Firma konsultingowa Aegir przekonuje, że morska energetyka wiatrowa może być sposobem na niedobory mocy w Afryce. Potrzebne są jednak regulacje, ale nie tylko. 

Jak czytamy w jednym z komentarzy ośrodka, zapotrzebowanie na energię elektryczną w RPA jest znacznie wyższe niż możliwości wytwórcze, a sytuację pogarszają poważne ograniczenia systemowe. Dlatego operator systemu elektroenergetycznego musi stosować narzędzie, które większość OSP chciałoby uniknąć – „zrzucanie obciążenia na dużą skalę”. Chodzi o odłączanie odbiorców od energii elektrycznej na kilka godzin w ciągu dnia. W 2022 r. ustalono rekordową liczbę dni, gdzie operator zdecydował się na odłączenie od energii – wynik to 200 dni.  

Nic więc dziwnego, że RPA interesuje się rozwojem m.in. energetyki jądrowej. Z drugiej strony morska energetyka wiatrowa może być jednym z elementów rozwiązania kryzysu dostaw energii elektrycznej – przekonują analitycy Aegir. RPA potrzebuje 18 GW nowych mocy wytwórczych do 2030 r. tylko po to, by rozwiązać obecne problemy z dostawami. A jeszcze więcej mocy będzie potrzebnych po 2030 r., ponieważ kraj planuje wycofanie z energetyki węgla, który stanowi 70 proc. obecnego miksu energetycznego – czytamy w analizie. 

RPA posiada bardzo dobre zasoby wiatru o prędkości około 9 m/s w pobliżu większych ośrodków miejskich wzdłuż wybrzeża. Obszary w szczególności nadające się do rozwoju offshore wind zaznaczono na poniższej mapce. Zakres obejmuje też potencjał pływających platform wiatrowych. 

Eksperci zauważają, że należy jednak zmierzyć się z istotnymi wyzwaniami, takimi jak poważne problemy z przeciążeniem sieci, brak ram prawnych i regulacyjnych dla morskiej energetyki wiatrowej, a także sposób działania w trudnych warunkach falowych. Odpowiedzią jest więc dostosowanie regulacji pod rozwój pływających farm wiatrowych. 

Fot. Depositphotos