Ponad 150 koncernów i firm, pośród których są giganci żeglugowi i porty, zaapelowało o pełną dekarbonizację żeglugi do 2050 roku.

90 proc. światowego handlu korzysta z transportu morskiego, przez co wytwarza on około 3 proc. emisji CO2 do atmosfery. Sektor żeglugowy rozpoczął zatem intensywne prace nad całkowitą dekarbonizacją, w czym przewodzą najwięksi gracze na rynku.

Międzynarodowa Organizacja Morska (IMO) w 2018 roku wyznaczyła rynkowi cel polegający na zmniejszeniu do 2050 roku emisji o 50 proc. od poziomu z 2008. Jednak sygnatariusze nowego apelu stwierdzili, że biorąc pod uwagę postęp technologiczny, jak również klimatyczne predykcje, do tego czasu możliwa jest całkowita dekarbonizacja żeglugi.

Pod apelem opublikowanym przez tzw. Getting To Zero Coalition podpisały się największe firmy w branży, zarówno te, które już działają aktywnie w celu ograniczenia swoich emisji, jak Maersk, Yara czy Port Rotterdam, jak również te, które dopiero się do tego przymierzają, jak MSC, CSSC czy COSCO. Nie zabrakło firm powiązanych z rynkiem paliwowym: BP czy Royal Dutch Shell.

W apelu sygnatariusze zwracają się przede wszystkim do rządów i krajowych regulatorów, aby zintensyfikowały prace nad odpowiednimi przepisami, które uwzględnią pilny charakter dekarbonizacji.

W dokumencie znajduje się także zapis na temat tego, by zeroemisyjne statki i paliwa stały się podstawowym wyborem klientów do 2030 roku. Autorzy uznali, że do tego czasu 5 proc. całej światowej floty powinna być „zielona”, by móc w ogóle myśleć o osiągnięciu pełnego celu w 2050 roku. Podkreślają, że do tego potrzebna jest nie tylko inicjatywa firm żeglugowych czy stoczni, ale także duże inwestycje infrastrukturalne do produkcji, dystrybucji, magazynowania i bunkrowania energii. W liście wezwano także do intensyfikacji badań i prac nad dopracowaniem funkcjonujących obecnie zeroemisyjnych systemów napędowych. Branża liczy, że rządy będą wspierać eksperymenty i próby nowych technologii.

Jednocześnie w apelu wskazano, że tradycyjne paliwa kopalne mają wciąż rynkową przewagę nad „zielonymi” ze względu na ich niższe koszta. Stąd sygnatariusze optują za wyrównaniem szans przez rządy, choćby poprzez dotacje lub opodatkowanie.