Olbrzymia dziura w Antarktydzie. Jej powierzchnia to aż 80 000 km2. Dla porównania powierzchnia Czech to 78 867 km2.

To niezwykłe zjawisko to Połynia Morza Weddella. Za pomocą technologii satelitarnych zaobserwowali ją naukowcy z Uniwersytetu w Toronto oraz projektu SOCCOM (Southern Ocean Carbon and Climate Observations and Modeling), w którym zajmują się m.in. zmianami klimatu Oceanu Południowego. Co ciekawe, połynia, czyli przerębel, pojawiła się w tym samym miejscu w latach 70. Badacze obserwowali olbrzymią dziurę przez dwa lata, między 1974 a 1976 r. Jej powierzchnia sięgała wtedy około 270 000 km2, co odpowiada powierzchni Nowej Zelandii. W tamtym okresie była to największa połynia świata.

W latach 70. badania olbrzymiej połyni były jednak utrudnione, ponieważ naukowcy nie dysponowali odpowiednią technologią. Od tamtej pory technologia satelitarna mocno się rozwinęła, dlatego obecnie ten obszar jest dla naukowców bardzo atrakcyjny. Chcą m.in. dowiedzieć się, jak zjawisko to wpływa na klimat, czy spowodowane jest globalnym ociepleniem oraz znaleźć odpowiedź na pytania, na które nie odpowiedziano 40 lat temu.

Zdaniem profesora Kenta Moore z Uniwersytetu w Toronto, zajmującego się badaniem połyni, jest jeszcze za wcześnie, by stwierdzić, że powstała ona w wyniku globalnego ocieplenia. Jak podkreślił, trzeba odróżnić naturalne zmiany klimatyczne od przemian spowodowanych działalnością człowieka.

Połynia powstaje, kiedy ciepły prąd morski dopływa do powierzchni lodowca. Stopniowo ją topi, tworząc przerębel. Obecnie największa połynia ma powierzchnię 85 000 km2. To leżąca między Kanadą a Grenlandią Połynia Wód Północnych.