Szwecja tworzy jednostkę rakietową do ochrony wybrzeża i zwalczania zagrożeń morskich

W szwedzkiej Karlskronie odbyła się 4 marca uroczystość utworzenia jednostki przeznaczonej do obrony wybrzeża. Nowopowstały 32. Nabrzeżny Dywizjon Rakietowy (32. Kustrobotdivisionen) otrzymał w trakcie ceremonii swój sztandar, a w przyszłości stanie się wsparciem działań tak sił lądowych, jak i morskich.

W trakcie wydarzenia z udziałem przedstawicieli resortu obrony oraz kadry dowódczej sił morskich uroczyście przekazano insygnia nowej jednostki. Odbyła się również prezentacja jej sprzętu, a także uroczysta defilada pododdziałów. Jak informują również służby prasowe szwedzkich sił zbrojnych, trwa nabór ochotników do nowej jednostki.

Utworzenie dywizjonu jest efektem planu modernizacji szwedzkiej armii i dostosowania do nowych wyzwań, biorąc pod uwagę zobowiązania ze strony NATO jak i zagrożenia ze strony Rosji. Choć to jednostka lądowa, znalazła się w składzie Królewskiej Szwedzkiej Marynarki Wojennej (Swenska Marinen), przyporządkowana pod 3. Morską Flotyllę Uderzeniową (3. Sjöstridsflottiljen). W skład uzbrojenia wchodzą m.in. pociski kierowane Saab RBS 15 Mk II. Podobne znajdują się w wyposażeniu okrętów polskiej Marynarki Wojennej. Co istotne, część wyposażenia oraz struktur dywizjonu utworzono na bazie wycofanych jednostek artylerii oraz okrętów.

Podobną formację szwedzki resort obrony rozwiązał jeszcze w latach 90-tych, w związku z cięciami w obronności, czego efektem okazuje się być obniżenie zdolności kraju do zwalczania potencjalnych zagrożeń. Już w ubiegłej dekadzie pojawiały się głosy, że należy przywrócić tego rodzaju formację. Co istotne, jako jeden ze wzorów brano pod uwagę polską Morską Jednostkę Rakietową stacjonującą w Siemirowicach i wchodzącą w skład 3. Flotylli Okrętów. W jej składzie znajdują się dwa dywizjony wyposażone w pociski przeciwokrętowe NSM (Naval Strike Missile) produkcji norweskiej firmy Kongsberg. Regularnie bierze ona udział w ćwiczeniach krajowych i międzynarodowych, w tym poza granicami Polski, stanowiąc wzór dla rozwijania przeciwokrętowej obrony nabrzeżnej m.in. w Rumunii i Estonii.

Obok wzmacniania zdolności obronnych własnego terytorium Szwecja dąży do pokazania się jako członek NATO zdolny do realizowania zobowiązań wynikających z artykułu 5. wskazujący na zobowiązanie do wsparcia zaatakowanego sojusznika. Resort obrony zwiększa środki na wszystkie rodzaje sił zbrojnych, a w 2025 roku budżet został zwiększony o 13 mld koron (1,15 mld euro), osiągając 2,4% PKB. W ostatnim czasie planując zakup m.in. nowych samolotów JAS 39 Gripen oraz zwiadowczych Saab Saab 340 AEW&C. Ponadto w związku z wycofywaniem starszych okrętów typu Stockholm oraz typu Göteborg władze trwają prace projektowe związane z zgłoszonym w ub. r. zamówieniem na cztery duże korwet rakietowych. Oprócz tego trwa budowa dwóch nowych okrętów podwodnych typu A26, które wedle obecnych planów mają wejść do służby do 2028 roku.

Aktywność szwedzka wiąże się też z ćwiczeniami i misjami w ramach NATO. W związku z zagrożeniem dla podwodnej infrastruktury krytycznej ze strony Rosji na Morzu Bałtyckim, a także licznych w ostatnim czasie aktów sabotażu i uszkodzenia rurociągów i kabli światłowodowych, sojusz zainaugurował misję pk. „Baltic Sentry”. W skład stałych zespołów okrętów NATO pierwszy raz weszły jednostki szwedzkiej marynarki wojennej. Do Stałego Zespołu Okrętów NATO Grupa 1 (Standing NATO Maritime Group 1, SNMG-1) dołączyła korweta HswMS Visby (K31), natomiast 6 marca do Stałego Zespołu Okrętów Przeciwminowych NATO Grupa 1 (Standing NATO Mine Countermeasure Group 1, SNMCMG-1) dołączył na okres dwóch miesięcy okręt przeciwminowy typu Koster, HswMS Ulvön (M77).