Biuro ds. Zarządzania Energią Oceaniczną (Bureau of Ocean Energy Management, BOEM) ogłosiło wyznaczenie dwóch obszarów energii wiatrowej (Wind Energy Areas, WEA) na morzu w stanie Oregon. Wspiera tym cel administracji prezydenta Joe Bidena, której celem jest pozyskiwanie do użytku 30 GW mocy morskiej energii wiatrowej do 2030 roku oraz 15 GW z pływających farm wiatrowych na morzu do 2035 roku.

Obszary pod budowę farm wiatrowych na Pacyfiku opracowano po szeroko zakrojonym zaangażowaniu i opiniach ze strony władz stanu, plemion, lokalnych mieszkańców, użytkowników oceanów, partnerów rządu federalnego i innych przedstawicieli społeczeństwa. Ostateczne porozumienia w przypadku obu inwestycji opierają się na ograniczeniu potencjalnych konfliktów użytkowników oceanów, w szczególności w zakresie rybołówstwa komercyjnego.

Łącznie obie działki pod budowę farm wiatrowych zajmują 195 012 akrów (ok. 789 km2) i omijają 98% obszarów morskich  zalecanych do wykluczenia ze względu na ich znaczenie jako komercyjnych łowisk. Działka Coos Bay ma powierzchnię 61 204 akrów (248 km2) i znajduje się 32 mile od brzegu. Działka Brookings ma powierzchnię 133 808 akrów (532 km2) i znajduje się około 28 mil od brzegu.

– BOEM ceni sobie ścisłą koordynację ze stanem Oregon, ponieważ kontynuujemy współpracę w celu utrzymania solidnego i przejrzystego procesu planowania morskiej energetyki wiatrowej. Będziemy nadal ściśle współpracować z rządami plemiennymi, agencjami rządowymi na poziomie federalnym i stanowym, użytkownikami oceanów, społecznościami przybrzeżnymi i wszystkimi zainteresowanymi stronami w miarę postępów w naszym przeglądzie środowiskowym – powiedziała Elizabeth Klein, dyrektor BOEM.

Biuro opublikowało 14 lutego br. w Rejestrze Federalnym zawiadomienie o zamiarze przygotowania oceny środowiskowej potencjalnego wpływu leasingu morskiej energetyki wiatrowej na wskazanych obszarach. Powiadomienie rozpoczyna 30-dniowy okres składania uwag do wiadomości publicznej. Kolejny okres publicznych komentarzy miałby miejsce, gdyby BOEM zdecydował się na sprzedaż leasingową w którejkolwiek z działek.

Oprócz współpracy ze stanem, plemionami, społecznościami przybrzeżnymi i użytkownikami oceanów, BOEM nawiązał współpracę z Narodowymi Centrami Badań nad Oceanami Przybrzeżnymi (National Oceanic and Atmospheric Administration’s National Centers for Coastal Ocean Science, NCCOS) w celu oceny możliwości rozwoju energii wiatrowej oraz ograniczenia lub uniknięcia wpływu na inne ważne sektory gospodarki morskiej w regionie. Agencje opracowały kompleksowy, oparty na ekosystemie model planowania, który ma wykorzystać najlepsze dostępne dane na temat zasobów naturalnych, branż oceanicznych, takich jak rybołówstwo i produkcja energii, oraz obszarów działań związanych z bezpieczeństwem narodowym. Celem tego jest zidentyfikowanie obszarów o dużym potencjale zasobów energii wiatrowej i mniejszym wpływie na środowisko naturalne. To podejście dostarczyło także innych cennych informacji na temat krajobrazu morskiego i jego zastosowań. Pozwoliło także na zacieśniane współpracy miedzy sektorem publicznym i prywatnym, który realizuje swoje interesy w sektorze morskim. Mają przy tym przedstawiać opinie brane pod uwagę przez NCCOS w zakresie analiz planistycnzych pod kątem doboru działek na farmy wiatrowe na morzu.

Od początku rządów prezydenta Joe Bidena Departament Spraw Wewnętrznych zatwierdził sześć pierwszych w kraju projektów dotyczących morskiej energii wiatrowej na skalę komercyjną. BOEM zorganizował dotąd cztery aukcje leasingu morskiej energii wiatrowej, w ramach których zebrano oferty o wartości prawie 5,5 miliarda dolarów, w tym rekordową sprzedaż na wschodnim wybrzeżu, blisko stanów Nowy Jork i New Jersey. Aktualnie BOEM bada dodatkowe możliwości rozwoju morskiej energetyki wiatrowej w USA, także pod kątem nowych obszarów pod budowę infrastruktury z tym związanych. Wskazuje tu choćby Zatokę Maine czy też wybrzeże środkowego Atlantyku. Ponadto urząd w dalszym ciągu podejmuje kroki w celu ewolucji swojego podejścia do morskiej energetyki wiatrowej celem uczynienia jej maksymalnie przyjaznej środowisku, nie kolidującej z działaniami innych branż oraz tworząc wokół niej łańcuch dostaw, zapewniający pracę w sektorze.

Fot. Depositphotos