Europejski Trybunał Obrachunkowy opublikował sprawozdanie, które wskazuje, że skutki rozwoju produkcji energii z morskich źródeł odnawialnych nie są jednoznacznie pozytywne. Mimo że działania i finansowanie UE przyczyniły się do rozwoju sektora energetyki morskiej zgodnie z celami klimatycznymi i energetycznymi, jakie Unia wyznaczyła sobie na przyszłość, istnieją określone wyzwania, które wymagają uwagi.

Energetyka morska stanowi kluczowy element osiągnięcia ekologicznych celów Unii Europejskiej. W roku 2020, Komisja Europejska przyjęła strategię, która ma wspierać zrównoważony rozwój produkcji energii z morskich źródeł odnawialnych oraz pełne wykorzystanie jej potencjału. W ciągu lat 2007-2020 z budżetu UE alokowano 2,3 mld euro na wsparcie technologii związanych z energetyką morską. Dodatkowo, Europejski Bank Inwestycyjny dostarczył środków w wysokości 14,4 mld euro w formie pożyczek i inwestycji kapitałowych.

Jednakże rosnący sektor produkcji energii z morskich źródeł odnawialnych niesie ze sobą pewne ekologiczne dylematy. Wprawdzie unijna strategia starano się dostosować do ochrony różnorodności biologicznej, ale skutki środowiskowe nie zostały jeszcze w pełni zrozumiane. Istnieją obawy związane z przemieszczaniem gatunków morskich, zmianą struktury populacji, dostępnością pożywienia i szlakami migracyjnymi.

Nie można również pominąć aspektu społecznego i gospodarczego rozwoju energetyki morskiej. Konflikty z sektorem rybołówstwa oraz brak planowania wspólnych projektów przez państwa członkowskie pozostają nierozwiązane. To może prowadzić do niewłaściwego wykorzystania ograniczonej przestrzeni morskiej i negatywnych konsekwencji społeczno-gospodarczych.

Dodatkowo, zagrożenia dla dostaw surowców krytycznych mogą wpłynąć na tempo wdrażania energetyki morskiej w Europie. Raport podkreśla potrzebę bezpieczeństwa dostaw w kontekście napięć geopolitycznych.

Warto również wspomnieć o długotrwałych procedurach wydawania pozwoleń na instalacje morskiej energetyki wiatrowej, które w niektórych krajach mogą trwać nawet 11 lat.

Spośród wszystkich państw UE największą moc energetyki morskiej zainstalowano w Niemczech (8,1 GW na koniec 2022 r., głównie na Morzu Północnym). Na kolejnych miejscach plasują się Niderlandy (3,2 GW), Dania i Belgia (w obu przypadkach około 2,3 GW).

Zadania stojące przed Unią są ambitne: osiągnięcie 61 GW mocy zainstalowanej do 2030 r. i 340 GW do 2050 r. Wymaga to znaczących inwestycji, szacowanych na 800 mld euro, głównie z sektora prywatnego. Kontrolerzy podkreślają, że te cele mogą być trudne do osiągnięcia.

W rezultacie, mimo pozytywnych aspektów rozwoju energetyki morskiej, istnieje potrzeba ostrożności, skrupulatnej oceny skutków środowiskowych i dążenia do zrównoważonego rozwoju, który uwzględni zarówno cele klimatyczne, jak i troskę o środowisko morskie oraz społeczno-gospodarcze aspekty tego sektora. Dążenie do niezależności energetycznej i osiągnięcie celów klimatycznych Unii wymaga rozwagi i wyważonego podejścia do produkcji energii z morskich źródeł odnawialnych.