W naszym opracowaniu Reguły Hague-Visby w systemie prawa angielskiego, rozpoczęliśmy analizę międzynarodowych reguł dotyczących przewozu ładunku na podstawie konosamentu (konosamentowej umowy frachtowej), nazwanych Regułami Hague-Visby („Hague-Visby Rules”). Zarówno wcześniejsze opracowanie jak i niniejsze, jest oparte na prawie angielskim a w szczególności na zasadach common law wraz z przepisami ustawowymi ujętymi w ustawie (akcie prawa stanowionego) zwanym „COGSA 1971”.
Jedną z trzech funkcji konosamentu jest potwierdzenie ilości oraz stanu ładunku przyjętego do przewozu. W obrębie tej funkcji dochodzi często do istotnego sporu pomiędzy przewoźnikiem, wystawcą konosamentu a frachtującym (stroną ładunkową). W interesie przewoźnika jest zamieścić w konosamencie nie tylko precyzyjne informacje dotyczące ilości, rodzaju i jakości załadowanego towaru, ale również odnotować wszelkie zauważone w trakcie załadunku uszkodzenia i ubytki ładunku.
W naszych opracowaniach, dotyczących „liquidated damages”: Umowa o budowę statku – rozliczenie "liquidated damages"; Umowa o budowę statku – „liquidated damages” [Część 1]; Umowa o budowę statku – „liquidated damages” [Część 2]; Umowa o budowę statku – „liquidated damages” [Część 3], omówiliśmy po krótce instytucję common law, zwaną „prevention principle”.
Przez umowę czarteru na czas armator zobowiązuje się za wynagrodzeniem (opłatą czarterową „hire”) oddać czarterującemu statek do komercyjnej eksploatacji.
W Części 1 naszego opracowania Czarter na podróż – okres ładowania w fomule „sztywnej” , podjęliśmy próbę analizy formuły okresu ładowania „lay time” ustalonej w oparciu o ściśle określony czas („fixed period of time”) lub podobną do tego ścisłą formułę czasową raty przeładunkowej dla danego statku i umowy frachtowej. W tej części zdefiniowaliśmy też cztery kategorie okoliczności, w których czarterujący może zostać zwolniony z przedmiotowego bezwzględnego obowiązku za/wyładunkowego lub, ujmując to w inny sposób, okoliczności, któ
W naszym artykule „Konosament a umowa czarteru" rozpoczęliśmy analizę relacji prawnych pomiędzy umową czarteru a wystawionym w związku z daną umową czarteru, konosamentem.
Arbitraż w Londynie przyniósł niezwykle ciekawą i w zasadzie przełomową decyzję dotyczącą płatności za paliwo statkowe (bunkier) w ramach czarteru na czas [London Arbitration (28/22)]. Stwierdził on, iż w przypadku dostawy bunkru na statek znajdujący się w czarterze na czas, zarówno czarterujący jak i armator (właściciel rejestrowy statku/czarterujący bare-boat), będą solidarnie odpowiedzialni względem dostawcy paliwa za dokonanie płatności.
Umowy przewozu ładunków morzem (umowy frachtowe –„contracts of affreightment”) w systemie prawa angielskiego, to złożona hybryda prawna zasad common law z regulacjami ustawowymi, opartymi z kolei na konglomeracie prawa precedensowego i regulacji międzynarodowych.
Kwestia wydania ładunku na podstawie konosamentu imiennego („stright bill of lading”) stwarzała zawsze istotne wątpliwości prawne w systemie prawa angielskiego. U podstaw tych trudności leży status prawny tego dokumentu przewozowego.
U podstaw wykształcenia się praktyki wydania ładunku bez konosamentu na podstawie Letter of Indemnity („LOI”), leżała i leży rozbieżność pomiędzy niewzruszanymi od XVIII wieku zasadami precedensowymi, nakładającymi na armatora/przewoźnika obowiązek wydania ładunku tylko na podstawie konosamentu (papieru wartościowego – „document of title”), ze zmieniającymi się realiami międzynarodowego obrotu handlowego.
Podatki marynarskie: od 1 lipca 2024 roku sprzedaż na platformach internetowych a skutki podatkowe
Przeładunki kontenerów w Chinach w górę
Rosyjski statek wpłynął na wody terytorialne Finlandii
Szwecja. Wszczęto procedurę ochrony wraku odkrytego przez Polaków
Wielki wyciek substancji ropopochodnej na Motławie powstrzymany. Możliwy powrót żeglugi
Nie ma czasu do stracenia. Europejska energetyka wiatrowa musi przyśpieszyć