Obecnie liderem morskiej energetyki wiatrowej jest Europa oraz Azja, a dokładniej Chiny. Rozwój wiatraków na wodach mają znacznie przyśpieszyć USA. Według wyliczeń Aegir Insights, ze względu na duży potencjał i „zasoby wietrzne” do peletonu dołączy Ameryka Południowa. Ten kontynent może być nawet liderem sektora do 2040 roku.

Ameryka Południowa może stać się czołowym rynkiem morskiej energetyki wiatrowej w latach 2030-2040 – wynika z najnowszego raportu rynkowego Aegir Insights, który przedstawia potencjał tego kontynentu w zakresie rozwoju sektora offshore wind. Jak się okazuje, zasoby dla morskiej energetyki wiatrowej na tym kontynencie są wyjątkowe, z prędkościami wiatru sięgającymi powyżej 11 m/s, będącymi normą na południowym wodach tego kontynentu i wieloma obszarami z wiatrami o średniej prędkości co najmniej 8 m/s na północy. Wraz z oczekiwanym rozwojem gospodarczym na kontynencie po zakończeniu kryzysu COVID-19, wzrośnie poziom życia i zapotrzebowanie na energię. Międzynarodowa Agencja Energetyki (IEA) prognozuje roczny wzrost zapotrzebowania na energię elektryczną w całej Ameryce Łacińskiej o 2 proc. do 2040 roku.

Warto także zauważyć, że Ameryka Południowa z pewnością nie jest nowicjuszem w energetyce wiatrowej. Według danych GWEC, w 2018 roku w regionie zainstalowano 3,7 GW energii wiatrowej na lądzie, z czego 51 proc. w Brazylii, 25 proc. w Meksyku i 13 proc. w Argentynie. W sumie w Ameryce Łacińskiej zainstalowano blisko 26 GW mocy w lądowych elektrowniach wiatrowych, z czego 57 proc. w Brazylii i 19 proc. w Meksyku.

Rosnące zapotrzebowania na energię mogą pokryć OZE

Rosnące zapotrzebowanie na energię elektryczną musi zostać zaspokojone za pomocą OZE, jeśli kraje Ameryki Południowej mają kontynuować swoją ekologiczną transformację energetyczną i osiągnąć międzynarodowe cele klimatyczne – wskazują eksperci Aegir Insights. Kolumbia, Peru, Chile i Ekwador wraz z grupą krajów Ameryki Środkowej wyznaczyły wspólny cel konsumpcji 70 proc. energii odnawialnej do 2030 roku. Z kolei Brazylia wyznaczyła 17 proc. udział energii wiatrowej w krajowej produkcji do 2029 roku, jak również 195 GW nowych mocy w OZE (nie licząc elektrowni wodnych) do 2050 roku, Argentyna wyznaczyła 35 proc. udział energii odnawialnej do 2035 roku. Warto zauważyć, że wszystkie kraje Ameryki Południowej są częścią Porozumienia Paryskiego.  

Wiatr może być uzupełnieniem hydroenergetyki. Wyzwaniem są susze

Dzisiejsza Ameryka Południowa jest w dużej mierze zasilana energią wodną. W wielu krajach duże elektrownie wodne dostarczają znaczną część energii elektrycznej wytwarzanej w kraju np. w Brazylii, Peru i Kolumbii. Jednak same elektrownie wodne nie będą w stanie zaspokoić rosnącego zapotrzebowania Ameryki Południowej na energię elektryczną z OZE ze względu na lokalny sprzeciw, problemy środowiskowe, niestabilność dostaw spowodowaną suszami, a w niektórych przypadkach także odległość opłacalnych nowych elektrowni wodnych od centrów zapotrzebowania. 

W czerwcu 2021 roku część Ameryki Południowej nawiedziły susze, co spowodowało, że np. Brazylia musiała importować duże ilości LNG i zwrócić się do przedstawicieli sektorów przemysłowych o oszczędzanie energii elektrycznej. Racjonowanie energii elektrycznej było już wielokrotnie stosowane w krajach Ameryki Południowej w celu zarządzania zużyciem energii podczas suszy. Ta nieodłączna niestabilność energii wodnej będzie prawdopodobnie główną siłą napędową dla innych źródeł odnawialnych.  

Przykładem rynku, który we wczesnym stadium rozwoju forsuje inne źródła odnawialne jako bezpośrednią odpowiedź na problemy z energią wodną, jest Kolumbia. Susze wywołane przez zjawisko pogodowe El Niño zmusiły Kolumbię do racjonowania energii w 2016 roku, a następnie rząd w 2017 roku podjął decyzję o przeprowadzeniu aukcji na odnawialne źródła energii inne niż wodne.

Nadzieja w morskiej energetyce wiatrowej

W perspektywie krótko- i średnioterminowej, inicjatywy rządów Ameryki Południowej w zakresie dywersyfikacji dostaw będą przede wszystkim napędzać budowę znacznej liczby elektrowni słonecznych i wiatrowych na lądzie w całym regionie, ale w dłuższej perspektywie morska energetyka wiatrowa stanie się atrakcyjna. Jest to źródło odnawialne o szczególnie dużej mocy, a zatem lepiej nadaje się do wzmocnienia bezpieczeństwa energetycznego podczas przejścia kontynentu na bardziej ekologiczne dostawy energii i mniejszą zależność od energii wodnej.

Kolejnymi argumentami przemawiającymi za morską energią wiatrową są bardzo imponujące prędkości wiatru dostępne w kilku krajach Ameryki Południowej oraz fakt, że wiele z tych silnych zasobów korzystnych dla morskiej energetyki wiatrowej znajduje się w pobliżu dużych miast nadmorskich.