Estoński rząd podjął decyzję o przystąpieniu do Konwencji UNESCO o ochronie podwodnego dziedzictwa kulturowego. Porozumienie zapewni między innymi ramy prawne dotyczące kontroli działalności poszukiwaczy skarbów na wodach międzynarodowych.

Na wodach estońskich jest wiele pozostałości archeologicznych, które wymagają ochrony. Zdaniem przedstawicieli rządu nurkowanie na wrakach i podwodnych konstrukcjach staje się coraz bardziej popularne, również pośród poszukiwaczy "skarbów". Z tego też powodu wzrasta liczba wydobywanych z wraków wartościowych przedmiotów celem dalszej sprzedaży. Przystąpienie Estonii do konwencji umożliwi silniejszą ochronę podwodnego dziedzictwa kulturowego na wodach Morza Bałtyckiego.

Szacuje się, że na dnie mórz i oceanów spoczywa około 3 mln wraków, i ponad 150 zatopionych miast i konstrukcji portowych w tym również takich o największym znaczeniu historycznym. Konwencja, będąc pierwszym kompletnym międzynarodowym aktem prawnym w zakresie ochrony podwodnego dziedzictwa kulturowego, zarówno definiuje jego pojęcie [jako „wszelkie ślady egzystencji ludzkiej mające charakter kulturowy, historyczny lub archeologiczny, które pozostawały całkowicie lub częściowo pod wodą, okresowo lub stale, przez co najmniej 100 lat” wraz z ich kontekstem archeologicznym i przyrodniczym, w tym stanowiska, budowle, artefakty i szczątki ludzkie; statki, samoloty, a także inne środki transportu lub ich części, ładunki lub inna zawartość oraz obiekty o charakterze prehistorycznym] jak i zasady ochrony.

Konwencja UNESCO o ochronie podwodnego dziedzictwa kulturowego została przyjęta 2 listopada 2001 roku w Paryżu. Weszła w życie z dniem 2 stycznia 2009 roku. 5 października 2020 r. 65 krajów ratyfikowało bądź zaakceptowało jej zasady, dotyczące reguł postępowania wobec podwodnego dziedzictwo kulturowego.

Źródło: Kamila Ostasz/Bluelife