Maja Dziarnowska (Sopocki Klub Żeglarski) na trzecim miejscu w regatach IQFoil International Games. Zawody w nowej olimpijskiej klasie windsurfingowej odbyły się na jeziorze Garda we Włoszech i wystartowało w nich prawie 200 zawodników i zawodniczek. 

IQFoil International Games pierwotnie miały mieć rangę mistrzostw świata w nowej klasie olimpijskiej IQFoil, czyli windsurfingu na hydroskrzydle. Pandemia koronawirusa spowodowała jednak, że z przylotu do Włoch zrezygnowało wielu zawodników z innych kontynentów i organizator podjął decyzję o obniżeniu rangi regat.

Maja Dziarnowska potrzebowała trzech pierwszych wyścigów (15, 10, 10), aby złapać odpowiedni rytm. W kolejnych ośmiu wyścigach Polka pokazała równą formę za każdym razem plasując się w czołowej piątce. Do wyścigu finałowego Maja awansowała z drugiego miejsca po eliminacjach. W finale z sopocianką o zwycięstwo w regatach rywalizowały: Lilian de Geus (Niderlandy), aktualna mistrzyni świata w klasie RS:X; Noy Drihan (Izrael), brązowa medalistka ostatnich mistrzostw świata w klasie RS:X oraz Helene Noesmoen (Francja), zwyciężczyni niedawnych, pierwszych w historii mistrzostw Europy w klasie IQFoil. W tej znakomitej stawce Maja Dziarnowska uplasowała się na trzecim miejscu. Regaty wygrała Drihan przed Noesmoen. 

Na 21 miejscu rywalizację ukończyła Karolina Lipińska (Sopocki Klub Żeglarski), na 26 Zofia Klepacka (Legia Warszawa), 57 była Weronika Marciniak (Sopocki Klub Żeglarski), a 59 Lidia Sulikowska (Sopocki Klub Żeglarski). W rywalizacji mężczyzn Polacy tym razem nie odegrali większej roli, ale z pewnością zebrali sporo doświadczenia. , bo na 23 miejscu sklasyfikowany został Przemysław Miarczyński (Sopocki Klub Żeglarski). Regaty wygrał Niemiec Sebastian Koerdel. 

O podsumowanie regat poprosiliśmy trenera Pawła Kowalskiego, członka zarządu Międzynarodowego Stowarzyszenia Olimpijskiej Klasy iQFoil.

- Testowaliśmy tu nowy format regat. Na Gardzie były zarówno wyścigi na konwencjonalnej trasie ze startem pod wiatr, ale także downwind slalom, czyli wyścigi ze startem w półwietrze i spłynięciem z wiatrem, z kilkoma rufami i metą na półwietrze. Dodatkowo odbyły się też wyścigi maratonowe, także zaliczane do klasyfikacji końcowej, w których zawodnicy ze wspólnego startu ścigali się na długim dystansie. Trzeba przyznać że to ciekawa i nowatorska formuła regat. Dużo zawodników, nowy sprzęt, który żegluje niemal metr nad wodą z dużą prędkością, więc wygląda to świetnie. Nawet przy słabym wietrze, deska odrywa się od wody i momentalnie przyspiesza. Zawodnicy żeglują z prędkościami między 30 a 50 km/h. Ubrani są w kaski i specjalne kamizelki tzw. Impact Vest, które oprócz funkcji wypornościowej kamizelki ratunkowej, chronią też przy zderzeniach. Zdarzają się kolizje, często zawodnicy lądują w wodzie, a inni przejeżdżają mu po głowie czy tułowiu fiolem, więc takie ochraniacze się przydają. 

Dużą atrakcją są również wyścigi slalomowe, które odbywają się w systemie pucharowym. Stawkę dzieli się na mniejsze grupy po 20 zawodników. Pojedynczy wyścig składa się z kilku heatów, które pozwalają wyłonić zwycięzcę danego już wyścigu. Z tych 20 osób, po pierwszym heacie 10 przechodzi do kolejnej rundy, a następnych 10 odpada do finału B albo C. Tworzy się taką drabinkę slalomową i bez zagłębiania się zanadto w szczegóły, rozegranie pełnego takiego wyścigu wg drabinki przy normalnych warunkach trwa około godziny. To dość skomplikowany proces, wymagający sporej sprawności Komisji Regatowej. Natomiast plusem tego wszystkiego jest widowiskowość, bo taka dwudziestoosobowa grupa, lecąca nad wodą z dużą prędkością, robiąca rufę na znaku jest świetnym spektaklem. Wszystko dzieje się dynamicznie, w ciągu 4 - 6 minut rozstrzyga się całość, bardzo dynamicznie i czytelnie bo łatwo na mecie zobaczyć, kto gdzie jest. Nie ma startu pod wiatr i halsówki, gdzie wszyscy się rozpływają w różne strony i ciężko ocenić kto jest przed kim. Tu wszyscy zmierzają w jednym kierunku i łatwo określić, kto prowadzi. 

WYNIKI http://iqscore-live.s3-website.eu-west-3.amazonaws.com/results