Brytyjskie Towarzystwo Naukowe: geoinżynieria nad oceanami to ryzyko dla klimatu

Brytyjskie Królewskie Towarzystwo Naukowe nowym raporcie ostrzegło przed stosowaniem geoinżynierii słonecznej, tłumacząc, że choć może ona zmniejszyć globalne ocieplenie, to jednocześnie przyczyni się do częstszego pojawiania się susz czy huraganów.

Jak wynika z w opublikowanego w środę dokumentu, globalne zastosowanie technologii blokującej promienie słoneczne przez dłuższy czas - liczony w dekadach lub stuleciach - może wpłynąć na obniżenie temperatury Ziemi. W opinii ekspertów, choć logistyka zakrojonych na szeroką skalę działań geoinżynieryjnych może być zniechęcająca, to ich koszty byłyby niewielkie w porównaniu z działaniami na rzecz klimatu, gdyż liczono by je w miliardach dolarów rocznie a nie w bilionach.

Ale zdaniem naukowców geoinżynieria jedynie maskuje efekty kryzysu klimatycznego, nie usuwa natomiast jego pierwotnej przyczyny: spalania paliw kopalnych. Dlatego, jak podkreślili naukowcy, geoinżynieria słoneczna może uzupełniać redukcję emisji gazów cieplarnianych, a nie ją zastępować.

W raporcie wymieniono dwa przykłady geoinżynierii słonecznej, oceniając, że są one najbardziej prawdopodobne i skuteczne.

Pierwszy z nich opiera się na wykorzystaniu samolotów do pompowania dwutlenku siarki (SO2) do stratosfery, co spowodowałoby powstawanie cząstek odbijających promieniowanie, czyli ciepła słonecznego z powrotem w przestrzeń kosmiczną. Wybuchy wulkanów są naturalnymi przykładami tego procesu, a ich badanie pomogło naukowcom zrozumieć jego skutki.

Drugi przykład to rozjaśnianie chmur morskich, gdzie cząsteczki soli pochodzące z wody morskiej są wyrzucane w dolne warstwy atmosfery. Cząsteczki te doprowadzają do tworzenia chmur, które odbijają światło słoneczne. Efekt ten można dziś zaobserwować w postaci wstęg chmur tworzonych przez zanieczyszczenia pochodzące ze statków.

Brytyjscy naukowcy zwrócili także uwagę stosowanie geoinżynierii w określonym regionie może przynieść dramatyczne skutki w innym. Stosowanie dwutlenku siarki w stratosferze na wyłącznie na półkuli południowej może powodować wzrost częstotliwości i intensywności huraganów na północnym Atlantyku. Wprowadzenie tej metody na półkuli północnej może prowadzić do susz w regionie Sahelu, podczas gdy stosowanie wyłącznie w strefie tropikalnej może powodować susze w regionie Morza Śródziemnego.

Z Londynu Marta Zabłocka 

mzb/ zan/

Fot. Depositphotos