku europejskim, a także międzynarodowym - ze względu na globalny charakter gospodarki morskiej i konkurencji w tym obszarze.

Komitet podkreślił jednak, że sam wniosek dotyczący dyrektywy nie wystarczy do poprawy atrakcyjności sektora morskiego i że należy uzupełnić go działaniami i inicjatywami dotyczącymi szkolenia, kształcenia, badań, a także poprawy BHP, jednocześnie pobudzając ducha przedsiębiorczości i innowacyjności, po to by oferować bezpieczne, skuteczne i konkurencyjne usługi najwyższej jakości.

Uznano także, że projektowane zmiany przyciągną europejską młodzież do zawodów związanych z żeglugą morską i rybołówstwem oraz do trwałych karier w sektorze morskim, co poprawiać ma atrakcyjność tych sektorów i stawia
 je na równej stopie z zawodami lądowymi pod względem warunków pracy.

W tym klimacie wprowadzenie omawianych uregulowań wydawało się wyłącznie kwestią czasu. Kluczowe w zakresie ich wprowadzenia wydaje się porozumienie europejskich partnerów społecznych - ETF oraz ECSA z maja br.

Radca prawny Artur Pomorski
Aplikant radcowski Adam Organiszczak
„Marek Czernis Kancelaria Radcy Prawnego”
 w Szczecinie


Więcej informacji znajdą Państwo na stronie www.czernis.pl

Partnerzy portalu

KONFERENCJA_PRAWA_MORSKIEGO_UG_2024
legal_marine_mateusz_romowicz_2023

Dziękujemy za wysłane grafiki.