Rosyjska fregata uzbrojona w Cyrkony na manewrach w kanale La Manche

Rosyjskie władze poinformowały o manewrach trzeciej fregaty proj. 22350, Admirał Gołowko, które odbyły się w rejonie Kanału La Manche i Oceanu Atlantyckiego. Obecność okrętu w tym rejonie była pilnie monitorowana przez państwa NATO, z racji na posiadane przez tę jednostkę uzbrojenie w postaci pocisków hipersonicznych Cyrkon.

Rejs fregaty w kierunku Oceany Atlantyckiego rozpoczął się 2 listopada, gdy opuściła macierzystą bazę w Siewieromorsku, należącym do Floty Północnej. W ciągu tygodnia przeszła przez akweny Morza Barentsa, Norweskiego i Północnego, łącznie ponad 1500 mil morskich. W tym czasie członkowie załogi mieli sprawdzać i testować systemy pokładowe oraz ćwiczyli działania w zakresie obrony okrętu.

Ćwiczenia na morzu mają być kolejnymi dla tej niedawno wcielonej do rosyjskich sił morskich jednostki. Wcześniej brała udział w największych od czasów Zimnej Wojny manewrach floty pk. „Ocean 2024”. W ich trakcie miała na obszarze Arktyki z powodzeniem przeprowadzić ostrzał rakietowy i artyleryjski przeciwko celom morskim, powietrznym i przybrzeżnym, w tym wykorzystując pociski manewrujące Kalibr.

Admirał Gołowko (456) to nowy okręt Marynarki Wojennej Federacji Rosyjskiej, który wszedł do służby w grudniu ub. r. Należy do serii wielozadaniowych fregat proj. 22350. Są przeznaczone do walki z okrętami nawodnymi i podwodnymi przeciwnika. Załoga może prowadzić, według strony rosyjskiej, także obronę przeciwlotniczą oraz wspierając desant morski, co ma czynić jednostki zdolne do działań wielodomenowych.

Fregata tej serii ma 135 metrów długości i wyporność wynoszącą 4500 ton. Załoga liczy 210 oficerów i marynarzy. Jednostka jest zdolna przebywać 30 dni w morzu bez zawijania do portu i osiąga prędkość do 29 węzłów. Uzbrojenie stanowi armata morska A-192M 130 mm, wyrzutnie dla pocisków manewrujących Kalibr, Oniks, Cyrkon lub przeciwokrętowych Odwet. Szczególnie Cyrkony są tu podkreślane przez stronę rosyjska, jako że to pociski hipersoniczne, o których testach i wykorzystaniu bojowym również pisaliśmy. Pociski te mają posiadać zasięg 900 km i poruszać się z prędkością kilkakrotnie wyższą od prędkości dźwięku, przez co obrona przeciwko nim ma być szczególnie trudna. Z racji na wdrażanie tej technologii od 2023 roku i wizję jej skuteczności ma stanowić swoiste „oczko w głowie” prezydenta Rosji, Władimira Putina.

Okręt proj. 22350 jest też wyposażony w wyrzutnie dla torped przeciwokrętowych (w tym podwodnych) Paket-NK 330mm, a także 2 karabiny maszynowe MTPU 14,5 mm. Resztę wyposażenia stanowią m.in. radary poszukiwawcze 5P-27 Furke-4, 34K1 "Monolit" AShM i 5P-10 Puma, Sonar Zaria-M, sonar holowany Winietka, oświetlacze celów CIWS Pałasz, system łączności Vigstar Centaurus-NM, systemy elektrooptyczne MTK-201M i 5P-520 oraz system kierowania walką Sigma.

Obecnie w służbie są trzy jednostki tej serii, Admirał Gorszkow, Admirał Kasatonow i Admirał Gołowko. Wchodzą w skład Floty Północnej. Należy tu dodać, że budowa okrętów proj. 22350 trwa wyjątkowo długo (Admirał Gorszkow powstawał przez 12 lat), na co wpływały m.in. problemy finansowe rosyjskich stoczni oraz dostępność materiałów. Przykładem tego jest sam Admirał Gołowko, który znajdował się w budowie ponad dekadę (położenie stępki nastąpiło w 2012 roku). Dla porównania większe o 1/3 fregaty programu „Miecznik” mają powstawać w ciągu sześciu lat każda (cięcie blach pod ORP Wicher nastąpiło w 2023 roku, wodowanie jest planowane na trzy lata później, a przekazanie zamawiającemu ma nastąpić w 2029 roku).

Aktualnie w rosyjskich stoczniach trwa budowa siedmiu jednostek, a w dalszych planach pozostaje pięć kolejnych, zwiększając tym samym ilość fregat tej serii do 15 sztuk. Rosyjskie władze planują ambitnie, że kolejne okręty będą gotowe po siedmiu latach budowy, co w obliczu kondycji gospodarczej kraju oraz nakładanych sankcji budzi wątpliwości.