Wpływ podróży samochodem na środowisko jest dobrze znany. Emisje spalin zanieczyszczają atmosferę gazami, które podnoszą globalne temperatury i sprawiają, że powietrze jest mniej bezpieczne do oddychania. Niestety, na tym problemy się nie kończą. Naukowcy zbadali inny problem - związany z wpływem codziennych dojazdów na nawet najbardziej odległe zakątki oceanów na świecie.

Nowe badanie ujawniło, że mikrodrobiny plastiku uwalniane z opon samochodowych i układów hamulcowych są głównym źródłem zanieczyszczenia morskiego plastikiem - znacznie większym niż wcześniej sądzono. Każdego roku 100 000 ton mikroplastiku jest uwalniana z opon, transportowanych drogą powietrzną i wyrzucanych do oceanu. Kolejne 40 000 ton pochodzi z hamulców. Patrząc na to perspektywicznie, jeśli przeciętna zniszczona opona samochodowa ma około 9 kilogramów, to całkowita waga mikroplastików docierających do morza każdego roku równa się prawie 11 milionom opon.

Mikroplastiki to polimery mniejsze niż 5 mm, które są niebezpieczne dla zdrowia zwierząt na nie narażonych. Różne kształty i gęstości mikroplastików powodują, że rozprzestrzeniają się one po siedliskach, dzięki czemu są dostępne do spożycia przez różne gatunki. Mikrodrobiny plastiku mogą gromadzić się w skrzelach lub przewodzie pokarmowym zwierzęcia. Badania laboratoryjne na rybach i mięczakach wykazały, że może to wpływać na oddychanie, karmienie i wzrost.

Jednak mikroplastiki szkodzą nie tylko stworzeniom morskim. Obecnie wiemy, że ich rozmnażanie się w glebach świata zmniejszyło skuteczność rozmnażania się owadów, a nawet wpłynęło na wzrost upraw.

Powszechny wpływ mikrodrobin plastiku na ekosystemy Ziemi sprawia, że ​​ważne jest, aby zrozumieć, skąd pochodzą i jak przemieszczają się między różnymi środowiskami. Ich transport drogami wodnymi został dobrze zbadany, ale nowe badania wskazują na przeoczoną trasę dla mikroplastiku przedostającego się do atmosfery.

Mikroplastiki drogowe dryfują na wietrze

Opony samochodowe wykonane są z gumy, która zawiera około 50% polimerów naturalnych i syntetycznych. Przyzwyczailiśmy się myśleć o polistyrenie jako bardziej typowym syntetycznym polimerze, podczas gdy guma jest bardziej naturalna. Ale guma do opon obejmuje syntetyczne elastomery, które po rozbiciu na mniejsze fragmenty mieszczą się w definicji mikroplastiku.

Opony nie są niezniszczalne - zużywają się w wyniku ścierania i tarcia na drobne fragmenty. Układy hamulcowe samochodów, które obejmują klocki i okładziny hamulcowe, również wytwarzają cząsteczki po zastosowaniu tarcia. Te cząsteczki zużycia hamulca są wykonane z mieszanki materiałów, w tym tworzywa sztucznego. Cząsteczki zużywające się w oponach i hamulcach razem tworzą klasę zanieczyszczeń zwaną mikroplastikami drogowymi.

Azja produkuje więcej obu rodzajów mikroplastików drogowych niż jakikolwiek inny kontynent. Ameryka Północna i Europa, z dużą liczbą pojazdów drogowych, również wytwarzają znaczne ilości cząstek zużywalnych.

Każdego roku produkuje się nie tylko ogromne ilości mikroplastików drogowych, ale w dodatku wyjątkowo dobrze radzą sobie one z długimi podróżami w powietrzu. W rezultacie mogą zostać zdeponowane tysiące mil od miejsca ich pochodzenia.

Aby zrozumieć, jak długo te cząstki mogą podróżować w atmosferze, naukowcy obliczyli ich typowe czasy życia na podstawie ich rozmiarów. Odkryli, że mniejsze cząsteczki z opon mogą się dalej rozprzestrzeniać, a najmniejsze pozostają w powietrzu średnio przez 18 do 37 dni. Większe cząsteczki nie podróżują tak daleko i zamiast tego tworzą gorące punkty mikroplastiku w pobliżu dróg, z których są uwalniane. Mniejsze cząsteczki podróżują daleko i są osadzane na całym świecie, przy czym około 43% ich całkowitej masy trafia na ląd, a 57% w oceanie

Przed nami trudna droga

Drogowe mikroplastiki mogą trafiać do odległych miejsc, gdzie nie ma dróg ani samochodów, takich jak koło podbiegunowe.

Tutaj zanieczyszczenia te stanowią większe zagrożenie, ponieważ cząsteczki opon i hamulców są ciemne i pochłaniają światło, potencjalnie zwiększając tempo ocieplenia i topnienia lodu w regionie.

Ilość cząstek uwalnianych z pojazdów może być nawet większa niż w ostatnich doniesieniach. Zespół badawczy nie wziął pod uwagę emisji mikrodrobin plastiku z pojazdów nieporuszających się po drogach, takich jak traktory i maszyny budowlane. Chociaż jest ich mniej niż samochodów, przenoszą większe obciążenia, które mogą przyspieszyć ścieranie opon i układów hamulcowych do mikrodrobin plastiku.

Biorąc pod uwagę zależność społeczeństw od samochodów i podróży po drogach oraz przydatność kauczuku syntetycznego do produkcji opon, jest to źródło mikroplastików, które może być bardzo trudne do wyeliminowania.