Powiedzieć, że wraz z wybraniem budynku Dworca Morskiego na siedzibę Muzeum Emigracji budynek ten otrzymał drugie życie, to nic nie powiedzieć. Odkąd w mury odrestaurowanego w 2013 roku budynku przy ul. Polskiej 1 zawitała ekipa muzealna, budynek tętni życiem, stał się miejscem inspirujących spotkań i niezwykłych wydarzeń. Tradycją stało się świętowanie urodzin Dworca Morskiego. Ten rok jest inny, dlatego wydarzenie odbędzie się w zmienionej formule. Dla miłośników nhistorii i przyjaciół Muzeum Emigracji przygotowano słuchowisko.

„Jeszcze jeden wchód słońca” to słuchowisko w reżyserii Krzysztofa Czeczota, na podstawie tekstu Anny Wakulik, stworzone z okazji 87. Urodzin Dworska Morskiego. 8 grudnia 1933 roku, w podniosłej atmosferze został oddany do użytku modernistyczny budynek. Przez kolejne kilkadziesiąt lat był to ostatni punkt widziany przez tysiące Polaków emigrujących na pokładach polskich transatlantyków, a jednocześnie pierwszy ukazujący się na horyzoncie powracających do ojczyzny. To wierny obserwator zmian gospodarczych, politycznych, społecznych oraz środowiskowych, którego funkcja zmieniała się i dostosowywała do wymogów i charakteru zastanych czasów. Dziś mieści się w nim Muzeum Emigracji w Gdyni. Dworzec Morski to również główny bohater tekstu dramatopisarki Anny Wakulik, która w swoich utworach ceni sobie przedstawianie historii z wielu perspektyw. W przestrzeni budynku splatają się losy bohaterów słuchowiska, których łączą dynamiczne relacje. Wraz obserwacją zmian zachodzących w czasie i otoczeniu, poznajemy zmiany ich potrzeb i pragnień. Wiemy, że są nieuchronne i dotyczą także nas.

Jeszcze jeden wschód słońca – słuchowisko
 
Ciepła, letnia noc roku 2040. Do nabrzeża portu przy ul. Polskiej w Gdyni cumuje spóźniony statek pasażerski z Włoch. Postępujące coraz gwałtowniej zmiany klimatyczne sprawiają, że Trójmiasto i Pomorze stają się wymarzonym miejscem do życia dla Europejczyków. Poziom wód wydaje się być stabilny, a temperatura powietrza tylko czasem przekracza 40 stopni. Wśród pasażerów, którzy porzucili swoje domy w zatopionej Wenecji, znajdują się Matka z nastoletnią Córką. Wraz z nadchodzącym wschodem słońca rozpoczną kolejny rozdział swojego życia. W odmiennej kulturze, w otoczeniu nowych sąsiadów. Zanim się to stanie, czeka je jeszcze ostatnia „podróż do przeszłości” – nocne oprowadzanie po zakamarkach Dworca Morskiego i spotkania z duchami, świadkami zmian w przestrzeni i roli tego historycznego gmachu.
(Zarys fabuły za Muzeum Emigracji).
 
Odsłuch na Spotify i Youtube.

Szczegóły na stronie wydarzenia na FB.
 
Budynek Dworca Morskiego to jedna z pereł gdyńskiego modernizmu. Za projekt otwartego 8 grudnia 1933 roku Dworca Morskiego w Gdyni odpowiadał katowicki oddział berlińskiej spółki Dyckerhoff & Widmann. Dworzec był macierzystą bazą pasażerskiej floty transatlantyckiej „Gdynia-Ameryka Linie Żeglugowe SA”.

Oprócz tego funkcjonowała bocznica kolejowa z torami po obu stronach budynku i magazyny tranzytowe. Główna hala dworca służyła także m.in. przy wyprawianiu bali sylwestrowych dla gdyńskich elit. Od 1987 roku obiekt przestał pełnić swoją pierwotną rolę i przekształcił się w przestrzeń biurową oraz magazynową.

Architektura modernistycznej budowli zachowała się w stanie niemal nienaruszonym, jedynie podczas II wojny światowej zniszczeniu uległ jeden z narożników. Bryłę obiektu odtworzono w 2013 roku, w momencie, gdy rozpoczęto prace adaptacyjne i remontowe po utworzeniu Muzeum Emigracji. Ze szczególną dbałością przywrócono wówczas także wszystkie detale.