Obchody jubileuszu 5-lecia utworzenia Morskiej Jednostki Rakietowej odbyły się w trakcie ćwiczeń wojskowych pk. ANAKONDA-20. Zbiórka pododdziałów MJR odbyła się w nietypowych okolicznościach – podczas działań w terenie. Kontradmirał Mirosław Jurkowlaniec spotkał się z marynarzami MJR na uroczystej zbiórce, podczas której odczytano rozkaz okolicznościowy w sprawie święta jednostki. W asyście dowódcy Morskiej Jednostki Rakietowej, komandora Przemysława Karasia, dowódca 3. Flotylli Okrętów, wręczył marynarzom akty mianowania na wyższy stopień wojskowy, a wyróżniającym się żołnierzom odznaki pamiątkowe.

Morska Jednostka Rakietowa została utworzona 1 stycznia 2015 roku na bazie rozformowanego Nadbrzeżnego Dywizjonu Rakietowego Marynarki Wojennej (ndR MW) decyzją Nr Z-25/Org./P1 Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 kwietnia 2014 roku. Morska Jednostka Rakietowa (MJR) przeznaczona jest do zwalczania (niszczenia, obezwładniania) nawodnych sił okrętowych przeciwnika, osłony głównych Baz Morskich (Punktów Bazowania, Punktów Manewrowego Bazowania) Marynarki Wojennej, rejonów dogodnych do lądowania desantu morskiego oraz ważnych obiektów wojskowych i przemysłowych rozmieszczonych na wybrzeżu. Ze względu na duże możliwości manewrowe oraz dużą skuteczność ognia, MJR odgrywa znacząca rolę w zapewnieniu swobody działania własnych sił okrętowych w akwenie Morza Bałtyckiego. Zdolna jest, we współdziałaniu z głównymi siłami morskimi Marynarki Wojennej, do obrony wybrzeża morskiego, osłony morskiej komunikacji na przybrzeżnych torach wodnych oraz wsparcia działań bojowych Marynarki Wojennej i Wojsk Lądowych w operacjach obronnych. Morska Jednostka Rakietowa stacjonuje w Siemirowicach.

Komandor Zbigniew Przybyszewski urodził się 22 września 1907 roku w majątku ziemskim Giżewo pod Kruszwicą. W 1916 roku rozpoczął naukę w szkole w Kruszwicy. Dalszą edukację pobierał w gimnazjach w Inowrocławiu i Krasnymstawie. W czerwcu 1927 roku zdał maturę typu humanistycznego i został przyjęty na IX rocznik Wydziału Morskiego Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej, którą ukończył w 1930 roku z 12 lokatą i został promowany na pierwszy stopień oficerski – podporucznika marynarki.

Od 1931 roku pełnił obowiązki oficera wachtowego na torpedowcu ORP Krakowiak, by dwa lata później objąć stanowisko zastępcy dowódcy tegoż okrętu. Z końcem 1933 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy kompanii w Kadrze Floty w Gdyni. W 1934 roku został oficerem artylerii na okręcie podwodnym ORP Wilk. W 1936 roku objął funkcję zastępcy dowódcy torpedowca ORP Mazur, a od 1937 roku pełnił obowiązki I oficera artylerii na niszczycielu ORP Burza, a następnie na ORP Błyskawica.

25 października 1938 roku został dowódcą 31 Baterii Artylerii Nadbrzeżnej, trzonu obrony Wybrzeża, najpotężniejszej polskiej baterii znajdującej się na helskim cyplu. Baterią dowodził przez cały okres 32 dni obrony Helu, uniemożliwiając celnymi strzałami zbliżenie się potężnej floty niemieckiej i wysadzenie desantu. Mimo odniesionej od odłamka rany, opuścił szpital i wbrew zakazowi lekarzy wrócił do swojej baterii, którą dowodził aż do kapitulacji.

Po okupacji spędzonej w oflagach, skąd niejednokrotnie podejmował próby ucieczki, Zbigniew Przybyszewski wrócił do Polski i włączył się czynnie w odbudowę polskiej Marynarki Wojennej. Za męstwo w czasie obrony Helu został odznaczony orderem Virtuti Militari. W 1950 roku, w stopniu komandora porucznika, awansował na stanowisko zastępcy szefa Wydziału Marynarki Wojennej przy Sztabie Generalnym WP.

We wrześniu 1950 roku komandor Zbigniew Przybyszewski został aresztowany (tzw. „spisek siedmiu komandorów”) i po miesiącach tortur i bezprawnym procesie zastrzelony w więzieniu na Mokotowie.

W 1956 roku komandor Zbigniew Przybyszewski został zrehabilitowany.

Szczątki komandora Zbigniewa Przybyszewskiego zostały odnalezione wiosną 2013 r. w kwaterze „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie przez zespół badawczy kierowany przez prof. Krzysztofa Szwagrzyka. 16 grudnia 2017 roku, wraz z oficerami przedwojennej Marynarki Wojennej i bohaterami obrony polskiego wybrzeża z 1939 roku, kontradmirałem Stanisławem Mieszkowskim i kontradmirałem Jerzym Staniewiczem został pochowany w Kwaterze Pamięci na cmentarzu Marynarki Wojennej w Gdyni.